پاكى فطرت اولاد غير شيعه و حرام زاده

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
پاكى فطرت اولاد غير شيعه و حرام زاده


بعضى بدون توجه مى‏گويند :

غير شيعه كه طواف نساء را بجا نمى‏آورند ، وقتى از حج برمى‏گردند ، زن بر آنها حرام است و فرزندانشان حرام‏زاده هستند . اين حرف صد در صد باطل است ، چرا كه امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد :
آنها بعد از تمام شدن اعمال حج ، طوافى به نام طواف وداع مى‏كنند ، همان كافى است .
علاوه بر اين ، فقهاى آنها مى‏گويند كه اين گونه حج بجا بياورند ، آنها بر مبناى اجتهاد فقهى‏شان حج بجا مى‏آورند پس همسران‏شان به آنها حلال است و فرزندانشان نيز حلال‏زاده هستند .
اما بچه‏هايى كه از زنا به وجود مى‏آيند ، البته اطمينان يافتن از اين كه كسى زنازاده است ، خيلى مشكل است . كسى نمى‏تواند بگويد : فلانى حرام‏زاده است ، چون اولاً حرام زاده قابل شناخت نيست ؛ زمانى كسى مى‏تواند به كسى بگويد حرام زاده ، كه همراه سه عادل ديگر ، چهار نفرى زناى مادر آن شخص را به طور كامل با چشم ديده باشد و نطفه را نيز دنبال كرده باشد كه حتماً اين بچه در اين رحم ، از آن نطفه باشد . اين كه امكان ندارد .
ولى اگر حرام زاده - كه ما نمى‏توانيم بشناسيم - دين را بپذيرد و در حد خودش عمل كند و ديندار از دنيا برود ، او نيز اهل نجات است . چون آن زنا كه تقصير او نبوده است . از نظر حكمت ، او را نمى‏شود مقصر دانست.
اين مسأله‏اى است كه با آيه سوره روم و آيه فطرت و با اين چند نكته بسيار مهمى كه گفتم ، ثابت مى‏شود .

خدا كسى را شيطان خلق نكرده است ، بلكه تمام انسان و جنّ را از نظر ذات سالم آفريده است ، خودشان به شيطان بدل شده‏اند . ابليس كه شيطان نبود و شرّ نداشت .


برچسب: 

کشش و جاذبه حرامزاده نسبت به گناه 2 برابر انسان معمولی است.
همچنین کشش و جاذبه شان نسبت به کار نیک نصف انسان معمولی است.
-----

اما اگر گناه کنند، نصف انسان معمولی برایش گناه مینوسند.
و اگر کار نیک انجام دهد، 2 برابر انسان معمولی برایش ثواب در نظر میگیرند.

pymn_nzr;267458 نوشت:
کشش و جاذبه حرامزاده نسبت به گناه 2 برابر انسان معمولی است.
همچنین کشش و جاذبه شان نسبت به کار نیک نصف انسان معمولی است.
-----

اما اگر گناه کنند، نصف انسان معمولی برایش گناه مینوسند.
و اگر کار نیک انجام دهد، 2 برابر انسان معمولی برایش ثواب در نظر میگیرند.

بسم الله الرحمن الرحيم

اي كاش يه مدركي يه منبعي يه چيزي مي گفتيد كه ما بدونيم از خودتون حرف نمي زنيد .

salmanizadeh;267747 نوشت:
اي كاش يه مدركي يه منبعي يه چيزي مي گفتيد كه ما بدونيم از خودتون حرف نمي زنيد .

باسلام و عرض ادب
منبع همچین احکامی، هم حکم عقل بر عدالت خداوند و هم آیات و روایات است.
اگر کسی هزار سال پیش کاری کرده است که الان باعث گمراهی یک عدّه شده است ؛ او در گناه اینها شریک است ؛ یا اگر کسی در اثر تأثیر اعمال دیگران ، به صورت ناخودآگاه گرایش بیشتری به گناه پیدا کرده است ؛ خداوند متعال به هنگام حسابرسی اثر این عامل را در نظر گرفته در مجازات او تخفیف می دهد.
بنا بر این ، اوّلاً خدا کسی را به خاطر زنازاده بودن مجازات نمی کند و ثانیاً اگر زنازاده بودن شخص ، در ارتکاب معاصی حقیقتاً نقش داشته باشد یقیناً خداوند عادل، این تأثیر را در مجازات خود لحاظ می نماید ، « وَ لا يُظْلَمُونَ فَتيلاً ــــ و به قدر رشته ی شكاف هسته ی خرمايى به آنان ستم نمى‏شود.» (الإسراء:71)
به علاوه دلیلی بر سهل گرفتن در اعمال نسبت به افراد مختلف و دارای شرایط مختلف، در روایات اهل بیت است. بدین معنا که خداوند متعال همه را بایک دید ثواب و عقاب نمی دهد. از این رو امام صادق علیه السلام فرمودند:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ: يَا حَفْصُ يُغْفَرُ لِلْجَاهِلِ سَبْعُونَ ذَنْباً قَبْلَ‏ أَنْ يُغْفَرَ لِلْعَالِمِ‏ ذَنْبٌ وَاحِدٌ.(کافی ، ج 1، ص 47)

از شخص جاهل، هفت گناه بخشیده می شود قبل از این که از شخص عالم یک گناه بخشیده شود.
همچنین انسان حرام زاده و یا هر شخصی که به خاطر شرایط محیطی، وراثتی و خانوادگی دارای خلق و خوی مناسبی نسبت به دیگران نیست و سختر در معرض هدایت قرار می گیرد، اگر با نیت خود عملی را انجام دهد با ارزش تر از عمل شخصی است که صفات طبیعی در درون او وجود دارد و به حالت رسوخ رسیده است و بدون زحمت و حتی گاهی بدون نیت، دست به عمل خیر می زند. از این رو در حدیث بسیار زیبایی امام صادق علیه السلام می خوانیم که فرمودند:
أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‏: الْخُلُقُ‏ مِنْحَةٌ يَمْنَحُهَا اللَّهُ مَنْ شَاءَ مِنْ خَلْقِهِ فَمِنْهُ سَجِيَّةٌ وَ مِنْهُ بِنِيَّةٍ فَقُلْتُ فَأَيُّهُمَا أَفْضَلُ قَالَ صَاحِبُ النِّيَّةِ أَفْضَلُ فَإِنَّ صَاحِبَ السَّجِيَّةِ هُوَ الْمَجْبُورُ عَلَى الْأَمْرِ الَّذِي لَا يَسْتَطِيعُ غَيْرَهُ وَ صَاحِبُ النِّيَّةِ هُوَ الَّذِي يَتَصَبَّرُ عَلَى الطَّاعَةِ فَيَصْبِرُ فَهَذَا أَفْضَلُ.(کتاب الزهد، ص 29، وسائل الشیعه، ج 12، ص 51)

اخلاق عطیه ای است از طرف خدا که به هر کسی بخواهد می بخشد. این اخلاق دو دسته است، قسمی سجیه است(اخلاق طبیعی و غیر اکتسابی) دسته ای نیتی است(اخلاق اکتسابی). روای می گوید از حضرت سوال کردم کدام افضل است، حضرت فرمودند: صاحب نیت، افضل است زیرا صاحب سجیه بر امری که می خواهد انجام دهد به عبارتی مجبور است _و میل و انگیزه اش به آن تمایل دارد_ اما صاحب نیت، برای انجام طاعت، خودش را به صبر و سختی می زند و صبر پیشه می کند لذا افضل است.

موضوع قفل شده است