صحیفه ی سجادیه- امام سجاد علیه السلام
تب‌های اولیه
و از دعاهاى آن حضرت (عليه السلام) است در تذلل براى خداى عزوجل
― اى پروردگار من! گناهان من زبان مرا بسته است و سخن مرا بريده، حجتى نتوانم آورد. من گرفتار مصيبت خود و در گرو عمل خويشم، در خطاهاى خود غوطه ور و راه خود را گم كرده و فرومانده ام.
― خويشتن را در جاى گناهكاران سرشكسته و بدبختان شوخ چشم كه وعيد تو را سبك شمردند باز داشتم.
― پاكا خداوندا! چه گستاخى كردم با تو و خود را در چه مهلكه انداختم
― اى خداى من! برافتادگى و لغزش من رحمت آور و به حلم خود از نادانى من درگذر و به احسان خود بد كردارى مرا عفو كن، كه من به گناه اقرار دارم و به خطاى خود معترفم، اينك دست من و اين موى پيشانى من. به زارى و نياز از تو مى خواهم مرا به قصاص گيرى، به موى سپيد شده، عمر سپرى گشته، و نزديكى مرگ، و ناتوانى و درويشى و بيچارگى من رحمت آور.
― آن هنگام كه نشانى از من در اين جهان نماند و ياد من از انديشه ى آفريدگان بدر رود و از فراموش شدگان شوم، مانند ديگران بر من ببخشاى.
― اى مولاى من! آن هنگام كه صورت و حال من برگردد و تن من پوسيده گردد و اندام من از هم گسيخته و پراكنده شود، و پيوندهاى من بگسلد، بر من رحم كن. واى از بيخبرى كه نمى دانم با من چه خواهند كرد!
― اى مولاى من! در روز رستاخيز بر من رحم فرما و آن روز مرا با اولياى خود بدار و در ميان دوستان خود بگمار و در پناه خود مسكن ده اى پروردگار جهانيان
