فاطمه علیها السلام ، شب قدر عارفان

و راههای چنین شناخت عظیمی عبارتند از ؟

با سلام و عرض ادب

مفضل مي‏گويد که حضرت صادق عليه‏السلام فرمود:
«ان الله تبارک و تعالي خلق الارواح قبل الاجساد بالفي عام، فجعل اعلاها و اشرفها ارواح محمد و علي و فاطمه والحسن والحسين والائمه بعدهم- صلوات الله عليهم- فعرضها علي السماوات والارض والجبال، فغشيها نورهم...؛[1]تحقيقا خداوند تبارک و تعالي، ارواح را در هزار سال قبل از اجساد خلق نمود، و بالاترين و شريفترين آنها را، ارواح محمد و علي و فاطمه وحسن و حسين و ائمه بعد از ايشان- صلوات الله عليهم- قرار داد، سپس آنها را بر آسمانها و زمين و کوهها عرضه داشت و نور ايشان همه آنها را فرا گرفت...».

در بیان این روایت مرحوم آیت الله حاج شیخ علی آقای سعادت پرور«رضوان الله تعالی علیه» در کتاب شریف «جلوۀ نور» می فرمایند:
در اين روايت ، به دو منزلت اين بزرگواران اشاره شده است:
1- تقدم و شرافت خلقت نوري و تمثلي ايشان بر ساير مخلوقات، حتي در خلقت تمثلي که به «شبح نور» در برخی احادیث و «ارواح محمد و علي...» در اين حديث تعبير شده است.
2- مقام نورانيت آن حضرات معصوم، که در برخی از احادیث به «عرضت ولايتهم»، و در اين حديث به «فغشيها نورهم» تعبير شده است.

و در توضيح منزلت دوم به اختصار مي‏گوييم:
مقام نورانيت، و به تعبيري ولايت کليه الهيه، همان است که اگر انبيا و اوليا مؤيد به آن نباشند، هيچ معجزه و خرق عادت و کرامتي از آنان صادر نخواهد شد. و نيز مقام خلافت و تصرف در عالم را به تأييد اين مقام دارند.
و از همه بالاتر، بخصوص مقام خلافت اهل بيت عليهم‏السلام به گونه‏اي است که هيچ امري در عوالم خلقت انجام نمي‏گيرد، مگر اينکه به اذن الهي بايد از مجراي ايشان بگذرد. چنانکه در زيارت امام حسين عليه‏السلام آمده است:
«اراده الرب في مقادير اموره تهبط اليکم، و تصدر من بيوتکم؛[2] اراده‏ي پروردگارت در تقدير امور (همه مخلوقات) به شما فرود مي‏آيد و از خانه‏ها (و مقام منيع) شما (به جهان و جهانيان) صادر مي‏شود».
و اين همان مقام خلافت و ولايت الهي است، زيرا مقام نورانيت ايشان را نمي‏توان جداي از مقام ولاية اللهي دانست، بلکه عين آن مقام است.[3]

لذا یکی از ابعاد شناخت حضرت صدیقۀ طاهره سلام الله علیها شناخت مقام ولایت کلیه الهیه ایشان است که تنها اولیای دین به کنه این شناخت می رسند و آنچه نصیب ما می شود الفاظ و تصور معانی آن است.البته می توان با کسب طهارت معنوی که از راه اطاعت خداوند متعال و دوری از محرمات حاصل می شود به آن ذوات مطهر نزدیک شد و به اندازۀ ظرفیت خود از دریای معرفت آنان بهره مند شد.

[FONT=Times New Roman][1][FONT=Times New Roman]. بحار الانوار، ج 26، ص 320، روايت 2.

[FONT=Times New Roman][2][FONT=Times New Roman]. کامل الزيارات، ص 179، باب 79، روايت 2.

[FONT=Times New Roman][3][FONT=Times New Roman]. براي توضيح بيشتر ر، ک: فصل دوم کتاب «فروغ شهادت» از نگارنده.

فاطمه‏«عليها السلام» ليلةالقدر اهل‏بيت است و سوره قدر شناسنامه و معرف مقامات آنان است. يعني:
الف - همچنانکه شب قدر پنهان و فقط براي جمعي از شايستگان ظهور و بروز دارد دسترسي به مقامات معنوي حضرت زهرا«عليها السلام» هم اين‏چنين است.

ب - همچنانکه ليلةالقدر يک شب اما سي هزار شب است. فاطمه‏«عليها السلام» هم يک شخص ولي کوثر محمّدي صلی الله علیه وآله و همه امت است.

ج - همچنانکه عبادت شب قدر همچون عبادت سي‏هزار شب است معرفت فاطمه زهرا«عليها السلام» نيز پاداش عبادت شب قدر را دارد و معرفت او زمينه معرفت ليلةالقدر است.

قال الصادق «عليه السلام»:«فَمَنْ عَرِفَ فاطِمَةَ حَقَّ مَعْرِفَتِها فَقَدْ اَدْرَکَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ؛[1]هر کس به شناخت حقيقي فاطمه «عليها السلام» دست يابد بي‏گمان شب قدر را ادراک کرده است».

د - همچنانکه در شب قدر قرآن صامت نازل شده است از دامن اطهر فاطمه زهرا«عليها السلام» نيز يازده معصوم، يازده امام و يازده قرآن ناطق نازل گشته است.

ه - همچنانکه ليلةالقدر داراي مراتبي است فاطمه «عليها السلام» هم ليلةالقدر و داراي مراتب است.

و - همچنانکه شب قدر عمدتاً بين سه شب پنهان است فاطمه زهرا«عليها السلام» هم محل دفنشان در سه مکان احتمال داده مي‏شود (خانه خودشان، بقيع، بين محراب و منبر) و البته فاطمه زهرا«عليها السلام» همچنانکه ليلةالقدر است يوم‏الله هم مي‏باشد.

[1] .بحارالانوار، ج43، ص65.

بسم الله الرحمن الرحيم
انا اعطيناک الکوثر، فصل لربک و انحر، ان شانئک هو الابتر .
چگونه مي توان در رساي «جلوه‏ي نور» جز با توسل از منبع نور سخن گفت؟ و چگونه بشر خاکي و آلوده به گناه و مخلوق از «صلصال من حما مسنون» جز به ياري معصوم و اقتباس از انوار کلمات مقام ولايت مي تواند روزنه‏اي به سوي شناخت صديقه‏ي کبري عليهاالسلام باز کند؟

الا ان ثوبا خيط من نسج تسعة
و عشرين حرفا، عن معاليه قاصر [2]

فاطمه عليهاالسلام، زهره‏ي زهرائي است که از نور عظمت الهي خلق شده، و آنچنان آسمان و زمين به نور وجودش روشنايي يافته که ملائکه به سجده افتادند،و درباره عظمت آن نور، از حضرت حق پرسيدند.

فاطمه عليهاالسلام، حوراء إنسيه‏اي است که خداوند پيش از خلقت آدم ابوالبشر عليه‏السلام وي را از نور خويش آفريد، و در زير ساق عرش خود جاي داد، و پيوسته به تسبيح و تقديس و تهليل و تحميد حضرت حق اشتغال داشت.

فاطمه عليهاالسلام، بزرگ بانويي است که چون خداوند، نور او و پدر و شوهرش و دو فرزندش حسن و حسين عليهم‏السلام را آفريد، ولايتشان را بر ملائکه و ساير مخلوقات عرضه داشت، قبول کنندگانش از مقربين، و منکرينش از کافرين به حساب آمدند.

فاطمه عليهاالسلام، يگانه بانويي است که خود و پدر و شوهرش و حسن و حسين و ديگر فرزندان معصومش عليهم‏السلام، در خلقت نوري، اقدم و اشرف و اعلاي بر خلقت نوري ديگران- حتي انبياء و اوصياي سلف عليهم‏السلام- بوده‏اند، و نور ايشان بر آسمانها و زمين و کوهها و... عرضه شد و همه را فرا گرفت.

فاطمه عليهاالسلام، بانوي برجسته‏اي است که خود پدر و شوهر و حسن و حسينش عليهم‏السلام در پرده سراي عرش الهي، پيش از خلقت آدم عليه‏السلام در مقام «عالين» تسبيح‏گوي بودند، و ملائکه به تسبيح ايشان تسبيح مي گفتند.

فاطمه عليهاالسلام، تنها دختري است که پدري چون رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم داشت که اولين ايمان آورنده به پروردگار، و نخستين پيامبري بود که پس از اخذ ميثاق نبيين «بلي» گفت: او «اول ما خلق، و سيد من خلق» بود و خداوند بهتر از او را خلق ننمود و در شان او فرمود: «لولاک، لما خلقت الافلاک».

فاطمه عليهاالسلام، يگانه دختري است که مادري چون خديجه کبري عليهاالسلام داشت، که حضرت حق هر روز مکرر به وجودش بر ملائکه مباهات مي کرد، و جبرئيل پس از بازگشت رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم از معراج، سلام خدا و خود را به وي رساند، و خداوند از ميان زنان عالم چهار تن را اختيار فرمود که بهشت مشتاق آنان است و خديجه عليهاالسلام يکي از آنها مي باشد.

[1] .این نوشتار مقدمۀ کتاب «جلوۀ نور» تالیف عارف واصل مرحوم آیت الله علی سعادت پرور«رضوان الله تعالی علیه» می باشد.

[FONT=Times New Roman][2][FONT=Times New Roman] [FONT=Times New Roman]. آگاه باشيد! لباسي که از بيست و نه حرف بافته شده، از ذکر مقامات و بلنداي کمالات او قاصر است.

فاطمه عليهاالسلام، سيده‏اي است که انعقاد نطفه او از ميوه بهشتي است که جبرئيل از جانب پروردگار به رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم هديه نمود.

فاطمه عليهاالسلام، محدثه‏اي است که در رحم مادر، با خديجه سخن مي‏گفت، و او را به صبر و شکيبايي در مقابل گفتار ناشايست بدگويان دعوت مي‏نمود، و موجبات آرامش خاطر او را فراهم مي‏نمود.

فاطمه عليهاالسلام، طاهره و مطهره‏اي است که پاک و پاکيزه (در حالي که زنان بهشتي و حورالعين عهده‏دار وضع حمل مادرش بودند) قدم به عالم هستي نهاد، و زبان به شهادتين گشود، و شوهر و اولاد خود را به وصايت و سيادت خواند، و نور جمالش نه تنها تمام خانه‏هاي مکه، بلکه شرق و غرب عالم را فرا گرفت، به گونه‏اي که در آسمان نور درخشنده‏اي ظاهر شد که ملائکه مثل آن را نديده بودند،و بهشتيان و ملکوتيان تولد مبارکش را به يکديگر بشارت دادند، و بالاخره زنان بهشتي، وي را در حالي که طاهره و مطهره و زکيه و مبارکه بود، با تبريک به قدوم وي و مبارکي نسلش، به دست خديجه عليهاالسلام دادند، و هر روز و هر ماه رشد و نموش بيش از حد عادي بود.

فاطمه عليهاالسلام، يگانه خانمي است که خداوند اسمي از اسماء خويش را به وي
عنايت کرد، و «فاطمه»اش ناميد، و از آنجا که دوستانش را ياري خواهد کرد در آسمان «منصوره» نام گرفت، و نيز از آنجا که شيعيان خود را از آتش نجات خواهد داد در زمين «فاطمه» نام گرفت. و بالاخره وي را اسماء و کنيه‏ها و القاب ديگري است که هر کدام به منزلت و کمال ظاهري و باطني آن بزرگوار اشاره دارد.

فاطمه عليهاالسلام، حوريه‏اي است به صورت انساني که از عادات و ابتلائات زنانگي پاکيزه بود، و بدين جهت «بتول»، و «طاهره» و «فاطمه» نام گرفت.

فاطمه عليهاالسلام، آنچنان مورد عنايت خاص رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم بود که همواره هنگام سفر، آخرين کسي بود که پدر با او وداع مي‏نمود، و در بازگشت از سفر نيز، اولين شخصي بود که با او ملاقات مي‏کرد، و همواره غمخوار و نگران او بود.
فاطمه عليهاالسلام، در عظمت معنوي به گونه‏اي بود که خداوند او را بر تمامي زنان عالم برگزيد، و آنچنان محبوب او واقع شد که گروهي از ملائکه را بر وي گماشت که در حيات و پس از مرگ با او بوده و بر او و پدر و شوهر و پسرانش صلوات و رحمت بفرستند.

فاطمه عليهاالسلام، داراي آن شخصيت والايي بود که جبرئيل عليه‏السلام ولادتش را به رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم بشارت داد.

فاطمه عليهاالسلام، حوراء انسيه‏اي است که رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم هر زمان مشتاق بوي بهشت مي شد، او را مي‏بوييد و مي‏فرمود: «هرگاه فاطمه را مي‏بوسم، بوي درخت طوبي را از وي استشمام مي‏کنم.»

فاطمه عليهاالسلام، مظهر جلال و جمال و «جلوه نور» الهي است که غضب او، غضب پروردگار، و خوشنودي او، رضايت حق مي‏باشد، که رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم مي‏فرمود: «نور او از نور ماست»، و نيز مي‏فرمود: «فاطمه از من است و من از اويم، هر که بر وي صلوات و رحمت فرستد، خداوند او را آمرزيده و در بهشت به من ملحق خواهد کرد.»

فاطمه عليهاالسلام، نور چشم و ميوه‏ي دل و پاره‏ي تن رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم، که سرور و شادماني او، موجب خوشحالي رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم و ناراحتي و آزار او، آزار و اذيت آن حضرت است که مي‏فرمود: «هر کس فاطمه عليهاالسلام را دوست داشته باشد، من او را دوست دارم و هر کس بغض و کينه فاطمه عليهاالسلام را داشته باشد مبغوض من است، و هر که او را در حال حيات من بيازارد، مرا آزرده، و هر کس پس از مرگم او را بيازارد، مثل اين است که در حال حياتم مرا آزرده است.»

فاطمه عليهاالسلام، مادر سبطين- حسن و حسين عليهماالسلام- فاضلترين زنان روي زمين، سيده و سرور زنان بهشت از اولين و آخرين، و عزيزترين شخصيت نزد رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم است که مي‏فرمود: «فاطمه: روح و قلب من است.»
فاطمه عليهاالسلام، عبد مطيع و بنده صالح پروردگار است که رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم درباره‏ي وي فرمود: «خداوند، قلب و جوارح دخترم را از ايمان و يقين پر کرده است.»

فاطمه عليهاالسلام، عالمه‏اي است که خداوند علم به «ما کان و ما هو کائن و ما لم يکن» را تا قيام قيامت به او عطا فرمود، و عارفه‏اي است که به هر چيز آگاه بود، و فاطمه‏اي که به علم از جهل و ناداني جدايش کردند.

فاطمه عليهاالسلام، مودبه‏اي است که در ادب همتا نداشت.

فاطمه عليهاالسلام، عابده‏اي است که چون در محراب عبادت مي‏ايستاد، آنچنان نور وجودش براي اهل آسمان جلوه مي‏کرد که خداوند به ملائکه‏اش مي‏فرمود: «بنده‏ام فاطمه را ببينيد که چگونه در پيشگاهم ايستاده و از شدت خوف من، بدنش مي‏لرزد و با قلبش به بندگي من روي آورده است».

فاطمه عليهاالسلام، تاويل «ليلة القدر» در آيه‏ي شريفه (انا انزلناه في ليله القدر) است که پسرش امام صادق عليه‏السلام او را به آن تفسير فرمود، و (ليله مبارکه) در آيه‏ي شريفه (انا انزلناه في ليله مبارکة) [1]مي‏باشد که فرزندش موسي بن جعفر عليهاالسلام بدان تفسير نمود.

فاطمه عليهاالسلام، يگانه همسري است که شوهرش چون علي عليه‏السلام داشت، و اگر او نبود، براي فاطمه در روي زمين همسري وجود نداشت، همان شخصيتي است که در اسلام، اقدم و در حلم، اعظم و در علم، اعلم بود، و خداوند در شب معراج نزد «سدره المنتهي»، پيش از خلقت مادي‏اش ميان او و رسولش عقد اخوت بست، و با شهادت و گواهي ملائکه، فاطمه را به عقد وي در آورد، و درخت «طوبي» را مهريه او، و در منزل علي عليه‏السلام قرار داد.

فاطمه عليهاالسلام، بانوي گرانقدري است که نه تنها درخت «طوبي»، بلکه بهشت و جهنم مهريه اوست، که دوستانش را به بهشت، و دشمنانش را به آتش مي‏فرستد، و در اين عالم نيز چهار نهر «فرات» و «نيل» و «نهروان» و «نهر بلخ» و بلکه زمين، صداق و مهريه اوست، زيرا رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم به علي عليه‏السلام فرمود: «خداوند، فاطمه را به ازدواج تو درآورد، و زمين را مهريه وي قرار داد، هر کس با بغض و کينه تو روي آن راه رود، به حرام بر آن قدم نهاده است».

فاطمه عليهاالسلام، صديقه کبرايي است که امتهاي گذشته به معرفت و شناسايي او باقي بوده‏اند.

[FONT=Times New Roman][1] [FONT=Times New Roman]. دخان: 3.

فاطمه عليهاالسلام، در زهد و ايثار و استجابت دعا و کرامت يگانه بود.

فاطمه عليهاالسلام، معصومه‏اي که اگر منصب نبوت و وصايت را نداشت، ولي در مقام عصمت، نه تنها در رديف انبياي گذشته و بلکه بالاتر، با پدر و شوهر و اولادش، از نظر عصمت يکتا و بي‏همتا بود.

فاطمه عليهاالسلام، زکيه‏اي است که خداوند اولاد بلاواسطه او- حتي غير از حسنين عليهماالسلام را بر آتش جهنم حرام فرمود.

فاطمه عليهاالسلام، معلمه و مودبه‏اي است که تربيت يافتگاني چون فضه خادمه داشت که گفتارش جز با قرآن نبود، (و کارهاي خانه را يک روز خود و روز ديگر خادمه‏اش انجام مي داد)، و نيز خادمه‏اي مانند «ام ايمن» داشت که نتوانست بعد از وفات فاطمه عليهاالسلام مدينه را ببيند، لذا به مکه رفت و به برکت دعايش خداوند او را با آب بهشت از تشنگي نجات داد و هفت سال نه تشنه شد و نه گرسنه.

فاطمه عليهاالسلام، عارفه‏اي است که کلمات و گفتار توحيدي‏اش نشان مي‏دهد که او در مقام شهود تام جاي دارد، و حق را عن عيان مي ستايد، و کلمات گهربارش نيز تالي تلو کلمات پدر بزرگوار و شوهرش مي‏باشد.

فاطمه عليهاالسلام، بانوي برگزيده و عفيفه‏اي است که خود مي‏فرمود: «بهترين چيز براي زن اين است که نه او مردي را ببيند و نه مردي او را». و نيز مي‏فرمود: «هنگامي زن قرب به پروردگار پيدا خواهد کرد که در خانه‏اش پنهان شود.» و حتي وقتي شخص نابينايي وارد خانه او مي‏شد خود را پنهان کرده و يا مي‏پوشاند و مي‏فرمود: «اگر او مرا نمي بيند من او را مي بينم، و بويم را استشمام مي‏کند».

فاطمه عليهاالسلام، خطيبه‏اي است که با خطبه غراء و گفتار آتشينش که فهم آن عقلاي عالم را در حيرت فرو برده، حق سبحانه را با شهود تام ستوده، و دوست و دشمن را متوجه حقيقت رسالت، و مقام و منزلت و زحمات رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم نموده، و توجه مي‏دهد که مبادا با رفتن ايشان، احکام الهي ناديده گرفته شود و وصايت «اني تارک فيکم الثقلين» فراموش گردد. سپس با پرده برداري از مشکلاتي که عده‏اي پيش آورده و دين و کتاب و عترت را پايمال هواهاي خود کردند، تا قيامت به عالم هشدار مي دهد.

فاطمه عليهاالسلام، مظلومه‏اي است که بعد از وفات پدر بزرگوارش، آنچنان به او ظلم شد که دمي از گريه نياسود تا از دنيا رحلت نمود، و حاضر نشد کسي از مرگش با خبر شود، و کفن و دفن خود را به شوهرش علي عليه‏السلام سپرد، و بالاخره شبانه
تجهيز و در تاريکي شب به خاک سپرده شد و مزارش تا قيام فرزندش قائم آل محمد - عجل الله تعالي فرجه الشريف- مخفي خواهد ماند، و غم زيارتش بر قلوب عاشقان و مشتاقانش سنگيني مي‏کند، و لکه ننگ و روسياهي و اعتراضي است به پهناي تاريخ بر آزار کنندگانش.

فاطمه عليهاالسلام، محبوبه‏ي با کمال علي عليه‏السلام بود که در فراقش مي‏گريست و دنيا بعد از او، در ديدگانش ظلمت سرا شد.
فاطمه عليهاالسلام، خفيه المزاري است که زيارتش زيات رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم، و زيارت علي عليه‏السلام زيارت وي به حساب آمده است.

فاطمه عليهاالسلام، منتقمه‏اي است که در قيامت، حق خود را از ظلم کنندگانش ستانده و از قاتلين پسرش، حسين عليه‏السلام دادخواهي خواهد کرد.

فاطمه عليهاالسلام، شفيعه‏اي است که از ذريه و شيعيان و محبين خود، شفاعت خواهد کرد.
و بالاخره مقام و منزلت فاطمه عليهاالسلام در بهشت آنچنان است که به وصف در نمي‏آيد.
در پايان[1] مقدمه مناسب است خوابي که هنگام تاليف فصل هفدهم اين رساله (صبح روز بيست و ششم ماه ذي الحجه هزار و چهار صد و هفت قمري) ديده شده آورده، و اين مقدمه را به پايان برسانم.
پس از اداي نماز صبح و بعد از انجام بعضي از اوراد، قدري استراحت کردم، به خواب رفتم و مرحوم استاد بزرگوار علامه طباطبائي- رضوان الله عليه- را ديدم که فرمود: «آن کتاب را بياور.» (يعني کتاب حاضر _جلوۀ نور _ را که هنوز تمام نشده بود و گويا در عالم خواب پايان يافته بود) کتاب را خدمتش بردم، فرمود: اين را به رفقا بده تا در مجالسشان بخوانند (قريب به اين بيان). با خود گفتم: «اينکه يک نسخه بيش ندارد، چگونه بدهم؟».

[FONT=Times New Roman][1].این نوشتار مقدمۀ کتاب شریف جلوۀ نور تالیف عارف واصل مرحوم آیت الله حاج شیخ علی آقای سعادت پرور رضوان الله تعالی علیه می باشد.

در حديث جابر بن يزيد جعفي از جابر بن عبدالله انصاري از رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم آمده است که خداوند- تبارک و تعالي- فرمود:
«يا احمد، لولاک لما خلقت الافلاک، و لولا لا علي لما خلقتک، و لولا فاطمة لما خلقتکما».
- اي احمد، اگر تو نبودي جهان و جهانيان را خلق نمي‏کردم، و اگر علي نبود تو را نمي‏آفريدم، و اگر فاطمه نبود تو و علي را خلق نمي‏کردم.
سپس جابر مي‏گويد: اين از اسراري است که رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم امر فرمود از نااهلان کتمان شود.[1]
توضیح:
آنچه اجمالا در رابطه با حل مشکل فهم اين روايت مي‏توان بيان کرد اين است که: مسلما منظور، يک نحوه شرافت و افضليت علي عليه‏السلام بر رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم، و يا فاطمه عليهاالسلام بر آن دو بزرگوار نيست. (اگر چه ظاهراً چنين فهميده شود).
بلکه (به طور احتمال) مي‏توان گفت: روايت در صدد بيان اين است که اين انوار مقدسه، غرض غايي خلقت عالم، و مظهر تمام تجلي حضرتش سبحانه بوده‏اند، چنان که احاديثي که انوار مقدسه رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم و علي و فاطمه و يازده فرزندش عليهم‏السلام را نور واحد به حساب مي‏آورد، بر اين مطلب دلالت دارد.

از جمله:

الف: در حديث نورانيت آمده است که علي عليه‏السلام فرمود:
«کنت انا و محمد نورا واحدا من نور الله- عز و جل- فامر الله- تبارک و تعالي- ذلک النور ان يشق، فقال للنصف: کن محمدا، و قال للنصف: کن عليّا...؛[2] من و محمد، نور واحدي از نور خداوند- عزوجل- بوديم که خداوند- تبارک و تعالي- به آن نور امر فرمود که شکافته شود، به يک نصف فرمود: محمد شو. و به نصف ديگر فرمود: علي شو...».

ب: در حديثي آمده است که رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم فرمود:
«ان الله تعالي، خلقني و خلق عليا والحسن والحسين من نور قدسه...؛[3]خداي تعالي، من و علي و حسن و حسين را از نور قدس خود خلق نمود...».

ج: و نيز در حديث ديگري، امام باقر عليه‏السلام به نقل از رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم مي‏فرمايد:
«إن الله تعالى خلق أربعة عشر نورا من نور عظمته قبل خلق آدم بأربعة عشر ألف عام فهي أرواحنا فقيل له : يا بن رسول الله عدهم بأسمائهم فمن هؤلاء الأربعة عشر نورا ؟ فقال : محمد وعلى وفاطمة والحسن والحسين وتسعة من ولد الحسين وتاسعهم قائمهم ، ثم عدهم بأسمائهم[4] ؛خداوند چهارده هزار سال پيش از خلقت آدم، چهارده نور را از نور عظمت خود خلق نمود و آنها ارواح ما بودند.
به امام باقر عليه‏السلام عرض شد: يابن رسول‏الله، آنها را با اسامي‏شان بشماريد که اين چهارده نور، چه کساني بودند؟
فرمود: محمد و علي و فاطمه و حسن و حسين و نه نفر از فرزندان حسين که نهمين آنها قائم آنهاست، سپس حضرتش آنها را با اسامي‏شان نام برد...

به بيان ديگر: عموم جمله‏ي اول «لولاک، لما خلقت الافلاک» شامل همه موجودات (ذي شعور و غير ذي شعور، جن و انس، و برجستگان و غير آنها) حتي انبيا و اوليا، از جمله علي و فاطمه زهرا عليهاالسلام مي‏شود، و جمله‏ي دوم «لولا علي،لما خلقتک» نيز شامل همه موجودات حتي رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم مي‏گردد، و جمله سوم «لولا فاطمه، لما خلقتکما» نيز شامل همه موجودات، حتي رسول‏الله صلي الله عليه و آله و سلم و علي عليه‏السلام مي‏شود، و در واقع مجموعا گويا مي‏خواهد بفرمايد:
شما سه نفر غرض از خلقت همه موجودات، و هر کدام غرض براي خلقت ديگري هستيد، چنان که ظاهرا حديث نورانيت (حديث الف) شاهد بر اين بيان است، و اگر حديث (ب) و (ج) را ملاحظه کنيم، توسعه بيشتري استفاده کرده و پي مي‏بريم که در واقع خداوند متعال، عالم را براي انوار مقدسه چهارده معصوم عليهم‏السلام آفريده است.
اما اينکه چرا اگر ايشان نبودند، هيچ موجودي خلق نمي‏شد؟ زيرا هيچ موجود مخلوقي نيست که به ظهور کمال خود نظر نداشته باشد و تمام سعيش را براي مقصد غايي خود به کار نبندد (متوجه باشد يا نه، بيان کند يا نه)، حال چگونه مي‏شود خدايي که خالق همه افلاک است، غايتي از خلقت نداشته و نخواهد کمال خود را ظهور دهد و تنها به خلقت نظر داشته و بخواهد قدرت نمايي کند؟!
و ممکن است نظر به اين منزلت بزرگواران داشته باشد احاديثي که روح ششمي براي اين خانواده مي‏شمارد، که حتي انبياي گذشته آن را نداشته‏اند،[5] فاطمه عليهاالسلام هم که مادر يازده امام است، و از انبياي گذشته افضل و در تمام مراحل (از خلقت نوري ايشان گرفته تا خلقت مادي) در رديف معصومين ديگر (غير از منصب نبوت و وصايت) بوده، بايد قاعدة اين منزلت را داشته باشد، چنانکه در بعضي از آن احاديث آمده است:
«و هو معنا اهل البيت؛[6] و آن روح با ما اهل البيت هست».

[FONT=Times New Roman][1][FONT=Times New Roman].جنة العاصمة، ص 168، به نقل از کشف اللئالي، با ذکر سند حديث.

[FONT=Times New Roman][2][FONT=Times New Roman].بحارالانوار، ج 26، ص 3، از روايت 1.

[FONT=Times New Roman][3][FONT=Times New Roman].بحارالانوار، ج 36، ص 73، روايت 24.

[FONT=Times New Roman][4][FONT=Times New Roman].بحارالانوار، ج 25، ص 4، روايت 7

[FONT=Times New Roman][5][FONT=Times New Roman].بصائر الدرجات، جزء 9، باب 16، ص 455 و باب 17، ص 458، و باب 18، ص 460.

[FONT=Times New Roman][6][FONT=Times New Roman].بصائر الدرجات، جزء 9، باب 18، حديث 5 و 6، ص 461- و فاطمه‏ي زهرا عليهاالسلام مسلم يکي از اهل‏بيت عليهم‏السلام مي‏باشد.

با سلام وتشكر:Hedye: منظور از توضيحتان اينه كه واقعا حضرت زهرا برتري نداره؟يعني حديث درست نيست؟اخه از ظاهرش اينطور برداشت ميشه.