جمع بندی در آیه 193 شعرا معنای «روح الامین» چیست؟

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
در آیه 193 شعرا معنای «روح الامین» چیست؟

با سلام

روح الامين آن را بر دلت نازل كرد (۱۹۳)

منظور از روح الامین در سوره شعرا آیه 193 چیست ؟


روح الامين آن را بر دلت نازل كرد (۱۹۳)

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد یاسین

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و احترام

آیه«نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ عَلى‏ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِين‏»[1](روح الامين آن را نازل كرده است.بر قلب (پاك) تو، تا از انذاركنندگان باشى).
صحبت در مورد نزول قرآن بر قلب پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) است. این نزول توسط روح الامین انجام شد. سوال این است که مراد از روح الامین کیست؟

در سوره بقره خداوند می فرماید:« مَنْ كانَ عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلى‏ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّه‏»[2])(آنها مى‏گويند: «چون فرشته ‏اى كه وحى را بر تو نازل مى‏كند، جبرئيل است، و ما با جبرئيل دشمن هستيم، به تو ايمان نمى‏آوريم!») بگو: «كسى كه دشمن جبرئيل باشد (در حقيقت دشمن خداست) چرا كه او به فرمان خدا، قرآن را بر قلب تو نازل كرده است‏).


بنابراین مشخص می شود که مراد از روح الامین نازل کننده قرآن بر قلب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم) در آیه مورد بحث، جبرئیل است.[3] قرآن تعبیر دیگری نیز در مورد جبرئیل دارد؛« قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَق‏»[4]( بگو، روح القدس آن را از جانب پروردگارت بحقّ نازل كرده).


در واقع خداوند در یک آیه نام اصلی فرشته نازل کننده وحی را بیان کرد و در دو آیه به دو وصف این فرشته مقرب اشاره دارد.




[/HR]
[1] - شعراء،آیه193.

[2] - بقره،آیه97.

[3] - الميزان فى تفسير القرآن، ج‏15، ص: 316

[4] -نحل،آیه102.

ی آدم;903993 نوشت:

با سلام
[=ParsFont]روح الامين آن را بر دلت نازل كرد (۱۹۳)
منظور از روح الامین در سوره شعرا آیه 193 چیست ؟


[=ParsFont]

با سلام

روح الامین یا روح القدس یا روح اعظم یا قوه قدسیه روحی است از عالم امر و با فرشتگان فرق دارد. عظمت روح القدس قابل قیاس با فرشتگان حتی جبرئیل نیست!

در نزول قرآن بر قلب پیامبر نازنین، فرشتگان روح القدس را که حامل وحی هست را همراهی میکنند و در قرآن یه بار گفته شده جبرئیل و در جای دیگر روح الامین! منظور نزول قرآن است اما در یکجا حامل وحی یعنی روح ذکر شده و در آیه دیگر همراهان وحی یعنی جبرئیل و فرشتگان مقرب! که هر دو درست است و هر دو در امر نزول قرآن شرکت دارند!

قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ الَّذِينَ آمَنُوا وَهُدًى وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ
وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِنْ أَمْرِنَا مَا كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَلَا الْإِيمَانُ وَلَكِنْ جَعَلْنَاهُ نُورًا نَهْدِي بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ
تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ
رَفِيعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ يُلْقِي الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِيُنْذِرَ يَوْمَ التَّلَاقِ
فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا
يُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ

در بصائر الدرجات مسنداً از حسن بن ابراهیم از امام صادق علیه السلام نقل شده که ایشان درجواب سؤال از علم امام علیه السلام فرمودند:

« در انبیا و اوصیا پنج روح وجود دارد: روح بدن ، روح القدس ، روح قوّت ، روح شهوت و روح ایمان و

در مؤمنان چهار روح وجود دارد و فقط روح القدس را فاقدند: روح بدن، روح قوّت، روح شهوت و روح ایمان.

در کفّار سه روح است: روح بدن ، روح قوّت و روح شهوت » .

سپس امام فرمود: « و جسد مادامی که مرتکب گناه کبیره ای نشده است روح ایمان وی را همراهی خواهد کرد و همین که مرتکب آن گردد ، وی را ترک خواهد گفت و اما روح القدس اگر در کسی سکنا و مقام گیرد هیچگاه مرتکب کبیره نخواهد گشت » .

جابر جعفی گوید: امام صادق علیه السّلام فرمود: پیشی گرفتگان(سابقون در سوره واقعه) همان رسولان خدا و مخصوصین درگاه او از میان مخلوق می‏باشند. که خدا در ایشان پنج روح قرار داده است: 1- ایشان را بروح القدس مؤید ساخت و بوسیله آن همه چیز را بدانند و بشناسند.
2- ایشان را با روح ایمان مؤید ساخت و با آن از خدای عزوجل بترسند
3- آنها را بروح قوه مؤید ساخت و با آن بر اطاعت خدا توانائی یافتند
4- آنها را بروح شهوت (میل و اشتها) مؤید ساخت و با آن اطاعت خدا را خواستند و از نافرمانیش کراهت یافتند
5- در ایشان روح حرکت نهاد که همه مردم با آن رفت و آمد کنند.

و در مؤمنین دست راستی‏ها روح ایمان نهاد که با آن از خدا بترسند و در ایشان روح قوه نهاد و با آن بر اطاعت خدا توانائی یافتند، و در ایشان روح شهوت نهاد و یا آن خواهان اطاعت خدا گشتند و در ایشان روح حرکت نهاد که مردم با آن روح رفت و آمد کنند.

از امام رضا علیه السلام حکایت شده است که: «خدای عزوجل ما را با روح الهی تأیید کرده است، روح پاک و مطهری که فرشته نیست و با گذشتگان همراهی نکرده است مگر با رسول خدا صلی الله علیه و آله، و این روح الهی با امامان از اهل بیت (علیهم السلام) است و آنان را تأیید می کند و موفق می سازد و آن ستونی از نور است که بین ما و بین خدای متعال قرار دارد».

سوال:در آیه 193 شعرا معنای «روح الامین» چیست؟

پاسخ:

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و احترام

عبارت« روح الامین» تنها یک مرتبه در قرآن ذکر شد. قرآن می فرماید: «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ»[1] (روح الامين آن را نازل كرده است‏).

مراد از" روح الامين" جبرئيل (ع) است، كه فرشته وحى مى‏باشد، به دليل آيه‏ « مَنْ كانَ عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلى‏ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ»[2] و در جاى ديگر او را روح القدس خوانده، فرموده:« قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ».[3]


دلیل اینکه خداوند جبرئيل را «امين» معرفی کرد، اين بود كه دلالت كند او مورد اعتماد خداى تعالى و امين در رساندن رسالت او به پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) است، نه چيزى از پيام او را تغيير مى‏دهد و نه جابجا و تحريف مى‏كند، نه عمدا و نه سهوا و نه دچار فراموشى مى‏گردد، هم چنان كه توصيف جبریل در جاى ديگر به روح قدس نيز به اين معانى اشاره دارد، چون او را منزه از اين گونه منقصت‏ها معرفى مى‏كند.[4]


فرشته وحى در اينجا با دو عنوان توصيف شده، عنوان" روح" و عنوان" امين" روحى كه سرچشمه حيات است، و امانتى كه شرط اصلى هدايت و رهبرى.[5]


در واقع خداوند در یک آیه نام اصلی فرشته نازل کننده وحی را بیان کرد و در دو آیه به دو وصف این فرشته مقرب اشاره دارد
.



_______________________________________________
[1]. شعراء: 26/ 193.
[2]. بقره: 2/ 97.

[3]. نحل: 16/ 102.

[4]. طباطبایی، محمد حسین،الميزان فى تفسير القرآن، دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏ ى مدرسين حوزه علميه قم،قم‏،ج‏15، ص: 316.

[5]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، دار الكتب الإسلامية، تهران‏ 1374 ش‏،ج‏15، ص: 346.

موضوع قفل شده است