همدری با خانواده های شهدای حادثه منا
تب‌های اولیه
چه سعادتی داشتند که با لباس احرام دعوت حق را لبیک گفتند.
« وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبيلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاء وَلَكِن لاَّ تَشْعُرُونَ » [1]البقرة آیه : 154
«آنان را که در راه خدا کشته می شوند ، مرده نخوانيد آنها زنده اند و، شما در نمی يابيد.»
گر چه از دست دادن عزیزان در یک کشور غریب سخت و ناگوار است ولی یادمان نرود که آنها به زیارت نزدیکترین محبوب خود رفته بودند که این زیارت به وصال ابدی منجر شد،چه سعادتی بهتر از این!
مطمئنا آنها جزء بخشیده شدگان درگاه رحمت الهی بوده اند!
.......
پی نوشت:
1. البقرة آیه : 154
خداوند ، امسال برخی از میهمانانش را پیش خود نگه داشت و نگذاشت برگردند... حج آنها را به "لقاء" خود ختم نمود ، به آنها خلعت شهادت عنایت فرمود.... و اینان چقدر میهمانان ویژه ای بودند!
وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ .
سلام
منم به سهم خودم به خانواده محترم جانباختگان این حادثه تلخ تسلیت میگم ، و از خدای مهربان برای بازماندگان طلب صبر دارم.
ما که فقط خبر رو از تلویزیون شنیدیم و حاجی دور و بر آشنا نداشتیم غمگین و ناراحت شدیم.....دیگه خانواده های اون عزیزان که....:hey:
ان شاء الله خداوند به خانواده هاشون صبر بده و به خودشون بهترین مراتب....
خدایا بهمون صبر بده.....
خیلی دردناکه وقتی پارچه نوشتی که حجتون قبول بعد حالا تبدیل میشه به پارچه سیاه
امیدوارم هیچ وقت این حسو کسی دیگه تجربه نکنه.خیلی سخته بخدا:crying:
اصلا دل ادم کباب میشه وقتی میبینه بجای خنده همه با گریه از فرودگاه میان
یکی دنبال پدرشه یکی برادرش یکی مادرش یکی همسرش :Ghamgin:
مخصوصا که حرفای مادر آقای حاجی حسنی که با صدای لرزون گفتن بهترین ثمره زندگیمو هدیه پروردگار کردم
یا اون خانمی که با گریه گفت بابام برنگشته واقعا اشکمو در اورد
امیدوارم خدا هر جوری که صلاح میدونه دل خانواده های داغ دیده رو تسکین بده و این مصیبت رو براشون سبک تر کنه :geryeh:
:geryeh::geryeh::geryeh:
وقتی از زبان زائرین می شنویم که بیشتر آنها به خاطر تشنگی جان خود را از دست دادند،نا خود اگاه دلها روانه کربلای امام حسین علیه السلام می شوند،و اشکها جاری می شود.
انشالله که اجر والایی را پیش خدا دارند.
خداوندا به نورِ کعبه سوگند
که دل از کوی عشقت نگسلَد بند
مِنا خونین و دل، خونین‌تر از او
صفا غمگین و جان، غمگین‌تر از او
مسلمانان به کویَت خفته خاموش
بُرون از کو، غریبان شاد و پُرجوش
یکی طعنه زنَد بر مرگِ خوبان
یکی از اشکِ کعبه، پای‌کوبان
یکی از دیده ریزان اشکِ تمساح
گریزان از بهشتِ صدق و مفتاح
یکی غرقِ تمسخر حاجیان را
به تن کرده لباسِ ناجیان را
یکی تعطیلیِ حج کرده واجب
یکی بر کاخِ شیطان گشته حاجب
خلاصه، هرکه از این سو و آن سو
زنَد بر پیکرِ اسلام، نارو
خداوندا! چه می‌دانند اینان
ز شوق و ذوقِ حاجیِ مسلمان؟
چه می‌دانند اینان حالِ ایمان؟
چه می‌فهمند از خارِ بیابان؟
چه می‌فهمند حالِ آن غریبی
که از کوی وفا جویَد نصیبی؟
کسی که تا ابد حمدی نخوانَد
سَحر، سجّاده گستردن چه داند؟
کسی که لاله‌ی خونین نجویَد
ز عطرِ مصطفی، جانش چه بویَد؟
مده ناباورا بر کعبه دُشنام
اگر خواهی بمانی پاک و خوشنام
نشانِ دوست گر بینی زمانی
به دشمن کی دهی در دل اِمانی؟
هر آنجایی که نامِ دوست باشد
همانجا مغز و دیگر پوست باشد
تو از کعبه چه بینی غیرِ پَرده؟
درونِ خانه را یک دَم نظر دِه
تو گِل می‌بینی و من روی احمد
تو هامون بینی و من باغِ سرمد
مبین در گِردِ کعبه، کافِران را
ببین چشمانِ در حق ناظران را
ابوسفیان مَبین، بدخواهِ دین را
ببین وجهِ امیرالمومنین را
تو آن کس را ببین کز یک طوافش
خدا آید به قلبِ پاک و صافش
به حقِّ آنکه انصافت نهادست
تو زیبایی ببین، زشتی زیاد است
عزیزا! کعبه یعنی جانِ آدم
بُوَد با نورِ حق، همسایه، همدم
تو حقِّ واجبِ همسایگی را
نگه دار و رها کُن عُذرِ بیجا
دوباره آشتی کُن با خُدایی
که نَهیَت کرده از قهر و جُدایی
خدا با بندگانش مهربان است
اگرچه بنده‌اش خنجر زبان است
چو ابراهیم گر با حق نباشی
نمک ای کاش بر زخمش نپاشی
نه ابراهیم، کعبه بهرِ خود ساخت
که او در پای صاحب‌کعبه جان باخت
تو جانبازی مکُن، اما مسوزان
دلِ حُجّاح در صحرای سوزان
که آهِ بی‌نوای تیره‌روزان
کند نارِ جهنّم را فروزان
...
رحمهم الله رحمه واسعه
حمیدرضا مهرآیین
[="Tahoma"][="Black"]نه مهاجر الی الله بودم و نه توفیق بازمانده ای از آنها...
ولی تو ای مهاجر، جای خالیت را با غبطه پر خواهم کرد که لباس احرامت تاریخ سه روزه نداشته است...
در مسیر چشمه حرکت کردی و در سرچشمه لبیک گفتی ...
میزبانت برای استقبال از تو فرشته هایش را گسیل کرده
و خودش مرهم به دست آماده درمان زخمهایی که در خانه امنش برتو وارد شده است می باشد...
چه مهمانی باشکوهی شده که "راضیة مرضیة" را یکجا بدست آوردید...
در راهی کردن شما به این مهمانی بازماندگانتان به درک "ما رایت الا جمیلا" رسیده اند ...
خانواده های محترم شهدای منا! اجرتان با امام حسین علیه السلام ...[/]