جمع بندی هدف اصلی قیام امام حسین (ع)

با سلام خدمت شما دوست گرامی هدف اصلی قیام ابا عبد الله الحسین(علیه السلام) همان گونه که خود آن حضرت در ابتدای قیام مطرح فرمودند : اصلاح دین پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) و امر به معروف و نهی از منکر است. و انی لم اخرج اشرا و لا بطـرا و لا مفسدا و لا ظالما و انما خرجت لطلب الاصلاح فی امة جدی (ص) ارید ان امر بالمعروف و انهی عن المنکر و اسیر بسیرة جدی و ابی علی ابن ابی طالب (ع) ( بحارالانوار، 44جلد/صفحه329 ) در بیان دیگر، امام حسین(ع) مشکل اصلی جامعه که  منجر قیام شده است را منحرف شدن جامعه بیان فرمودند: فَاِنَّ السُنَّةَ قَدْ أُمیتَتْ، وَ إِنَّ الْبِدْعَةَ قَدْ أُحْیِیَتْ، وَ اِنْ تَسْمَعُوا قَوْلی وَ تُطیعُوا اهدکم الی سبیل الرشاد. سنت ها مرده و بدعت ها زنده شده است. ادامه دارد...

امام حسین برای احیاء دین خدا این قیام را انجام داد. البته این قیام یک طراحی معمولی و انسانی نبوده بلکه یک طراحی الهی بوده که جبرئیل بارها آن را برای پیامبران گذشته بیان فرموده و حتی روضه سید الشهدا را نیز برای آنها خوانده است . این طراحی الهی آن قدر دقیق و حساب شده است که تمام جامعه اسلامی آن روز به توسط شهادت امام حسین زنده شده و خون امام حسین در ادامه تاریخ ضامن سلامتی و پویایی دین اسلام گشت. امام حسین در برابر این تقدریر الهی کاملا تسلیم بوده و  نه تنها تسلیم بودند بلکه راضی به آن و حتی شاکر بر آن مصیبت بودند تا جایی که در گودی قتلگاه فرمودند : إلهي رضاً برضاك، تسليماً لأمرك، صَبراً عَلى‏ قَضائِك، یا رَبِّ لا معبود سواك، يا غياثَ المستغيثين" یعنی: پروردگارا! من راضي به رضای تو و تسليم امر تو هستم. در مقابل قضای تو صبر خواهم نمود. اي خدايی كه جز تو معبودی نيست! اي پناه بی پناهان!... یاران امام حسین(ع) نیز به این حقیقت آگاهی داشتند و برای احیاء دین خدا از جان خود نیز گذشتند و به این امر تسلیم و شاکر بودند. و این تسلیم و رضا از اوج محبت و معرفت آنها به خدا و رسول و امام عصر خود نشأت می گیرد و اگر این معرفت ناقص بود هرگز این بلای به این عضمت را به جان نمی خریدند. ادامه دارد...

امام حسین(ع) شب عاشورا حجت را بر آنها تمام کرد و بیان فرمود که روز عاشورا آنها که با امام باشند شهید می شوند و هر کس که ناخالصی در نیتش وجود داشت و یا برای غنیمت و یا پست و مقام و حتی به خاطر رودبایستی به این کار تن داده بودند راحشان را از امام جدا کردند تا کسانی با امام بمانند و شهید شوند که خالضا و مخلصا لله عمل کرده باشند . مهمترین عاملی که باعث همراهی یاران امام حسین(ع) با ایشان شد تعیین اولویت هاست آنها اولویت خود را خدا و رضای او قرار دادند و مال دنیا و آسایش و آرامش و ... را همه اولویت های بعدی آنها بوده و خدا را بر همه چیز نزد خود برتری دادند برای همین حتی از جام خود در راه خدا و ولی خدا گذشتند برای همین امام حسین(ع) در اوایل شب یاران خود را جمع کرد و پس از حمد و ثنای خداوند خطاب به آنان گفت: «أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي لَا أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَى وَ لَا خَيْراً مِنْ أَصْحَابِي وَ لَا أَهْلَ بَيْتٍ أَبَرَّ وَ لَا أَوْصَلَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي فَجَزَاكُمُ اللَّهُ عَنِّي خَيْرا» «همانا من یارانی باوفاتر و بهتر از یاران خود، و خاندانی نیکوکارتر و مهربان‌تر از خاندان خود سراغ ندارم؛ خدایتان از جانب من پاداش نیکو دهد.»

جمع بندی پرسش: هدف اصلی و مهم قیام امام حسین (علیه السلام) چه بود؟ و چه چیزی باعث شد یاران امام حسین (علیه السلام) ، امام حسین (علیه السلام) را تنها نگذارند؟ و این هدف اصلی و مهم قیام امام حسین (علیه السلام) در کجای زندگی روزمره ما که درگیر مادیات هستیم قرار دارد و مربوط می‌شود؟ پاسخ: هدف اصلی قیام ابا عبد الله الحسین(علیه السلام) همان گونه که خود آن حضرت در ابتدای قیام مطرح فرمودند : اصلاح دین پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) و امر به معروف و نهی از منکر است. «و انی لم اخرج اشرا و لا بطـرا و لا مفسدا و لا ظالما و انما خرجت لطلب الاصلاح فی امة جدی  ارید ان امر بالمعروف و انهی عن المنکر و اسیر بسیرة جدی و ابی علی ابن ابی طالب(علیه السلام)» (1) در بیان دیگر، امام حسین(علیه السلام) مشکل اصلی جامعه که  منجر قیام شده است را منحرف شدن جامعه بیان فرمودند: «فَاِنَّ السُنَّةَ قَدْ أُمیتَتْ، وَ إِنَّ الْبِدْعَةَ قَدْ أُحْیِیَتْ، وَ اِنْ تَسْمَعُوا قَوْلی وَ تُطیعُوا اهدکم الی سبیل الرشاد.» (2)سنت ها مرده و بدعت ها زنده شده است. امام حسین(علیه السلام) برای احیاء دین خدا این قیام را انجام داد. البته این قیام یک طراحی معمولی و انسانی نبوده بلکه یک طراحی الهی بوده که جبرئیل بارها آن را برای پیامبران گذشته بیان فرموده و حتی روضه سید الشهدا(علیه السلام) را نیز برای آنها خوانده است . این طراحی الهی آن قدر دقیق و حساب شده است که تمام جامعه اسلامی آن روز به توسط شهادت امام حسین(علیه السلام) زنده شده و خون امام حسین(علیه السلام) در ادامه تاریخ ضامن سلامتی و پویایی دین اسلام گشت. امام حسین(علیه السلام) در برابر این تقدیر الهی کاملا تسلیم بوده و  نه تنها تسلیم بودند بلکه راضی به آن و حتی شاکر بر آن مصیبت بودند تا جایی که در گودی قتلگاه فرمودند : «إلهي رضاً برضاك، تسليماً لأمرك، صَبراً عَلى‏ قَضائِك، یا رَبِّ لا معبود سواك، يا غياثَ المستغيثين» یعنی: پروردگارا! من راضي به رضای تو و تسليم امر تو هستم. در مقابل قضای تو صبر خواهم نمود. اي خدايی كه جز تو معبودی نيست! اي پناه بی پناهان!...(3) یاران امام حسین(علیه السلام ) نیز به این حقیقت آگاهی داشتند و برای احیاء دین خدا از جان خود نیز گذشتند و به این امر تسلیم و شاکر بودند. و این تسلیم و رضا از اوج محبت و معرفت آنها به خدا و رسول و امام عصر خود نشأت می گیرد و اگر این معرفت ناقص بود هرگز این بلای به این عظمت را به جان نمی خریدند. امام حسین(علیه السلام) شب عاشورا حجت را بر آنها تمام کرد و بیان فرمود که روز عاشورا آنها که با امام باشند شهید می شوند و هر کس که ناخالصی در نیتش وجود داشت و یا برای غنیمت و یا پست و مقام و حتی به خاطر رودبایستی به این کار تن داده بودند راهشان را از امام جدا کردند تا کسانی با امام بمانند و شهید شوند که خالصا و مخلصا لله عمل کرده باشند .(4) مهمترین عاملی که باعث همراهی یاران امام حسین(علیه السلام) با ایشان شد تعیین اولویت هاست آنها اولویت خود را خدا و رضای او قرار دادند و مال دنیا و آسایش و آرامش و ... در اولویت های بعدی آنها بوده و خدا را بر همه چیز نزد خود برتری دادند برای همین حتی از جان خود در راه خدا و ولی خدا گذشتند برای همین امام حسین(علیه السلام) در اوایل شب یاران خود را جمع کرد و پس از حمد و ثنای خداوند خطاب به آنان گفت: «أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي لَا أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَى وَ لَا خَيْراً مِنْ أَصْحَابِي وَ لَا أَهْلَ بَيْتٍ أَبَرَّ وَ لَا أَوْصَلَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي فَجَزَاكُمُ اللَّهُ عَنِّي خَيْرا»(5) «همانا من یارانی باوفاتر و بهتر از یاران خود، و خاندانی نیکوکارتر و مهربان‌تر از خاندان خود سراغ ندارم؛ خدایتان از جانب من پاداش نیکو دهد.»   پی نوشت ها: 1- مجلسی، بحارالانوار،تراث ، 1404 بیروت، ج 44 ص 329 . 2- شریفی،  فرهنگ جامع سخنان امام حسین(ع)،  تهران، امیر کبیر، 82، ص 385. 3- مقرم، مقتل الحسین(علیه السلام) موسسه الخرسان للمطبوعات، بیروت بی تا، ص 282. 4- امام عسکری(علیه السلام)، التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن بن علي العسكري (عليهم السلام‏) ، مدرسة الإمام المهدي( عليه السلام)، قم،1409. 5- بحار الانوار، ج44، ص 316.