@@@خوردنی های حرام@@@

قسم ناحق

خوردن مال یتیم

1- حلبى، از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که در کتاب امیر مؤمنان على علیه السلام آمده است: آن که از روى ستم و به ناروا مال یتیم را حیف و میل مى کند، فرجام کار خود را خواهد دید، و بال و مکافات این عمل زشت او در دنیا گریبانگیر نسل او و در عالم آخرت دامنگیر خود او خواهد شد، که خداوند (در قرآن کریم) فرموده است: «بایستى بیمناک باشند کسانى که عهده دار امور یتیمانند (تا بر آنان ستم روا ندارند و اموالشان را حیف و میل نکنند) همان گونه که بر حال فرزندان صغیرى که از خود بجاى مى گذارند، نگرانند، پس باید از خدا بترسند (در مورد یتیمان) سخنى محکم و درست و عارى از غرض بگویند». سوره نساء/ آیه 9. و اما در مورد مکافات آخرت، خداوند مى فرماید: «کسانى که اموال یتیمان را به ناحق و از روى ستم مى خورند، شکمهاى خود را پر از آتش مى کنند و بزودى در آتش برافروخته دوزخ خواهند سوخت»؛ «عن الحلبی عن أبی عبدالله ع قال إن فی کتاب علی ع أن أکل مال الیتامى ظلما سیدرکه وبال ذلک فی عقبه من بعده فی الدنیا فإن الله عز و جل یقول- و لیخش الذین لو ترکوا من خلفهم ذریة ضعافا خافوا علیهم فلیتقوا الله و لیقولوا قولا سدیدا و أما فی الآخرة فإن الله عز و جل یقول- إن الذین یأکلون أموال الیتامى ظلما إنما یأکلون فی بطونهم نارا و سیصلون سعیرا».
2- سماعة بن مهران، از امام معصوم علیه السلام (از امام صادق یا حضرت موسى بن جعفر علیهم السلام) روایت کرده است که فرمود: براستى که خداوند عز و جل در خوردن مال یتیم دو کیفر قرار داده است: یکى کیفر آخرت که آتش (دوزخ) است، و دیگرى کیفر دنیوى است که خداوند در (قرآن) مى فرماید: «بایستى بیمناک باشند کسانى که عهده دار امور یتیمانند (تا بر آنان ستم روا ندارند و اموالشان را حیف و میل نکنند) همان گونه که بر حال فرزندان صغیرى که از خود بجاى مى گذارند، نگرانند، پس باید از خدا بترسند (در مورد یتیمان) و سخنى محکم و درست و عارى از غرض بگویند». و مراد خداوند آن است که بترسد از اینکه با فرزندان او (پس از درگذشت وى) همان کار را بکنم که او در حق یتیمان (تحت کفالت خود) روا داشت؛ «عن سماعة بن مهران قال سمعته یقول إن الله عز و جل وعد فی مال الیتیم عقوبتین أما أحدهما فعقوبة الآخرة النار و أما عقوبة الدنیا فهو قوله عز و جل- و لیخش الذین لو ترکوا من خلفهم ذریة ضعافا خافوا علیهم فلیتقوا الله و لیقولوا قولا سدیدا یعنی بذلک لیخش أن أخلفه فی ذریته کما صنع هو بهؤلاء الیتامى».
3- معلى بن خنیس نقل کرده است که (با جمعى) به محضر امام صادق علیه السلام شرفیاب شدیم و آن حضرت فرمود: هر کس مال یتیمى را به ناروا بخورد، خداوند کسى را بر او یا فرزندان مسلط مى سازد که (همان) ستم (را) روا دارد، چرا که خداوند عز و جل در کتاب خود، قرآن کریم مى فرماید: «بایستى بیمناک باشند کسانى که عهده دار امور یتیمانند (تا بر آنان ستم روا ندارند و اموالشان را حیف و میل نکنند) همان گونه که بر حال فرزندان صغیرى که از خود بجاى مى گذارند، نگرانند، پس باید از خدا بترسند (در مورد یتیمان) و سخنى محکم و درست و عارى از غرض بگویند»؛ «عن المعلى بن خنیس عن أبی عبدالله ع قال دخلنا علیه فابتدأ فقال من أکل مال الیتیم سلط الله علیه من یظلمه و على عقبه فإن الله عز و جل یقول و لیخش الذین لو ترکوا من خلفهم ذریة ضعافا خافوا علیهم فلیتقوا الله و لیقولوا قولا سدیدا».

خوردن مال حرام

1. لقمه حرام، تاریکی قلب و دل می آورد
علت اینکه انسان لازم است از خوردن مال حرام اجتناب کند، این است که حرام، قلب را تاریک می کند و بصیرتش را از بین می برد؛ ولی خوردن حلال سبب روشنایی و بیناییِ دل می شود و تاریکی یا روشنایی دل از اعتقاد قلبی پدید می آید نه از مالی که انسان به حرام یا حلال بودنش معتقد است.
2. لقمه حرام، باعث عدم استجابت دعا می شود
وقتی که پیامبر صلی الله علیه و آله از حریص بر دنیا یاد می کرد، می فرمود: چه بسیار آدم ژولیده موی، خاک آلوده و دورافتاده در سفرها که طعام و لباسش حرام و خوراکش حرام است و دست هایش را بلند می کند و یارب یارب می گوید. پس کجای آن دعا مستجاب می شود.
3. لقمه حرام، عدم قبولی نماز را در پی دارد
غزالی گوید: ...ابن عباس می گوید: خداوند نماز کسی را که در شکمش مال حرام باشد، قبول نمی کند.
چنین گویند که هر که یک لقمه حرام خورد، چهل روز، تیر دعای او بر نشانه اجابت نرسد.
4. لقمه حرام، آتش دوزخ را به همراه دارد
[پیامبر صلی الله علیه و آله ] فرمود: هر گوشتی که از حرام بروید، آتش او را سزاوارتر است.
5. لقمه حرام، مانع رسیدن به سعادت و توفیق می شود
(از صفات رذیله متعلقه به قوّه شهویه) مال حرام خوردن و از آن اجتناب نکردن است و آن از نتایج حبّ دنیا و حرص بر آن است و از اشدّ مهلکات و اعظم موانع وصول به سعادت است.
بیشتر کسانی که به هلاکت رسیده اند، سببش آن بوده و اکثر مردم که از فیوضات و سعادات محروم مانده اند، به واسطه آن شدی. سدّی از این محکم تر در راه توفیق نیست و پرده ای از این مانع تر بر چهره تأیید نه و کسی که تأمل کند، می داند که خوردن حرام، اعظم حجابی است بندگان را از وصول به درجه ابرار و قوی تر مانعی است از اتصال به عالم انوار. سراچه دل را از آن، تیرگی و ظلمات و خباثت و غفلت حاصل و نفس انسانی به واسطه آن به اسفل درکاتِ هلاکت و ضلالت واصل می گردد.
6. لقمه حرام، باعث عدم قبولی واجبات و مستحبات است
از حضرت پیغمبر صلی الله علیه و آله مروی است که در بیت المقدس فرشته ای هست که هر شب ندا می کند که هر که بخورد چیزی را که حرام باشد، خدا از او نه قبول می فرماید سنّتی را و نه واجبی را.
7. لقمه حرام، باعث گلایه زن و فرزند در روز قیامت است
وارد شده است که زن و فرزندان آدمی در روز قیامت به او می آویزند و او را در موقف حضور پروردگار باز می دارند و می گویند: پروردگارا! حق ما را از این شخص بستان. به درستی که ما جاهل به احکام شریعت بودیم و او ما را تعلیم نکرد و غذای حرام به ما خورانید و ما عالم به آن نبودیم.
8. لقمه حرام، درد و رنج جسمی می آورد
ابوالقاسم جعفربن احمدالرازی گوید: ابوالخیر عَسقلانی را ماهی آرزوی همی آمد به چندین سال، چون از جایی پدیدار آمد حلال، دست فرا کرد تا بخورد. استخوانی از استخوان های ماهی به انگشت وی فرا شد؛ بدان سبب دست از وی بداشت. گفت: یارب! کسی دست به شهوتِ حلال دراز کند، چنین کنی. آنکه دست به شهوت حرام دراز کند، با وی چه کنی.
9. لقمه حرام، در اولاد اثر سوء دارد
از قصّه پر غصّه آدم که گندم بهشت خورد، حکایت قابیل که می گویند نطفه وجود او از آن گندم بسته بود، به عبرتی برگیر؛ خاصیّت دو دانه گندم منهیّ مباح بهشت که آن باشد، خاصیت چرب و شیرین مهملات حرام و شبهه دار دنیا چه خواهد بود و بدان که تأثیر غذا در نطفه از قبیل تأثیر ساعت و حالت مرد و زن و اثر ترک ذکر حق در زمان جماع خواهد بود که به سر حدّ الجاء و اجبار نرسد و لهذا آن شخص مکلّف می باشد و تصحیح نیّت و قوّت تدبیر خود مناز و با قوت لایموت بساز که ضرر طعام دغدغه دار بدان از آن منفک نمی شود.
10. لقمه حرام، روزه را باطل می کند
غیبت و دروغ و بهتان و قوت حرام، روزه باطل کند به دلیل قرآن؛ قال اللّه تعالی: «سَمّاعُونَ لِلْکَذِبِ أکّالُونَ لِلسُّحْتِ.» دروغ و خوردن حرام، حق تعالی به یکدیگر مقرون کرده است.
در خبر است که دو زن در عهد رسول صلی الله علیه و آله به روزه بودند. در آخر روز گرسنگی ایشان را چنان به رنج آورد که نزدیک بود، هلاک شوند. دستوری خواستند از رسول صلی الله علیه و آله که روزه بگشایند. رسول صلی الله علیه و آله دستوری داد. چون روزه بگشادند، قدحی بدیشان فرستاد و ایشان را فرمود: قی کنید در این قدح. به هر دُوان، قدح پر از خون تازه و گوشت تازه کردند، مردمان شگفت بماندند. رسول صلی الله علیه و آله گفت: عجب مدارید از این حال که ایشان از رزق حلال به روزه بوده اند و به رزق حرام روزه بگشادند.
12. لقمه حرام، درهای حکمت را بر دل می بندد
در حدیث است که هر کس طعامی را از روی شهوت و خواهش نفس (نه از روی نیاز بدن) بخورد، خداوند، حکمت را بر دل او حرام فرماید.
13. لقمه حرام، دین را تباه می کند