جمع بندی حلاليت از دوستی با نامحرم

a7777777 said in حلاليت از دوستی با نامحرم

باسلام . با دختری بیش از 7تا8سال دوست بودم بدلیل عدم بیکاری من نتوانستیم به هم برسیم علی رغم اینکه خیلی باهم راحت بودیم و همدیگر را می دیدیم حتی ......... بیکباره بعد چند سال  جروبحثی باعث شد از هم چندماهی دور شویم تا اینکه خواستگار برای دختر اومد و ازدواج کرد منم دیگه کلا نخاستم که ارتباطی برقرار کنم هرچند برای سال اول خیلی سخت بود . حالیه میدونم که حق ناس بگردنم هست با این وجود که خیلی دوستش داشتم اما ترس از سخت شدن زندگی و اینکه نمی تونم مسئولیت پذیرباشم نتوسنتم هیچگونه حرکتی برای اوذدواج با او بکنم . نمی دونم چطوری حلالیت بطلبم . ایا درسته که بصورتی از او حلالیطت بطلبم . پس حق پدرومادرو برادراش چه می شه . چطور پاک می شم چکار باید بکنم . خواهشمندم راهنماییم کنین . خیلی زود . تشکر 

باسمه تعالی با عرض سلام و خسته نباشید با توجه به این که شما معذور از ازدواج با او بودید، نیازی به حلالیت طلبیدن نیست و صرفا به درگاه الهی بابت بحث دوستی با نامحرم توبه کنید و بدانید که توبه بر 4 ركن استوار است و هر كسي كه مي خواهد توبه اش مورد قبول خداوند واقع شود بايد  در زندگي خود اين 4 ركن را فراهم كند همان گونه كه امير المومنين(عليه‌السلام) در بيان اركان و اساس توبه مي فرمايد: «التَّوْبَةُ عَلَى‏ أَرْبَعَةِ دَعَائِمَ‏ نَدَمٍ بِالْقَلْبِ وَ اسْتِغْفَارٍ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٍ بِالْجَوَارِحِ وَ عَزْمٍ أَنْ لَا يَعُود (1) «توبه بر چهار پايه استوار است 1- پشيمانى درونى 2- استغفار زبانى 3- عمل با اعضا و جوارح 4- تصميم جدّى بر عدم بازگشت به گناه» توضیح آنکه: نخستين قدم توبه پشيمانى درونى است یعنی حقيقتاً در درون قلب و روح و جان شخص توبه کننده تحوّل و انقلابى رخ دهد و از گناهى كه مرتكب شده تنفّر پيدا كند و پشيمان گردد. قدم بعدی، هماهنگى قلب و زبان در تنفّر از گناه است. یعنی شخص توبه کار، اين تحوّل درونی را به وسيله زبانش، كه ترجمان قلب اوست، با استغفر لله ربی و اتوب الیه گفتن، آشكار نماید. گام دیگر آن است که اين حالت ندامت و پشيمانى قلبی، خود را در سایر اعضا و جوارح هم نشان بدهد و آن‏ها را به عكس العمل وادارد، تا انسان براى جبران گذشته از جهت حق الله و حق الناس اقدام نماید. اگر عبادتى را ترك كرده انجام دهد. اگر ترك آن عبادت قضا و كفّاره‌اى دارد به جا آورد و یا اگر غيبتى كرده، حلالیت بطلبد. اگر قلب مؤمنى را شكسته جبران كند. اگر مال مردم را تلف كرده، جبران نمايد. خلاصه هر حقّى از هر شخصى بر عهده اوست ادا كند.. ركن چهارهم، تصميم جدی گرفتن به ترك گناه و عدم تکرار آن در آینده می باشد. موفق باشید. پی نوشت: 1.بحار الأنوار( ط- بيروت)، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، دار إحياء التراث العربي‏، بيروت‏، 1403 ق‏،ج75،ص81.

جمع بندی پرسش: با دختری بیش از 7تا8سال دوست بودم بدلیل بیکاری من، نتوانستیم به هم برسیم علی رغم اینکه خیلی باهم راحت بودیم و همدیگر را می دیدیم. بیکباره بعد چند سال  جروبحثی باعث شد از هم چندماهی دور شویم تا اینکه خواستگار برای دختر آمد و ازدواج کرد. من هم دیگر کلا نخواستم که ارتباطی برقرار کنم هرچند برای سال اول خیلی سخت بود. حالا می دانم که حق الناس به گردنم هست با این وجود که خیلی دوستش داشتم اما ترس از سخت شدن زندگی و اینکه نمی توانم مسئولیت پذیرباشم نتواسنتم هیچ گونه حرکتی برای ازدواج با او بکنم. نمی دانم چگونه حلالیت بطلبم. آیا درست است که بصورتی از او حلالیت بطلبم . پس حق پدر و مادر و برادراش چه می شود؟چطور پاک می شوم چه کار باید بکنم.  پاسخ: با توجه به این که شما معذور از ازدواج با او بودید، نیازی به حلالیت طلبیدن نیست و صرفا به درگاه الهی بابت بحث دوستی با نامحرم توبه کنید و بدانید که توبه بر 4 ركن استوار است و هر كسي كه مي خواهد توبه اش مورد قبول خداوند واقع شود، بايد در زندگي خود اين 4 ركن را فراهم كند، همان گونه كه امير المومنين(عليه‌السلام) در بيان اركان و اساس توبه مي فرمايد: «التَّوْبَةُ عَلَى‏ أَرْبَعَةِ دَعَائِمَ‏ نَدَمٍ بِالْقَلْبِ وَ اسْتِغْفَارٍ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٍ بِالْجَوَارِحِ وَ عَزْمٍ أَنْ لَا يَعُود (1) «توبه بر چهار پايه استوار است 1- پشيمانى درونى 2- استغفار زبانى 3- عمل با اعضا و جوارح 4- تصميم جدّى بر عدم بازگشت به گناه» توضیح آنکه: نخستين قدم توبه پشيمانى درونى است یعنی حقيقتاً در درون قلب و روح و جان شخص توبه کننده تحوّل و انقلابى رخ دهد و از گناهى كه مرتكب شده تنفّر پيدا كند و پشيمان گردد. قدم بعدی، هماهنگى قلب و زبان در تنفّر از گناه است. یعنی شخص توبه کار، اين تحوّل درونی را به وسيله زبانش، كه ترجمان قلب اوست، با استغفر لله ربی و اتوب الیه گفتن، آشكار نماید. گام دیگر آن است که اين حالت ندامت و پشيمانى قلبی خود را در سایر اعضا و جوارح هم نشان بدهد و آن‏ها را به عكس العمل وادارد، تا انسان براى جبران گذشته از جهت حق الله و حق الناس اقدام نماید. اگر عبادتى را ترك كرده انجام دهد. اگر ترك آن عبادت قضا و كفّاره‌اى دارد به جا آورد و یا اگر غيبتى كرده، حلالیت بطلبد. اگر مال مردم را تلف كرده، جبران نمايد. خلاصه هر حقّى از هر شخصى بر عهده اوست ادا كند. ركن چهارهم، تصميم جدی گرفتن به ترك گناه و عدم تکرار آن در آینده می باشد. پی نوشت: 1.بحار الأنوار( ط- بيروت)، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، دار إحياء التراث العربي‏، بيروت‏، 1403 ق‏،ج75،ص81.