مقصود از دين اقلّي و اكثري چيست؟
با سلام
دین اقلی اگر زندگی انسان را مشتمل بر دو بخش دنیا و آخرت بدانیم و این دو بخش کاملا مجزا و مستقل از یکدیگر لحاظ شوند به گونه ای که عملکرد انسان در امور مربوط به دنیا، هیچ گونه تاثیری در سرنوشت اخروی او نداشته باشد، در این صورت، بشر در امور اخروی و رابطه اش با خدا، بایستی از دین دستور بگیرد و در امور دنیوی و زندگی این جهان مجاز است آن گونه که خود می پسندد عمل کند. این همان دیدگاه سکولاریسم یا جدایی دین از عرصه های اجتماعی است و به دیدگاه «اقلی » معروف است. (1) این تلقی ناصواب و بر خلاف گوهر دین است. در واقع، اصطلاح دین اقلی، قلمرو دین را محدود به این جهان می کند و رابطه ای بین دنیا و آخرت لحاظ نمی کند. دین اکثری بشر در تمام شؤون زندگی فردی و اجتماعی خود، از کیفیت غذاخوردن، لباس پوشیدن، خانه سازی و معماری، نشستن و برخاستن، راه رفتن و خوابیدن و ... تا تشکیل حکومت، تعیین وظیفه تک تک دولتمردان و چگونگی کشورداری و نیز بیان مطالب گوناگون علمی، باید از دین دستورالعمل دریافت کند. چنین نگرشی به دین که انسان را مؤظف به برآورده کردن همه نیازهای خود می کند، نگاه «اکثری » به دین دارد. این تلقی از دین، کاملا ناصواب و به دور از حقیقت است. (2) در واقع در این تلقی، گسترده فعالیت دین در زندگی انسان مفید به هیچ قید و یا محدود به هیچ حدی نیست و شامل همه نیازهای انسان می شود که باید دین آن را برآورده شود. دیدگاه اولی تفریط و دیدگاه دوم افراط است. افراط و تفریط در هر امری ناصواب است. پاسخ صحیح در این زمینه این است که زندگی اخروی انسان، دقیقا محصول و نتیجه رفتار و اعمال دنیوی اوست. انسان حقیقتی پویا و در حال شدن است که ساختار وجودی و شیوه زندگی آن جهان اش را با خود و با اعمال و رفتار خویش رقم می زند و در مقام گزینش شیوه های رفتار، باید احکام الزامی دین را رعایت کند. این دیدگاه ناب اسلامی، نه دیدگاه افراطی (اکثری) و نه نگرش تفریطی «اقلی » را می پذیرد. در واقع، دین نه انسان را رها نموده و هیچ ارتباطی بین دنیا و آخرت وی ملحوظ نکرده و نه همه نیازهای ریز و درشت زندگی دنیوی او را تامین کرده است. بلکه آنچه در ارتباط با سعادت دنیوی و اخروی اوست در دین ملحوظ شده است. پی نوشت : 1 و 2- مصباح، نشریه مرکز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه قم، گفت و گو با آیت الله مصباح، ص 9 و 8
دین اقلی
اگر زندگی انسان را مشتمل بر دو بخش دنیا و آخرت بدانیم و این دو بخش کاملا مجزا و مستقل از یکدیگر لحاظ شوند به گونه ای که عملکرد انسان در امور مربوط به دنیا، هیچ گونه تاثیری در سرنوشت اخروی او نداشته باشد، در این صورت، بشر در امور اخروی و رابطه اش با خدا، بایستی از دین دستور بگیرد و در امور دنیوی و زندگی این جهان مجاز است آن گونه که خود می پسندد عمل کند. این همان دیدگاه سکولاریسم یا جدایی دین از عرصه های اجتماعی است و به دیدگاه «اقلی » معروف است. (1)
این تلقی ناصواب و بر خلاف گوهر دین است. در واقع، اصطلاح دین اقلی، قلمرو دین را محدود به این جهان می کند و رابطه ای بین دنیا و آخرت لحاظ نمی کند.
دین اکثری
بشر در تمام شؤون زندگی فردی و اجتماعی خود، از کیفیت غذاخوردن، لباس پوشیدن، خانه سازی و معماری، نشستن و برخاستن، راه رفتن و خوابیدن و ... تا تشکیل حکومت، تعیین وظیفه تک تک دولتمردان و چگونگی کشورداری و نیز بیان مطالب گوناگون علمی، باید از دین دستورالعمل دریافت کند.
چنین نگرشی به دین که انسان را مؤظف به برآورده کردن همه نیازهای خود می کند، نگاه «اکثری » به دین دارد. این تلقی از دین، کاملا ناصواب و به دور از حقیقت است. (2)
در واقع در این تلقی، گسترده فعالیت دین در زندگی انسان مفید به هیچ قید و یا محدود به هیچ حدی نیست و شامل همه نیازهای انسان می شود که باید دین آن را برآورده شود.
دیدگاه اولی تفریط و دیدگاه دوم افراط است. افراط و تفریط در هر امری ناصواب است. پاسخ صحیح در این زمینه این است که زندگی اخروی انسان، دقیقا محصول و نتیجه رفتار و اعمال دنیوی اوست.
انسان حقیقتی پویا و در حال شدن است که ساختار وجودی و شیوه زندگی آن جهان اش را با خود و با اعمال و رفتار خویش رقم می زند و در مقام گزینش شیوه های رفتار، باید احکام الزامی دین را رعایت کند.
این دیدگاه ناب اسلامی، نه دیدگاه افراطی (اکثری) و نه نگرش تفریطی «اقلی » را می پذیرد.
در واقع، دین نه انسان را رها نموده و هیچ ارتباطی بین دنیا و آخرت وی ملحوظ نکرده و نه همه نیازهای ریز و درشت زندگی دنیوی او را تامین کرده است. بلکه آنچه در ارتباط با سعادت دنیوی و اخروی اوست در دین ملحوظ شده است.
پی نوشت : 1 و 2- مصباح، نشریه مرکز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه قم، گفت و گو با آیت الله مصباح، ص 9 و 8
پی نوشت :
1 و 2- مصباح، نشریه مرکز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه قم، گفت و گو با آیت الله مصباح، ص 9 و 8
کاربر مهمان خوش آمدید
کاربر مهمان خوش آمدید
