زندگی دنیا دور از آفت، گرفتاری و گناه نیست، خواسته و ناخواسته، اموری از قبیل: غفلت، ریا، عجب، علاقه مندی‌ها و گناهان با انسان همراه است و به سراغ او می‌آید و آثاری از تاریکی و ظلمت و گرد و غبار بر جان انسان بر جای می‌گذارد و او را از راه مستقیم و خدایی دور می‌سازد. مانند شخصی که در محیط باتلاقی باشد و با هرحرکتی مقداری پایین‌تر و به داخل گل و لای می‌رود. تکرار ذکر برای این است که گرد و غبار و زنگار را از دل بزداید و نگذارد انسان در منجلاب دنیا سقوط کند و در آن غرق گردد و با گفتن هر ذکر، گامی به سوی خدا بردارد و به او نزدیک شود. راز تکرار آنست که با نگهداری انسان از سقوط سمت و سوی حرکتش را عوض می‌کند و او را درصراط مستقیم قرارمی دهد و از این رو دردین برای تکرار، حسابی دیگر باز شده است. با اینکه برای برخی از امور ثواب ذکر شده است، ولی ادامه دادن آن، آثار خاصی دارد، مانند: دعا و اصرار بر آن، سجده و طولانی کردن آن، روزه و ادامه دادن آن تا یک ماه، هفتاد مرتبه استغفار، هزارمرتبه العفو، خواندن صد یا دویست مرتبه سوره توحید، هزار مرتبه سوره قدر، تکرار بسیار ذکررکوع و سجده، تکرار سه مرتبه تسبیحات اربعه در نمازهای یومیه و سیصد مرتبه در نماز جعفر طیار و…. چون اثر تکرار غیر قابل تصوراست، لازم است انسان برای خود انس و حوصله تکرار ذکرها را ایجاد کند، زیرا اصل ذکر برای حفظ وعدم سقوط است و تکرار برای طی درجات و دریافت کمالات. بنابراین اگر کسی توفیق انجام کاری را دارد، امّا حوصله اینکه مدتی در آن بماند را ندارد، گرچه نجات او حتمی است، ولی در تحصیل درجات عالی توفیقی حاصل نکرده است، لذا قرآن به پیامبر امر می‌کند: «نصف یا ثلث شب را به عبادت بگذارند» این برای آن است که در روز مشغله‌های فراوان به سراغ او می‌آید.
کاربر مهمان خوش آمدید
