**شادی در خانواده**
تب‌های اولیه
شادی در خانواده
اساسى ترین تأثیر شادابى، ایجاد آرامش و آسایش روحى براى افراد و پیشرفت و توسعه اجتماعى اقتصادى براى جامعه است. به اعتقاد صاحبنظران مسائل رفتارى، شادابى در خانواده موجب از بین رفتن اضطراب و نگرانى مى شود و افراد با انگیزه بالا براى تأمین نیازهاى جسمى، روانى، عاطفى و معنوى خود فعالیت مى کنند، اما چیزى که در سال هاى اخیر بیشتر به چشم مى آید فراموش شدن هنر شاد زیستن در بین خانواده هاست.
متأسفانه این تصور غلط در میان افراد جامعه شکل گرفته است که شاد بودن از رفتارهاى جامعه پسند نیست در خانواده و یا محیط کار سعى مى کنیم خود را فردى جدى و اخمو نشان دهیم. این وضعیت در حالى در جامعه حکمفرما شده که معتقدیم مؤمن باید گشاده رو باشد و با لبخند خود به دیگران آرامش ببخشد و افسردگى به خود راه ندهد. دین اسلام به عنوان یک دین متعالى و آخرین و کاملترین آیین آسمانى، خندیدن را امرى پسندیده مى داند تا آنجا که پیامبر اکرم(ص) یکى از خوشروترین و خنده روترین افراد زمان خود بوده است.
شادى یک احساس درونى است که بیشتر از علائم و نشانه هاى غیر کلامى و حالت چهره مشخص مى شود. احساس نشاط در خانواده یکى از ضروریات زندگى است و نقش پدر و مادر در ایجاد فضاى شاد براى خانه بسیار پر اهمیت است. نبود شادى در خانه موجب افسردگى و انزوا مى شود با این همه برخى از خانواده ها احساس مى کنند ثروت و درآمد بالا فضاى خانه را شاد و پرانرژى مى کند به طورى که بعضى مواقع خانواده شاداب را خانواده مرفه در جامعه مى دانند این در حالیست که درآمد مناسب فقط ممکن است انگیزه اى براى شاد بودن باشد، اما شادى واقعى نمى تواند با معیارهاى مالى سنجیده شود.
به گفته دکتر «مجید ابحرى» آسیب شناس اجتماعى، قناعت، ساده زیستى، تفاهم و صداقت بین زن و شوهر مبناى اصلى شادمانى خانوادگى است. ابهرى مى گوید: اقتصاد خانواده هیچ نقشى بر روى شادى افراد ندارد و از طرفى گرما و صمیمیت خانواده را کاهش مى دهد، زیرا حصارهاى مادى و معیارهاى اقتصادى مبناى حرکت افراد خانواده مى شود. وى تفاهم را ضرورتى انکارناپذیر براى شادى مى داند و مى گوید: طبق تحقیقات میدانى انجام شده ۶۵درصد فرزندان دچار افت تحصیلى و ۷۵ درصد دختران فرارى، عضو خانواده هاى متشنج و خالى از روح تفاهم هستند.
ابهرى معتقد است هرچه سطح و درجه شادى اجتماعى در جامعه پایین باشد افسردگى، اعتیاد و خود کشى افزایش پیدا مى کند بر این اساس رفاه نسبى، توکل به خدا، تفاهم و یکدلى ارکان اصلى شاد زیستن در خانواده است، همچنین بیکارى، اعتیاد و فکر کردن بیش از اندازه به مادیات مبانى اساسى افسردگى و دلمردگى است. هیچ آیین و دینى در جهان به اندازه اسلام براى شادى و شادبودن ارزش قائل نیست، و یکى از ویژگى هاى چهره نورانى رسول اعظم (ص) تبسم بوده است و ایشان شاد کردن یک انسان را باعث جلب رضاى خدا مى داند، بنابراین مشکل اساسى تدوین برنامه است.
حجت الاسلام والمسلمین سیدمهدى طباطبایى نماینده مردم تهران در مجلس شوراى اسلامى درباره روح شادى در اسلام مى گوید: اسلام با اصل سرور در بین مسلمانان موافق است و برنامه هاى بسیارى براى شادى در جامعه دارد. وى با اشاره به اینکه روح اسلام نشاط و شادابى است مى گوید: هر مسلمانى باید وسیله شادى خود و دیگران را فراهم کند، زیرا شادابى باعث نشاط در روح و جسم افراد مى شود. به گفته طباطبایى، اسلام با برخى غفلت ها و بى توجهى هاى افراد به زندگى مخالف است، زیرا غفلت و سرور تخیلى باعث تخریب فرد مى شود. نهاد شادى ساز در جامعه با توجه به جمعیت جوان کشور ضرورت دارد مسئولان براى شادابى و تقویت بهداشت روانى جامعه برنامه ریزى کنند.
شادابى مانند همه پدیده هاى اجتماعى نیاز به نهاد سازى دارد. نهادى که فعالیت هاى شادى بخش را سیاستگذارى کند. دکتر علیزاده جامعه شناس به ضرورت ایجاد سازمانى براى شادى جوانان تأکید مى کند و مى گوید: جامعه همانند همه پدیده هاى هستى مجموعه اى از غم ها و شادى هاست و بهتر است قبل از این که کشورهاى دیگر براى شادى جوانان برنامه ریزى کنند وموجب آسیب هاى روانى جوانان شوند مسئولان مدیریت این بخش را برعهده بگیرند. به گفته وى وجود برنامه هاى شادى بخش و طنز در جامعه تأثیرات بسیار مثبتى براى خانواده ها خواهد داشت که البته در این باره بسیار کم کارکرده ایم.
چگونه شاد باشیم این توقع که کسى باید مرا شاد کند یا اتفاقى بیفتد تا من شاد شوم، توقع واقع بینانه اى نیست. هر شخصى باید براى قرارگرفتن در مسیر شادى برنامه ریزى کند. یکى از راه هاى شاد زیستن فعال بودن است. برنامه ریزى براى فعالیت هاى خوشایند مانند ورزش، گردش، شرکت در جمع هاى دوستانه و پرداختن به امور اخلاقى و معنوى بر فعالیت هاى افراد مى افزاید. همچنین اهداف و موفقیت ها، میزان شادى ما را تحت تأثیر قرار مى دهند. به عبارت دیگر حرکت در راستاى اهداف، رضایت فرد را به همراه دارد. البته کسى که هدف دشوارى برگزیده ، پس از این که متوجه شود این هدف دست نیافتنى است، دچار افسردگى مى شود. یکى از راه هاى هدایت زندگى به سوى شادى، شمردن موهبت هایى است که داریم، حتى تهیه و مداوم خواندن و یادداشت هاى مثبت روزانه مى تواند سعادت و شادابى بیشترى براى فرد ایجاد کند.