نمونه پیشگوییهای اجتماعی معصومین
تبهای اولیه
با سلام خدمت سروران گرامی
میخواستم تعدادی از پیشگویی های معصومین در حوزه ی اجتماعی رو که وقوع پیدا کردن برام ذکر کنین .
مثلا در پیشگوئیهای آخرالزمان گفته شده از اتفاقات قطعی این هست که دستی در آسمان دیده خواهد شد و نداهایی هم برخواهد خواست . اما این پیشگوئی فعلن وقوع پیدا نکرده .
از طرفی نوعی پیشگوئی داریم که مثلا در روایات اومده پیغمبر گلوی امام حسین و لبان امام حسن رو بوسید چون میدونستن امام حسین سرش بریده خواهد شد و امام حسن هم با زهر شهید خواهد شد . این روایت هم پیشگویی گسترده و عظیمی نیست .
اتفاقاتی رو میخوام که وقوع پیدا کردن و صحتشون بدیهی هست . (ترجیحا اتفاقاتی که در قرنهای اخیر افتادن)
با سلام
امام علي (ع) پیش بینی کردند :
در اين خطبه نخست امام (عليه السلام) «احنف بن قيس» را كه از رهبران و خردمندان طايفه خود بود، مخاطب قرار داده مى فرمايد : «اى احنف ! گويا من او را مى بينم كه با لشكرى بدون غبار و بى سروصدا، بدون حركت افسارها وشيهه اسبان به راه افتاده، و زمين را زير قدمهاى خود كه همچون پاهاى شترمرغان است در مى نوردند !
«سپس در ادامه اين سخن امام (عليه السلام) فرمود : واى بر كوچه هاى آباد و خانه هاى پر زرق و برق شما ! كه بالهايى همچون بالهاى كركسان و خرطومهايى همچون خرطوم فيل ها دارد ! (واى بر آنها) از (فتنه) اين گروه كه كسى بر كشتگانشان گريه نمى كند و از گم شدگانشان جستجو نمى شود»
نخست از ديدگاه ملاحم و پيشگوئيهاى امام(ع) كه مواردى از آن ( امثال روى كار آمدن بنى اميه ، حكومت حجاج بن يوسف ، سقوط بنى اميه ، افتادن زمام امور به دست بنى العباس ، قيام زنج در بصره ، فتنه مغول و . . . ) در گذشته به وقوع پيوسته ، و موارد ديگر مربوط به آينده جهان است از قبيل خبر از ( ظهور ) حضرت مهدى(ع) و قيام جهانى آن بزرگوار ، كه به خواست خدا در آينده به وقوع خواهد پيوست.
(هنگامى كه امام (عليه السلام) از فتنه صاحب الزنج و حمله مغول در عبارات بالا با ذكر بسيارى از جزئيات خبرداد) يكى از ياران آن حضرت عرض كرد : اى اميرمؤمنان ! شما داراى علم غيب هستيد ! امام خنده اى كرد ...
مى فرمايد: «آن (زمان) زمانى است كه هيچ كس از فتنه نجات نمى يابد، مگر مؤمنى كه بى نام و نشان است! اگر در حضور است، شناخته نمى شود و اگر غايب شود، كسى سراغ او را نمى گيرد!» (وَذلِكَ زَمَانٌ لاَ يَنْجُو فِيهِ إِلاَّ كُلُّ مُؤْمِن نُوَمَة، إِنْ شَهِدَ لَمْ يُعْرَفْ، وَ إِنْ غَابَ لَمْ يُفْتَقَدْ).
سپس در توصيف اين گروه از مؤمنان مى افزايد: «آنها در ميان مردم اظهار وجود نمى كنند، و احمقانه و ناآگاهانه به افشاى اسرار نمى پردازند». (لَيْسُوا بِالْمَسَايِيحِ، وَ لاَ الْمَذَايِيعِ الْبُذُرِ).
اين تعبير نشان مى دهد كه در آن زمان سخت و طوفانى، خداوند عنايتش را از مؤمنان راستين، كه هدايتگر ديگرانند بر نمى گيرد و آنان را از شرّ ظالمان، حوادث دوران و مشكلات زمان حفظ مى كند.
سپس در ادامه اين بحث، امام(عليه السلام) به پيشگويى صريح تر و توضيح بيشترى درباره آن زمان پرداخته، چنين مى افزايد: «اى مردم! به زودى زمانى بر شما فرا مى رسد كه اسلام واژگون مى شود، همچون ظرفى كه واژگون شود و آنچه در آن است بريزد». (أَيُّهَا النَّاسُ! سَيَأْتِي عَلَيْكُمْ زَمَانٌ يُكْفَأُ(1) فِيهِ الإِسْلاَمُ، كَمَا يُكْفَأُ الإِنَاءُ بِمَا فِيهِ).
تعبير به «يُكْفَأُ فِيهِ الإِسْلاَمُ» كنايه لطيفى است از دگرگون شدن همه مفاهيم اسلام و از دست رفتن حقيقت آن; زيرا اسلام تشبيه به ظرفى شده كه معارف و قوانين و احكام و اخلاق اسلامى در آن جاى گرفته است و همانگونه كه ظرف آب را اگر وارونه كنند، هر چه در آن است مى ريزد، اسلام هم در آن زمان وارونه مى شود و محتواى خود را از دست مى دهد و تنها نامى از آن باقى مى ماند.
نشانه هاى چنين زمانى در عصر ما ظاهر شده; بسيارى از مسلمانان تنها به نام آن قناعت كرده اند; نه اثرى از اخلاق اسلامى در آن ديده مى شود، نه تقواى الهى، نه توكّل بر پروردگار! نه آشنا به معارف قرآنند و نه آگاه از حقايق سنّت; در ميان شهوات غوطهورند و جز مال و مقام و لذّات مادّى و شهوات حيوانى چيزى را به رسميّت نمى شناسند.
نخست مى فرمايد : «گويا او را مى بينم كه نعره اش از «شام» بلند شده است» (كَأَنِّي بِهِ قَدْ نَعَقَ(1) بِالشَّامِ).
«وپرچم هايش را در اطراف «كوفه» به اهتزاز درآورده است» (وَفَحَصَ(2)بِرَايَاتِهِ فِي ضَوَاحِي(3) كُوفَانَ(4)).
«وهمانند شترى خشمگين و خطرناك به سوى آن مى آيد» (فَعَطَفَ عَلَيْهَا عَطْفَ الضَّرُوسِ(5)).
ودر خطبه 64 :
بدانيد آن كس از ما (حضرت مهدى عليه السلام ) كه فتنه ها را دريابد، در تاريكى ان ها با چراغ روشنى سير مى كند. و به روش نياكان رفتار مى نمايد تا گره فتنه ها را بگشايد و اسيران را آزاد سازد و جمعيت گمراهان را پراكنده ، نيكان را گرد آورد. او پنهان از مردم است و هيچ جوينده اى هر چند در پى او باشد و چشمش به دنبال او بگردد او را نمى يابد. پس گروهى در آن فتنه ها صيقل مى خورند و براى از بين بردن آن ها آماده مى شوند، همان گونه كه آهنگران شمشير را صيقل مى دهند و چشمان آن ها از نور قرآن روشنى مى گيرد و معانى آيات آن در گوش هايشان فرو مى ريزد و شامگاهان و صبحگاهان از جام حكمت و معارف الهى سيراب مى گردند.
http://www.askdin.com/thread12453.html#post248504
در نوع خودش خوب بود . اما آون چیزی که من بدنبالش هستم نبود .
نشانه هاى چنين زمانى در عصر ما ظاهر شده; بسيارى از مسلمانان تنها به نام آن قناعت كرده اند; نه اثرى از اخلاق اسلامى در آن ديده مى شود، نه تقواى الهى، نه توكّل بر پروردگار! نه آشنا به معارف قرآنند و نه آگاه از حقايق سنّت; در ميان شهوات غوطهورند و جز مال و مقام و لذّات مادّى و شهوات حيوانى چيزى را به رسميّت نمى شناسند.
این نشانه هارو به هر عصری میشود نسبت داد . مثل زمان امام حسین و هر زمانی که خلافت معصوم در اون محقق نشده .
نیاز به انواعی از پیشگویی ها دارم که کاملن در وقوعشون یقین وجود داشته باشه . مثلن پیدا شدن قاره آمریکا یا وقوع جنگهای صلیبی یا سفر به ماه یا اختراع هواپیما و ...