جمع بندی چرا من باید باشم؟

بسم الله الرحمن الرحیم با سلام و احترام

میخواستم بدونم برای مثال یه انسان توی طول عمرش نمیتونه خدا رو به چشم مادی ببینه و صداشو نمیتونه بشنوه و خب بیشتر باید سعی کنه از طریق امتحانای زندگی سردربیاره حکمتش چی بوده و خدا قراره چی بهش بگه حالا برای مثال من خودم رو میگم الان زمانی که من نمیتونم خدا رو ببینم صداشو بشنوم حضورشو حس کنم و تمام وقتا حس میکنم تنهام خب چرا باید وجود داشته باشم؟ من میدونم چقدر حضور خدا توی تک تک لحظه های زندگی انسان خیلی شیرینه چون اولیا خدا قطعا از بودن با خدا لذت میبردن خب حالا اگه یه فرد رو در نظر بگیریم که توی این دنیا به خاطر گناهاش از هدایت خدا محروم بشه اون دنیا هم خدا باهاش حرف نزنه چرا باید باشه؟ منظور من از چرایی وجود اون فرد اینه که وقتی شامل مهربونی و دوست داشتن خدا نمیشه چرا باید اینهمه رنج رو بکشه؟ مگه لیاقت یه چیز اکتسابیه؟مگه یه کار خوب میکنیم دست ما بوده؟قطعا نه پس چرا دنیا اینجوریه؟

خلقت تمام انسان ها به منظور رشد و تکامل است که در گرو این است که انسان اختیار داشته باشد که مسیر خیر و شر را آزادانه بپیماید. با این حال در مورد شخص شما من برخلاف خودتان معتقد هستم خلقت شما کاملا به جا، حکیمانه و درست بوده است. اینکه خودتان را گنهکار می دانید، اینکه شوق لذت مناجات با خدا دارید، و اینکه ترس این رو داریدکه خدا در آخرت هم با شما حرف نزند... اینها همه علایم خیلی خوبی هستند. اتفاقا خدا چنین انسان های متواضعی را ولو آنکه گنهکار باشند دوست دارد، اتفاقا خدا با چنین انسان هایی در قیامت حرف خواهد زد، و اتفاقا به آنها نظر لطف خواهد داشت. امام علی(ع) می فرماید: گناهی که تو را پشیمان و ناراحت کند، پیش خدا بهتر است از آن عمل خوبی که تو را دچار عُجب و خودبزرگ بینی کند. بنابراین اتفاقا تا این روحیه متواضعانه را دارید خیالتان راحت باشد. مهمترین چیزی که شیطان دنبال آن است این است که به انسان القا کند که خدا او را دوست ندارد، و او انسانی تنهاست. چون شیطان می داند اگر انسان چنین تفکری را به خود بقبولاند آن انسان دیگر زمین گیر خواهد شد و لازم نیست دائما دنبال او بدود تا گمراهش کند. اما این فکر، فکری نیست که از جانب خدا یا نفس لوامه و خیرخواه انسان باشد، قطعا از حیله های شیطان است. آنچه در مناجات ها و دعاهای که از جانب خود خدا آمده تا به ما روش حرف زدن با خودش را یاد بدهد می خوانید همه اش امید است، هرگز ناامیدی و یأی، هرگز دوست نداشتن خدا در آن نیست. شما همین دعاهای ماه رجب را ببینید: «یا من یعطی من لم یسئله و من لم یعرفه تحننا منه و رحمة» ای کسی که حتی از کسانی که از او درخواست نمی کنند، و حتی او را نمی شناسند از روی رحمتت نعمت عطا می کنی» خدا مادی نیست که با چشم او را ببینید، و یا با گوش صدای او را بشنوید، اما همین ارتباطات معنوی به توفیق خود اوست. این ها صدا کردن های خداست که ما را به درب خانه او کشانده و در این خصوص دغدغه مند ساخته است، وگرنه شما هم مثل خیلی ها بی خیال می شدید. در هر مرتبه ای که هستید، و هر گناه و نافرمانی که در گذشته شما آمده باز هم تا میتوانید از طریق دعاها با خدا انس بگیرید، او حد و مرزی برای بخشش ندارد، و هیچ حد و مرزی از گناهان مانع ارتباط با او نیست.

عذر میخوام ممکن است از موضوع تاپیک دور باشد اما اگر این سخن شما درست باشد،پس چرا کودکانی داریم فرصت تکامل را از دست میدهند و از دنیا می روند؟ چرا انسان های ناقصی داریم که باز هم از مسیر تکامل باز می مانند؟ چرا عده ای 100 سال عمر میکنند و سال 99 توبه میکنند و پذیرفته میشود اما دیگری 30 سال هم عمر نمیکند و در حال کفر هم میرود در حالی که اگر کمی فرصت داشت اهل ایمان میشد...

سلام ببینید جهان را باید مجموعی و خوشه ای ببینید، نه حبه ای. خدا در کنار اینکه انسان ها را برای تکامل آفریده است، علل و عوامل طبیعی را هم آفریده است، بالاخره این اسباب و علل تاثیرگذار هستند، وگرنه همه علوم از جمله اقتصاد، پزشکی و... زیر سوال می رفت. نمیشود که بچه ها اصلا نمیرند! چه از بلندی بیفتند، چه تصادف کنند، و چه...! خب چنین اتفاقی همه علوم را نابود خواهد کرد! بنابراین عوامل طبیعی و اختیار خود انسانهاست که عمر انسان ها را تعیین می کند،  وگرنه خدا با قرعه کشی عمر انسان ها را تعیین نمی کند.  این به انسان هم اختصاصی ندارد، همه موجودات اینگونه هستند، یک شکوفه سیب، یک دانه گندم، یک بچه آهو، یک جوجه کلاغ، و یک بچه انسان، همگی برای رشدشان یک سری خطرها هم هست که ممکن است آنها را از ادامه حرکتشان بازدارد، این طببق قوانین طبیعی جهان است.  

پس دیگه نباید بگید همه انسانها رو خدا برای تکامل افریده. وقتی نقش علل و عوامل طبیعی رو میپذیرید بگین بعضی از انسانها رو برای تکامل افریده نه همه

آخه این چه حرفیه؟!!! یعنی کارخانه های خودروسازی دنیا، ماشین هایشان را برای تصادف می سازند؟ یا کشاورزان میوه ها را برای آفت می سازند؟  ببینید هم انعطاف بدن انسان به جای خودش خوب و قابل دفاع است، و هم سختی فلزات در جای خودش مطلوب و خوب و به جا است،  این دوتا را خدا به خاطر خودشان اینگونه آفریده است که هر کدام سر جای خودش خوب است، اما تصادف منجر به نفوذ این فلز سخت در بدن انعطاف پذیر انسان میشود. خب خدا که تصادف را خلق نکرده، خدا قوانین سرعت، قوانین جاذبه، سختی فلزات، و نرمی بدن انسان را آفریده است. اما این قوانین با هم برخورد خواهند کرد. خدا که قوانین را برای برخورد خلق نکرده است، این لازمه جدایی ناپذیر قوانین است. نمیشود توقع داشت بشر هواپیما بسازد، اما موتور آن هیچ وقت در آسمان آسیب نبیند! یا اگر آسیب دید قوه جاذبه از کار بیفتد، یا اگر قوه جاذبه از کار نیفتاد، بچه ها در سقوط هواپیما سالم بمانند! تمام اینها به نابودی قوانین و سپس نابودی علوم منتهی میشود...

جمع بندی پرسش: اگر فردی در دنیا به خاطر گناهانش از هدایت الهی و احساس خدا در زندگی محروم بشود، اصلا چرا باید باشد؟ چرا باید این قدر رنج رو بکشد؟ و نیز چرا برخی در کودکی از دنیا می روند و از رشد و تکامل باز می مانند؟ پاسخ: خلقت تمام انسان ها به منظور رشد و تکامل است که در گرو این است که انسان اختیار داشته باشد که مسیر خیر و شر را آزادانه بپیماید. با این حال در مورد شخص شما من برخلاف خودتان معتقد هستیم خلقت شما کاملا به جا، حکیمانه و درست بوده است. اینکه خودتان را گنهکار می دانید، اینکه شوق لذت مناجات با خدا دارید، و اینکه ترس این رو داریدکه خدا در آخرت هم با شما حرف نزند... اینها همه علایم خیلی خوبی هستند. اتفاقا خدا چنین انسان های متواضعی را ولو آنکه گنهکار باشند دوست دارد، اتفاقا خدا با چنین انسان هایی در قیامت حرف خواهد زد، و اتفاقا به آنها نظر لطف خواهد داشت. امام علی(علیه السلام) می فرماید: « سَيِّئَةٌ تَسُوءُكَ خَيْرٌ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ حَسَنَةٍ تُعْجِبُك‏؛ گناهی که تو را پشیمان و ناراحت کند، پیش خدا بهتر است از آن عمل خوبی که تو را دچار عُجب و خودبزرگ بینی کند. بنابراین اتفاقا تا این روحیه متواضعانه را دارید خیالتان راحت باشد.(1) مهمترین چیزی که شیطان دنبال آن است این است که به انسان القا کند که خدا او را دوست ندارد، و او انسانی تنهاست. چون شیطان می داند اگر انسان چنین تفکری را به خود بقبولاند آن انسان دیگر زمین گیر خواهد شد و لازم نیست دائما دنبال او بدود تا گمراهش کند. اما این فکر، فکری نیست که از جانب خدا یا نفس لوامه و خیرخواه انسان باشد، قطعا از حیله های شیطان است. آنچه در مناجات ها و دعاهای که از جانب خود خدا آمده تا به ما روش حرف زدن با خودش را یاد بدهد می خوانید همه اش امید است، هرگز ناامیدی و یأس، هرگز دوست نداشتن خدا در آن نیست. شما همین دعاهای ماه رجب را ببینید: «یا من یعطی من لم یسئله و من لم یعرفه تحننا منه و رحمة» ای کسی که حتی از کسانی که از او درخواست نمی کنند، و حتی او را نمی شناسند از روی رحمتت نعمت عطا می کنی» خدا مادی نیست که با چشم او را ببینید، و یا با گوش صدای او را بشنوید، اما همین ارتباطات معنوی به توفیق خود اوست. این ها صدا کردن های خداست که ما را به درب خانه او کشانده و در این خصوص دغدغه مند ساخته است، وگرنه شما هم مثل خیلی ها بی خیال می شدید. در هر مرتبه ای که هستید، و هر گناه و نافرمانی که در گذشته شما آمده باز هم تا میتوانید از طریق دعاها با خدا انس بگیرید، او حد و مرزی برای بخشش ندارد، و هیچ حد و مرزی از گناهان مانع ارتباط با او نیست. ببینید جهان را باید مجموعی و خوشه ای ببینید، نه حبه ای. خدا در کنار اینکه انسان ها را برای تکامل آفریده است، علل و عوامل طبیعی را هم آفریده است، بالاخره این اسباب و علل تاثیرگذار هستند، وگرنه همه علوم از جمله اقتصاد، پزشکی و... زیر سوال می رفت. نمیشود که بچه ها اصلا نمیرند! چه از بلندی بیفتند، چه تصادف کنند، و چه...! خب چنین اتفاقی همه علوم را نابود خواهد کرد! بنابراین عوامل طبیعی و اختیار خود انسانهاست که عمر انسان ها را تعیین می کند،  وگرنه خدا با قرعه کشی عمر انسان ها را تعیین نمی کند.  این به انسان هم اختصاصی ندارد، همه موجودات اینگونه هستند، یک شکوفه سیب، یک دانه گندم، یک بچه آهو، یک جوجه کلاغ، و یک بچه انسان، همگی برای رشدشان یک سری خطرها هم هست که ممکن است آنها را از ادامه حرکتشان بازدارد، این طببق قوانین طبیعی جهان است.   پی نوشت: 1. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، دار إحياء التراث العربي‏، بیروت، چاپ دوم، 1403ق، ج69، ص316.