منشأ نژاد های مختلف

با سلام

قبل از اینکه شروع به خواندن نمایید . . .

لطفاً التفات داشته باشید که نسبت دادن هر زیر ـ زیر ـ زیر (تا بی نهایت) نژاد کوچکی به هر نژاد بزرگتر قدیمی کاری دشوار است چرا که هنوز هم درباره‌ی اصل و منشأ هر زیر نژاد در میان دانشمندان انسان شناس اختلاف نظر وجود دارد. چنین اختلاف نظرهایی نشأت گرفته از این واقعیت است که افراد مختلف نظریات متفاوتی درباره‌ی تکامل نژادی دارند، و به خصوص اینکه مهاجرت‌های دسته جمعی و ازدواج‌های بین نژادی ناشی از این امر کار دنبال نمودن یک زیر ـ زیر ـ زیر (تا بی نهایت) نژاد را تا هر یک از چهار دسته‌ی نژادی قدیمی تبدیل به کاری مشکل و دشوار می‌نماید. از این رو در این جا تنها گسترده‌ترین دسته‌های زیر نژادی تحت هر نژاد بزرگ را مورد بحث و بررسی قرار داده‌ایم تا از به دست دادن هر گونه اطلاعات مغرضانه و استدلال‌های غلط فرضی جلو گیری به عمل آید.
اجازه دهید تا قبل از این که به فهرست در آوردن انسان‌های مختلف بشریت بپردازیم با خودِ مفهوم نژاد آشنا گردیم. تا جایی که به گروه بندی انسانها مربوط می‌شود، نژاد به دسته بندی‌هایی بر مبنای پارامترهای مختلفی چون ژنتیک و ویژگی‌های زیستی، زبان، فرهنگ، سنت‌ها و اعمال اجتماعی اشاره دارد. با این وجود پارامتر اصلی برای دسته بندی نژادی ترکیب ژنتیکی باقی می‌ماند که علی الظاهر شکل کالبد شناختی فرد را نشان می‌دهد. چهار نژاد اصلی بشری ــ نژاد سفید (قفقازی)، نژاد مغولی (نژاد زرد)، نژاد سیاه و نژاد استرالوئید ــ به همراه زیر نژادهای مختلف آنها (در نتیجه‌ی اثر زیستی متقابل بین افراد متعلق به نژادهای مختلف) وجود دارند که در جهان امروز می‌توان آنها را مشاهده نمود. بخش زیر جزئیات 4 نژاد اصلی را به همراه زیر نژادهای آنها در اختیار شما قرار می‌دهد.
لیست نژادهای بشری موجود در دنیا
تکامل نژادهای بشری مختلف درست به اندازه‌ی نظریه‌ی تکامل انسان که به وسیله‌ی چارلز داروین ارائه شد قدمت دارد. بر طبق تحقیقاتی که اخیراً در زمینه‌ی انسان شناسی و در باره‌ی منشأ انسان به انجام رسیده است، این گونه اظهار شده است که امکان دارد نژاد بشری چیزی بیش از آن چه پیشتر تصور می‌رفته است قدمت داشته باشد. چهار نژاد زیر دسته بندی‌های متمایز اصلی انسان‌ها بر مبنای ژنتیک و علم انسان شناسی هستند. با این وجود ما می‌توانیم شاهد زیر نژادهای بسیاری در نتیجه‌ی ازدواج‌ها و زاد و ولدهای فی ما بین افراد متعلق به نژادهای مختلف باشیم. چهار نژاد اصلی به ترتیب عبارتند از:
نژاد سفید (قفقازی)
واقعیت سریع: واژه‌ی "قفقازی" از کلمه‌ی "کاوکاس" می‌آید که در طبق افسانه‌های قدیمی این باور در مورد وی وجود دارد که جد و نیای مردم وایناک زبان باشد (چچنی‌ها، اینگویش‌ها و مردم گرجستان)، که ریشه‌ی نژادی تمامی آنها به کوه‌های قفقاز بر می‌گردد، عمدتاً مناطقی از قفقاز که از شمال تا جنوب آن واقع شده‌اند. یعنی یا باید "کاوکاز" از "قفقاز" ریشه گرفته و مشتق شده باشد و یا بالعکس.
مکان دقیق منشأ و خاستگاه نژاد سفید هم چنان در میان دانشمندان مورد بحث و نظر است اما به نظر می‌رسد که اکثر آنها با نظریه‌ی فوق الذکر موافق باشند. خود نژاد سفید نیز به زیر نژادهایی چون نژاد آریایی (که شامل برخی از جوامع هند و اروپایی می‌شود)، نژاد سامی (عرب‌ها، مردم عبری زبان)، نژاد حامی (نژادهای بومی بربر، کوشیتیک‌، مصری)، نژاد اسکاندیناوی، نژاد مدیترانه‌ای، نژاد دیناریک، نژاد آلپین، نژاد آربید، نژاد شرق بالتیکی، نژاد تورانی، نژاد ایرانی و نژاد ارمنی دسته بندی می‌شود. این زیر نژادها عمدتاً بر اساس موقعیت جغرافیایی و زبان گویش تقسیم بندی می‌شوند. ویژگی نژاد قفقازی و تمامی زیر نژادهای آن داشتن رنگ پوست روشن از سفید گرفته تا جو گندمی سیاه، موهای صاف تا موهای موج ‌دار و مجعد با رنگ مویی از بور گرفته تا خرمایی رنگ تا سیاه مشکی، چشم‌هایی بیرون زده، بینی برجسته و خوش شکل با چهره‌ای نافذ و هیکلی متوسط و عادی تا بدنی چهار شانه و عضلانی است. نژاد سفید به علت شرایط بسیار سرد مکان خاستگاه و منشأ خود از رنگ دانه‌های پوستی روشن و کم پشتی برخوردار است و از این رو بدن آنها خیلی مناسب برای زندگی در آب و هوای بسیار گرم حاره‌ای و استوائی نیست و بدنشان برای قرار گرفتن در معرض تابش نور خورشید در مدت زمانی طولانی نامناسب است.
نژاد سیاه
واقعیت سریع: توماس هاکسلی، زیست شناس برجسته‌ی داروینی بر این باور بود که بومیان استرالیا، بومیان پاپوآ، سیاه پوستان و بومیان ملانزی باید در دسته‌ی نژاد استرالوئید جای گیرند، هر چند دانشمندان پیشین و دانشمندان هم زمان وی با اتفاق نظر این زیر نژادها را در دسته‌ی نژاد سیاه می‌گنجاندند.
نژاد سیاه به زیر نژادهایی چون بومیان استرالیا، بومیان ملانزی، سیاه پوستان، بومیان پاپوآ، بومیان دراویدی (بومیان جنوب هندوستان) و غیره تقسیم بندی می‌شود. افرادی که متعلق به نژاد سیاه هستند از لحاظ جسمانی با داشتن پوست سیاه به علت داشتن رنگ دانه‌های پوستی زیاد و متراکم، موهای زمخت مشکی پشمی و کرکی، بینی‌ها و پیشانی‌هایی پهن، لب‌هایی پهن و اغلب ضخیم، هیکلی بزرگ و یک استخوان بندی پهن و درشت مشخص می‌شوند. افراد نژاد سیاه به خاطر استقامت و توانایی خود در زنده ماندن در شرایط بسیار سخت و شدید زیست محیطی، به ویژه گرمای بسیار شدید مشهور هستند. رنگ دانه‌های زیاد و متراکم پوست این نژاد آنها را در برابر گرمای شدید و خورشید پر توان خط استوای زمین مجهز می‌سازد، که همان جایی است که این باور وجود دارد مبدأ و خاستگاه آنها باشد. حتی امروز هم بیشترین تعداد افراد نژاد سیاه را می‌توان در مناطق حاره‌ای و استوائی‌ای مانند آفریقا، جنوب هند و غیره یافت نمود. هم چنین زیر نژادهای این نژاد عبارتند از: ـ
• ساکنان دره‌ی رود نیل
• نژاد بانتو
• نژاد سودانی
• افراد نژاد پیگمی
• مردم نژاد خویسان (سیاه پوستان جنوب آفریقا)
نژاد مغولی (نژاد زرد)
واقعیت سریع: به علت پراکندگی نژاد مغولی در پهنه‌ی جغرافیایی وسیع و گوناگون، اصطلاح "مغولی" به عنوان اصطلاحی جامع برای اشاره به افراد متعلق به این نژاد به نظر بسیار مناسبتر از "آسیایی" می‌رسد.
نژاد مغولی در برگیرنده‌ی تمام افرادی است که در زیر نژادهای آسیایی شرقی، آسیایی شمالی و بومیان آمریکایی دسته بندی می‌شوند. مشخصات نژاد مغولی داشتن پوستی زرد رنگ و یا جو گندمی روشن، موهای بسیار صاف و مشکی، رشد موی بسیار کند بر روی بدن، چشمای کوچک و بادامی شکل، هیکل باریک و ساختار عضلانی‌ای بسیار لاغر و نحیف است. اندام‌های صورت آنها معمولاً کوچک اما واضح هستند. نقاطی از دنیا که وطن و خانه‌ی افراد نژاد مغولی دانسته می‌شوند عبارتند از شرق دور، شمال شرق هند، برخی کشورهای خاص آمریکایی که افراد بومی آمریکا را هم چنان می‌توان پیدا کرد و غیره. نژاد مغولی را می‌توان به دو دسته زیر نژاد بزرگ زیر تقسیم بندی کرد: ـ
• نژاد مغولی نوین
که در برگیرنده‌ی گروه‌های نژادی‌ای مانند اسکیموها، بوریات‌ها، چینی‌ها و چاکچی‌ها می‌شود. این گروه‌ها دارای خصوصیات فیزیکی‌ای هستند که بی نهایت در ظاهر شبیه نژاد مغولی هستند و معمولاً در جوامع مغولی‌ای یافت می‌شوند که خود را با زندگی در دماهای بسیار پایین و شرایط آب و هوایی بسیار سخت سازگار نموده‌اند.
• نژاد مغولی دیرین
که شامل گروه‌های نژادی‌ای چون پلی نزیایی‌ها، فیلیپینی‌ها، برمه‌ای‌ها، برخی از بومیان خاص آمریکایی، جومون‌ها و غیره می‌شود. خصوصیات فیزیکی این گروه‌های نژادی و ژنتیکی در ظاهر شباهت کمتری به نژاد مغولی دارد و چنین خصوصیاتی معمولاً در جمعیت‌های مغولی‌ای که سبک زندگی آنها در طول چندین نسل با زندگی در شرایط آب و هوایی گرم تا معتدل سازگار شده است یافت می‌شود.
نژاد استرالوئید
واقعیت سریع: بر طبق "نظریه‌ی بیرون از آفریقا"، این تصور وجود دارد که استرالوئیدهای اولیه (این باور وجود دارد که نیاکان نژادهای استرالوئید باشند) از قاره‌ی آفریقا مهاجرت نموده باشند و از راه ساحل آسیای جنوب شرقی به سمت سرزمین بزرگ استرالیا حرکت کردند.
همان گونه که قبلاً نیز بحث شد بومیان استرالیا، بومیان ملانزی، بومیان پاپوآ و سیاه پوستان در دسته‌ی نژاد استرالوئید جای می‌گیرند. به طور خلاصه نژادهای بومیان محلی اصلی شبه قاره‌ی استرالیا در این دسته قرار می‌گیرند. وجه تمایز این نژاد، مورد بحثِ اکثر انسان شناسان است چرا که آنها بر این باور هستند که زیر نژادهایی مانند بومیان استرالیا، سیاه پوستان و غیره از لحاظ ژنتیکی و فیزیو لوژیکی بسیار نزدیک به نژاد سیاه هستند. این باور با نظریه‌ی بیرون از آفریقا مطابقت دارد. این امر می‌تواند دلیل پس پرده‌ی مشابهت‌های نژادی بین بومیان استرالیایی و بومیان ساکن جزایر اندامان و نیکو بار در اقیانوس هند باشد. از این رو بسیاری از انسان شناسان و زیست شناسان ژنتیکی بر این باور هستند که این نژادها باید به در دسته‌ی زیر نژادهای نژاد سیاه گروه بندی شوند. بنا بر این، این باور وجود دارد که نژاد استرالوئید دسته‌ای از بشریت است که بر مبنای مکان جغرافیایی و فرهنگ منطقه‌ای گروه بندی شده است تا ویژگی‌های ژنتیکی و زیستی.
دنبال کردن ریشه‌ها ـ گفتن آن ساده‌تر از انجام دادن آن است
همان گونه که در شروع این مقاله گفته شد امکان تعیین نمودن دقیق تمام زیر نژادهای بی نهایت دور یک نژاد بزرگ خاص وجود ندارد. این امر به خصوص مورد زمان حال است، زمانی که تأثیرات متقابل بین نژادی و گوناگونی‌های ناشی از آن در دگرگونی‌های اساسی و آمیزش‌های بین نژادی امکان ردیابی میراث ژنتیکی فردی با نژاد مختلط را به هر یک از چهار نژاد اصلی واقعاً مشکل و دشوار می‌گرداند. هم چنین تا جایی که نظریه‌ها می‌گویند ـ چه آنها درباره‌ی تکامل نژادی باشند یا مهاجرت دسته جمعی کل جوامع و یا منشأ تولد و پیدایش مردمی مشابه از لحاظ نژادی ـ این امکان وجود دارد که در هر زمان با پیدا شدن مدرکی متناقض و مغایر خلاف آنها به اثبات برسد.