روایت تاریخی ستون توبه چیست؟

[=Century Gothic] یهودیان بنى قریظه با رسول خدا(صلى الله علیه وآله) پیمان داشتند و به رغم این پیمان با مشرکان همراهى کردند. پس از خاتمه حمله احزاب، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) به سراغ بنى قریظه رفت و آنان را در حصار گرفت.

ابولبابه از طرف رسول خدا(صلى الله علیه وآله) نزد بنى قریظه رفت تا با آنان سخن بگوید. وى از روى بى توجهى با اشاره به آنان گفت: چون نقض عهد کرده اند مرگ در انتظار آنهاست.
این سخن مى توانست بنى قریظه را به دفاعى سخت در برابر مسلمانان وادار کند. ابولبابه که خود متوجه خطاى خویش شده بود از قلعه بنى قریظه خارج شده و مستقیم به سوى مسجد رفت و خود را به یکى از ستونها بست و شروع به گریه و زارى کرد و نماز خواند، خداوند ضمن آیاتى، توبه او را پذیرفت و از مسلمانان خواست تا خیانت نکنند. این ستون به خاطر همین نقل، به نام «ستون توبه» معروف است.

استناد روایاتی از امام محمّد باقر و جعفربن محمد (علیهم السلام) واقعه مذکور را تأیید کرده اند و عدّه ای دیگر ماجرا را مربوط به غزوه تبوک دانسته اند که ابولبابه با تنی چند از مسلمانان به واسطه علاقه به اموال خود در مدینه ماندند و پس از خروج پیامبر از کار خود پشیمان شدند و گفتند: "ما در سایه و راحت و آسایش و پیامبر و صحابه او در جهاد و شدّت و رنج! به خدا که ما خود را در ستون های مسجد ببندیم و خویشتن باز نگشاییم تا رسول بیاید و ما را باز گشاید و توبه ما را قبول و عذر ما بپذیرد."

ابن زباله در "تاریخ مدینه" به روایت عمر بن عبدالله به نقل از محمد بن کعب اشاره می کند که گفت: "پیامبر اسلام نماز را در جوار ستون توبه به جای می آورد."

به روایت دیگر، عمربن عبدالله تصریح می کند: " آن، ستونی بوده که فقرا و مساکین به گرد آن حلقه می زدند و پیامبر با آنان به گفتگو می پرداخت."

در سندی دیگر به نقل از ابن عمر و ابن ماجه (در سنن) آمده است: "رسول اسلام برای اعتکاف، کنار ستون توبه بیتوته می کرد..." کلینی در «فروع الکافی»، باب فضل المقام بالمدینه، به نقل از علی بن ابراهیم و او از حماد، از حلبی، از ابوعبدالله و به سندی دیگر از طریق معاویة بن عمار، ابوعبدالله تصریح می کند که پیامبر"روزی را درکنار ستون توبه با زیارت و عبادت بگذرانید."

http://www.fardanews.com