نفی شهادت حضرت صدیقه طاهره (سلام الله علیها) توسط مولوی عبدالحمید

من كاري به سخنان سخيف اين فرد(مولوي عبدالحميد) ندارم به اين مطالب كه برگرفته از منابع وكتب اهل سنت هست دقت كنيد:

در كتابهاي «عقد الفريد» و «تاريخ ابو الفداء» و ... در اين مورد اين‌گونه آمده است:
ابوبكر گروهي را به سركردگي عمربن الخطاب بسوي خانه حضرت علي (ع) گسيل داشت و به سركرده آنها گفت: اگر در برابر فرمانت سر فرود نياوردند با آنان پيكار كن. عُمر با شعله اي از آتش حركت كرد تا خانه وحي و رسالت را به آتش بكشد، در اين گير و دار بود كه دخت فرزانه پيامبر اكرم (ص)، فاطمه (س) با او روبرو شد و فرمود: هان! اي پسر خطّاب آيا آمده اي تا خانه ما را به آتش بكشي؟ عُمر پاسخ داد: آري مگر اينكه همان را كه امّت گردن نهاده اند بپذيريد و باخليفه انتخابي ما دست بيعت دهيد. (1)

و همچنين در تاريخ طبري و الامامه و السياسه، آمده است: به خدا سوگند خانه را به آتش خواهم كشيد مگر اينكه به منظور بيعت از خانه بدر آیيد و يا گفت: با شما هستم، يا به منظور بيعت از خانه بدر آیيد يا خانه را با هر آن كس كه در آن است به آتش خواهم كشيد. برخي به او گفتند: دخت پيامبر اكرم (ص) در آن خانه است، پاسخ داد: اگر چه او باشد.(2)
مؤلف كتاب الامامه و السياسه مي نويسد: ... سرانجام آن گروهي كه نزد حضرت علي (ع) بودند از خانه بيرون آمدند و بناگزير بيعت نمودند و تنها حضرت علي (ع) در خانه ماند و فرمود: من سوگند ياد كرده ام كه تا قرآن را جمع آوري ننمايم، نه از خانه خارج شوم و نه عبا بر دوش افكنم. در اين هنگام بود كه دخت پيامبر اكرم (ص) حضرت فاطمه (س) بر آستانه درب ظاهر شد و فرمود: تاكنون گروهي را كه براي رسيدن به حضور كسي آمده باشند، بدتر و خشن تر از شما به خاطر ندارم، شماها مردمي هستيد كه پيكر مطهر پيامبر اكرم (ص) را در برابر ما رها كرديد و ... .

شهرستاني در كتاب الملل و النحل به نقل از نظّام معتزلي آورده است كه: عُمر در غوغاي روز بيعت بگونه‌اي بر شكم دختر پيامبر اكرم (ص) زد كه جنين وي سقط گرديد، او نعره مي كشيد كه: خانه حضرت فاطمه (س) را با هر آنكه در آن است به آتش بكشيد. و اين فرمان در حالي صادر شد كه در آن خانه جز حضرت فاطمه (س) و شوهر گرانقدرش حضرت علي (ع) و دو نور ديده اش امام حسن و امام حسين (عليها السلام) هيچ كس نبود.(3)

منابع :
1- عماد الدين اسماعيل ابى الفداء، تاريخ ابى الفداء، ج 1، ص 56، (دار المعرفة، بيروت)- العقد الفريد، ابو عمر احمد بن محمد بن عبد ربّه اندلسى، ج 2، ص 254، (مكتبة الهلال، مصر و دار الكتاب العربى، بيروت 1990 م).
2- محمد بن جرير طبرى، تاريخ الطبرى، ج 3، ص 198، (ليدن و دار المعارف مصر)- ابو محمد، عبدالله بن مسلم بن قتيبه دينورى الامامه و السياسه، ج 1، ص 13، حلبى 1388 هـ).
3- شهرستانى، الملل و النحل، ج 1، ص 57، (دار المعرفة، بيروت، مطبعة الحلبى، مصر 1410 هـ) شهاب الدين بن حجر عسقلانى، لسان الميزان، ج 1، ص 268، (مؤسسة اعلمى، بيروت 1406 هـ)