چرا مختار بعد از قيام خلافت را به امام سجاد(ع)تحويل نداد؟##

[=impact]زیادبن سرجس احمری گوید:نخستین کاری که عمر کرد این بود که پیش از نماز صبح همانشب که ابوبکر مرده بود کسان را دعوت کرد که با مثنی ابن حارثه شیبانی[فرمانده جنگ سربازان مسلمان در زمان ابوبکر با پارسیان]سوی دیار پارسیان روند.صبحگاهان با مردم بیعت کرد و باز کسان را به رفتن سوی پارسیان دعوت کرد و کسان پیاپی برای بیعت می آمدند؛سه روزه کار بیعت به سررسید و هرروز کسان را برای رفتن دعوت می کرد اما هیچکس داوطلب دیار پارسیان نمی شد که جبهه پارسیان ناخوشایند و سخت بود که قدرت و شوکت و نیروی آنها بسیار بود و بر امّت ها تسلط یافته بودند.
[=impact]قاسم بن محمد گوید:مثنی بن حارثه سخن کرد و گفت:«ای مردم این جبهه را سخت مدانید که ما روستای پارسیان را گرفته ایم و بر بهترین نیمه سواد[1]تسلط یافته ایم و به آنها دست اندازی کرده ایم و کسان پیش از ما با آنها جرئت کرده اند و ان شاءالله کار دنباله دارد.»
آنگاه عمر به سخن ایستاد و گفت:«حجاز جای ماندن شما نیست مگر آنکه آذوقه جای دیگر بجویید که مردم حجاز جز به این وسیله نیرو نگیرند،روندگان مهاجر که به وعدۀ خدا می رفتند کجا شدند؟در زمین روان شوید که خدایتان در فرآن وعده داده که آنرا به شما می دهد و فرموده که اسلام را بر همه دین ها چیره می کند[2]،خدا دین خویش را غلبه می دهد و یار خود را نیرو می دهد و میراث امتها را به اهل آن می سپارد.بندگان صالح خدا کجایند؟»
[=impact][قاسم بن محمد]گوید:نخستین داوطلب ابوعبیدبن مسعود[پدر مختار]بود.پس از آن سعدبن عبید[سعدبن عباده(قیام مختار،ص17)]و سلیط ابن قیس داوطلب شدند و چون گروه برای حرکت آماده شد به عمر گفتند:«یکی از مسلمانان قدیمی،از مهاجر یا انصار را سلار قوم کن.»
عمر گفت:«بخدا هرگز چنین نکنم که خدا شما را به سبقت و شتاب سوی دشمن رفعت داد[السّابِقون السّابِقون اولئِکَ المقَرَّبُون،قرآن کریم]وقتی که ترسویی کردید و جنگ را خوش نداشتید،سزاوار ریاست آنست که زودتر آمادۀ رفتن شده و دعوت حرکت را پذیرفته،بخدا جز داوطلبان نخستین را سالاری نمی دهم.»
آنگاه عمر ابوعبید،سلیط و سعد را پیش خواند و گفت:«شما دو تن[سعد و سلیط]اگر پیش از ابوعبید داوطلب شده بودید سالاری[را]به شما می دادم و به حکم سبقت[در دین اسلام و در داوطبی برای جنگ،]سالاری می یافتید.»و ابوعبید را سالار سپاه کرد و به او گفت:«به یاران پیمبر(صلی الله علیه و اله و سلم)گوش فرا دار و آنها را در کار شرکت بده و در کارها شتاب بسیار مکن تا زیر و روی آن معلوم کنی که جنگ است و در جنگ جز مردم محتاط،که فرصت و تأمل نیک شناسد به کار نیاید.»
[=impact]سالم گوید:نخستین گروهی که عمر فرستاد[سوی جنگ]،گروه ابی عبید بود[3].

سخن مؤلف:تفاوت نام پدر سعد(عبید-عباده)در کتب و منقولات به احتمال زیاد به علت تفاوت در لهجه می باشد؛باید بیان نمود که عدالت عمر در تصمیم گیری در این مورد،یعنی انتخاب فرمانده برای جنگ با پارسیان،به خاطر حق دوستان خود و کسانی که بسیار دوست می داشت را فرمانده و سرور سپاه نکرد موجب علاقه مختار به عمر شد و از عمر انسانی خوب در ذهنش ایجاد شد که فردی عادل و حکیم است؛ما می دانیم مختار(و پدرش)شیعه حضرت علی(علیه السلام)بودند؛پس می توان بیان کرد که دید مختار به عمر اینگونه است که:عمر بعد از حضرت علی(ع) بهترین انسان ها است و تنها گناه و اشتباه بزرگ وی غصب خلافت که حق علی(ع) است می باشد.