جمع بندی تناقض میان «لاتنفعها شفاعة» و شفاعت

[=arial]با سلام و ادب
وَٱتَّقُوا۟ يَوْمًۭا لَّا تَجْزِى نَفْسٌ عَن نَّفْسٍۢ شَيْـًۭٔا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌۭ وَلَا تَنفَعُهَا شَفَٰعَةٌۭ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ (123 بقره)
از روزی بترسید که هیچ کس از دیگری دفاع نمی‌کند؛ و هیچ‌گونه عوضی از او قبول نمی‌شود؛ و هيچ شفاعتى (جز به اذن پروردگار) او را سود ندهد؛ و (از هیچ سوئی) یاری نمی‌شوند!
آیة 123 سورة مبارکه بقره شفاعت را نفی نمی‌کند، به دو دليل:
1. به گواهی ماقبل و مابعد آن، آیه ناظر به شفاعتی است که جامعة یهود و فرزندان اسرائیل در حق خویش معتقد بودند و تصور می‌کردند که در آن جهان نیز بسان این دنیا در پرتو پیوند دوستی از عذاب الهی نجات خواهند یافت.(1){يا بنی اسرائيل اذکروا نعمتی التی انعمت عليکم و انی فضلتکم علی العالمين}(2)؛ ای بنی اسرائیل! نعمت مرا، که به شما ارزانی داشتم به یاد آورید [و نیز به خاطر آورید] که من شما را بر جهانیان برتری بخشیدم. لذا جملة «واتقوا» در اين آیه، خطاب به بنی‌اسرائیل است. آیة ما قبل آن این است.
2. این آیة شریفه، شفاعت را از غیر خداوند، آن هم به صورت استقلالی و بدون اذن الهی نفي مي‌کند. بنابراین آیة مبارکه نمی‌تواند دلیل بر نفی شفاعتِ مقبول از گناه‌کاران باشد.

1. محمد حسین طباطبایی؛ المیزان فی تفسیر القرآن؛ ج1، ص155.
2. بقره، آية 122.

[=arial]

سلام
بله معتقد به شفاعت طبق پیوند دوستی و خویشاوندی بودند بدون دخالت خدای متعال و چنین فضیلتی را برای خود قائل بودند.

ما شیعیان معتقد هستیم که اهل بیت با واسطه الهی انسان ها رو مورد شفاعت خود قرار می دهند و اینطور نیست که مستقل و بدون اذن الهی باشد ولی بنی اسرائیل چنین اعتقادی نداشتند.

جمع بندی: پرسش: با توجه به "لاتنفعها شفاعه"که در قرآن آمده است توسل و شفاعت را معنا کنید؟   پاسخ: وَٱتَّقُوا۟ يَوْمًۭا لَّا تَجْزِى نَفْسٌ عَن نَّفْسٍۢ شَيْـًۭٔا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌۭ وَلَا تَنفَعُهَا شَفَٰعَةٌۭ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ (123 بقره) از روزی بترسید که هیچ کس از دیگری دفاع نمی‌کند؛ و هیچ‌گونه عوضی از او قبول نمی‌شود؛ و هيچ شفاعتى (جز به اذن پروردگار) او را سود ندهد؛ و (از هیچ سوئی) یاری نمی‌شوند! آیة 123 سورة مبارکه بقره شفاعت را نفی نمی‌کند، به دو دليل: 1. به گواهی ماقبل و مابعد آن، آیه ناظر به شفاعتی است که جامعة یهود و فرزندان اسرائیل در حق خویش معتقد بودند و تصور می‌کردند که در آن جهان نیز بسان این دنیا در پرتو پیوند دوستی از عذاب الهی نجات خواهند یافت.(1){يا بنی اسرائيل اذکروا نعمتی التی انعمت عليکم و انی فضلتکم علی العالمين}(2)؛ ای بنی اسرائیل! نعمت مرا، که به شما ارزانی داشتم به یاد آورید [و نیز به خاطر آورید] که من شما را بر جهانیان برتری بخشیدم. لذا جملة «واتقوا» در اين آیه، خطاب به بنی‌اسرائیل است. آیة ما قبل آن این است. 2. این آیة شریفه، شفاعت را از غیر خداوند، آن هم به صورت استقلالی و بدون اذن الهی نفي مي‌کند. بنابراین آیة مبارکه نمی‌تواند دلیل بر نفی شفاعتِ مقبول از گناه‌کاران باشد. پی نوشت ها: 1. المیزان فی تفسیر القرآن موسسة الاعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، بیروت، 1973م ؛ ج1، ص155. 2. بقره، آية 122.