شعری از استاد شهریار به مناسبت خاتم بخشی مولایمان علی -ع-
تبهای اولیه
که به ماسوا فکندي همه سايهي هما را دل اگر خداشناسي همه در رخ علي بين
به علي شناختم به خدا قسم خدا را به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند
چو علي گرفته باشد سر چشمهي بقا را مگر اي سحاب رحمت تو بباري ارنه دوزخ
به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را برو اي گداي مسکين در خانهي علي زن
که نگين پادشاهي دهد از کرم گدا را بجز از علي که گويد به پسر که قاتل من
چو اسير تست اکنون به اسير کن مدارا بجز از علي که آرد پسري ابوالعجائب
که علم کند به عالم شهداي کربلا را چو به دوست عهد بندد ز ميان پاکبازان
چو علي که ميتواند که بسر برد وفا را نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت
متحيرم چه نامم شه ملک لافتي را بدو چشم خون فشانم هله اي نسيم رحمت
که ز کوي او غباري به من آر توتيا را به اميد آن که شايد برسد به خاک پايت
چه پيامها سپردم همه سوز دل صبا را چو تويي قضاي گردان به دعاي مستمندان
که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را چه زنم چوناي هردم ز نواي شوق او دم
که لسان غيب خوشتر بنوازد اين نوا را «همه شب در اين اميدم که نسيم صبحگاهي
به پيام آشنائي بنوازد و آشنا را» ز نواي مرغ يا حق بشنو که در دل شب
غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهريارا
[="blue"]در این روز حضرت على(علیه السلام) انگشتر خود را در حال رکوع به سائل اعطا کرد و آیه 55 سوره مائده نازل شد.
مرحوم نیشابورى در روضة الواعظین مى نویسد: امام باقر(علیه السلام) فرمود: گروهى از یهود مسلمان شدند و به حضور پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمدند و عرض کردند یا نبى اللّه بعد از شما وصىّ و خلیفه شما کیست؟ این آیه نازل شد:
[="darkgreen"]
«اِنَّما وَلیُّکُم اللّهُ وَ رَسولُهُ وَالَّذینَ آمَنُو الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلوةَ وَ یُؤتُونَ الزَّکوةَ وَ هُمْ راکِعُون» (مائده آیه 55) [/]
«رهبر و سرپرست شما تنها خدا و پیامبر او و آنهائى است که ایمان آورده اند و نماز مى خوانند و در حال رکوع زکات مى پردازند». سپس حضرت فرمود: برخیزید به مسجد برویم، به نزدیک مسجد رسیدند، سائلى از مسجد خارج مى شد، حضرت از او سؤال کرد، کسى به تو چیزى داده؟ عرض کرد: بله این انگشتر را، حضرت فرمود: چه کسى؟ عرض نمود: این مردى که نماز مى خواند، حضرت پرسید: در چه حالى آن را اعطا نمود؟ عرض کرد: در حال رکوع، پیامبر(صلى الله علیه وآله) تکبیر فرمود و اهل مسجد به متابعت از حضرت نیز تکبیر گفتند، سپس حضرت فرمود: بعد از من او ولىّ شماست.
ولىّ یعنى سرپرست و رهبر مادى و معنوى یعنى سرپرست شما فقط خداوند و پیامبر(صلى الله علیه وآله) و على بن ابیطالب(علیه السلام) است. در این آیه، ولایت على(علیه السلام) به ولایت پیامبر(صلى الله علیه وآله) و ولایت خدا مقرون شده. ناگفته نماند که متجاوز از سى کتاب از کتب اهل تسنن حدیث خاتم بخشیدن را در کتب خود آورده اند.(1)
________
1.حوادث الایام، صفحه 306.[/]
