جادوگری و اجرای حد

در حدیثی معتبر از کتاب قرب الإسناد صفحه 152 آمده: حدّثني أبو البخترى عن جعفر عن أبيه انّ عليّ بن أبي طالب عليهم السلام قال: من تعلّم شيئاً من السِّحر قليلًا (خ. كان) أو كثيراً فقد كفر و كان آخر عهده بربّه و حدّه أن يقتل إلّا أن يتوب.
ابوالبخترى از امام صادق عليه السلام از امام باقر عليه السلام روايت مى‏كند كه امير مؤمنان عليه السلام فرمود: «هر كس چيزى از افسونگرى بياموزد- كم باشد يا زياد- قطعاً كافر شده است و آن آخرين عهد و پيمانش با خداوند خواهد بود و حدّ او كشته شدن است مگر آن‏كه توبه نمايد.»
این حدیث در کتاب جامع احادیث الشیعه جلد 22 صفحه 488 نیز تصحیح شده! آیا این درست است که حکم جادوگری حد و آن هم کشتن است؟

حکم یاد گیری سحر چیست؟

به جهت امادگی در برای فتنه ها و خروج احتمالی جادوگران؟

و باطل کردن سحر؟

پس تکلیف این حدیث چه میشود اگر مورد قبول است پس چرا اجرا نمیشود؟ آیا این حدیث نشانه گناه و قبیح بودن عمل است یا نه واقعاً جادوگر باید کشته شود آن هم به علت حد؟ شاید بهتر است سؤال خود را اینگونه بپرسم پس چرا حضرت علی(ع) این سخن را گفته؟