جمع بندی چطور میگویید روزه با خوردن و آشامیدن باطل است؟

جمع بندی

پرسش:

در آیه «كُلُوا وَ اشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيامَ إِلَى اللَّيْل‏» (بقره:2/ 187) آیا به وضوح، صیام توضیح داده نشده‌ است؟ و آیا در امت‌های پیشین، روزه بدون خوردن و آشامیدن، وجود داشته است؟ و آیا مراجع تقلید، روزه سکوت را حرام می‌دانند؟
پاسخ:
توضیح صیام در آیه:
با این دستور، مسلمانان حق داشتند در تمام طول شب از خوردنی‌ها و نوشيدنی‌ها استفاده كنند، اما به هنگام طلوع سپيده صبح امساك و روزه را تا شب تكميل كنند.
هم چنین اين آیه، ممنوع بودن خوردن و نوشيدن در روزها براى روزه‏‌داران را بیان می کند.
روزه بدون خوردن و آشامیدن در امت‌های پیشین
«كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُم‏»؛ روزه بر شما نوشته شده، همان‌گونه كه بر كسانى كه قبل از شما بودند نوشته شد.(1)
این آیه فقط اصل روزه‌داری در امت‌های گذشته را ثابت می‌کند، و اشاره‌ای به چگونگى و جزئیات آن‏ ندارد.
هم چنین قرآن كريم معين نكرده كه اين امت‌ها كدامند، البته با توجه به تعبیر «كَما كُتِبَ...»، برمى‏‌آيد كه امت‌هاى نامبرده از ادیان الهی بوده‌اند.
از تورات و انجيل موجود، دليلى بر وجوب روزه بر یهود و نصارا ديده نمى‏‌شود، البته در اين دو كتاب فرازهايى است كه روزه و روزه‌داران را مدح مى‏‌كند.
هم اکنون نیز می‌بینیم که یهود و نصارا در طول سال چند روز به شكل‌های مختلف روزه مى‌گيرند، يا از خوردن گوشت و يا از شير و يا از مطلق خوردن و نوشيدن خوددارى مى‏‌كنند.
در مذاهب قديم مصر و روم و يونان و هند نيز، انواع روزه معمول بوده‌است. گويا روزه، پيش از وجوب در اديان الهى، انگيزه فطرى داشته‌است.
البته مرتبه كاملتری از روزه ‏دارى در دين اسلام مقرر شده که اختصاص به ماه مبارک رمضان دارد. (2)

حرمت روزه سکوت در اسلام
بله، روزه سکوت در اسلام نداریم و حرام شمره شده است.
مستند این حکم، روایات معصومین (علیهم السلام) است که وظیفه الهی امامت را پس از رسالت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) بر عهده دارند.
در روایات در بیان روزه های حرام به روزه سکوت هم اشاره شده است: «وصوم الصمت حرام»؛ و روزه سکوت حرام است. (3)
در منابع اهل سنت نیز روایاتی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آمده که آن حضرت نهی فرموده‌اند از روزه سکوت. (4)

پی نوشت ها:
1. بقره: 2/ 183.
2. موسوی همدانی، سید محمد باقر، ترجمه الميزان، ج ‏2، ص 7؛ حسینی همدانی، سید محمد حسین، انوار درخشان، ج ‏2، ص 111؛ طالقانی، سید محمود، پرتوى از قرآن، ج ‏2، ص 61؛ مکارم، ناصر و همکاران، تفسير نمونه، ج ‏1، ص 633.
3. کلینی، محمد، الکافی، ج 4، ص 84؛ صدوق، ابی جعفر، الخصال، ص 537؛ حر عاملی، محمد، وسائل الشیعه ـ آل البیت ـ ج 10، ص 523، ح 2.
4. قاری، علی، شرح مسند ابی حنیفه، ص 514؛ الشقنیطی، محمد الامین، اضواء البیان، ص 411؛ ابن قدامه، المغنی، ج 3، ص 149.