جايگاه امامت در عقايد
تب‌های اولیه
امامت عبارت است از پيشوائی و رهبری و تشيع آن را تداوم پيشوائی و رهبری بعد از پيامبر می‌‌داند و خواستگاه و جايگاه آن را از استمرار حركت انبياء در:
1. تفسير و تبيين دين و معارف الهی
2. پاسداری و نگهبانی از ارزشهای دينی و جلوگيری از تحريفها و حركت‌های براندازنده نظام دينی و دينمداری
3. اجرای مقررات دينی بويژه مقررات اجتماعی و سياسی می‌‌داند
با توجه به اينكه مسؤوليت امامت تداوم رسالت نبوت و پيامبری است با اين تفاوت كه با ارتحال پيامبر اسلام وحی به پايان رسيد و ديگر كسی بعنوان پيام آور وحی معرفی نمی گردد.
لذا لازم است امام همچون پيامبر معصوم مصون از خطا و اشتباه و گناه بوده تا مسؤوليت راهنمائی بشر ناقص نماند
از اين رو خداوند مهربان مردم را از اين نعمت هدايت محروم ننموده و حتی خود شايستگاه اين مقام حساس را معرفی نموده است
زيرا اولاً تشخيص عصمت از دائره فهم و انديشه بشر خارج است و ثانياً حاكميت در انحصار خدای مالك الملوك است پس گزينش و نصب حاكم و امام از سوی او ضروری و اجتناب ناپذير است.
براي اطلاع بيشتر به كتاب‌هاي ذيل مراجعه فرمائيد:
1. امامت و رهبری استاد شهيد مطهری
2. امامت شهيد دستغيب
3. آموزش عقايد استاد مصباح يزدی
4. امامت استاد ری شهری