چه خبر از پوکمون‌ها؟!
تب‌های اولیه
میلیون‌ها نفر دنبال پوکمون‌ها و جاسوسان آمریکایی دنبال میلیون‌ها نفر/ سوابق طراحان
به گزارش گرداب، در سال 2001 شرکتی به نام کی هول یا Keyhole توسط فردی به نام جان هانکه تاسیس شد. این فرد تا قبل از آن در بخشی مرتبط با امور خارجی در دولت آمریکا مشغول به کار بود. شرکت کی هول در زمینه رسیدگی به ماهواره های نظامی فعال بود. یکی از حامیان اولیه و کلیدی شرکت یاد شده شرکتی به نام In-Q-Tel بود.
In-Q-Tel یک شرکت سرمایه گذاری وابسته به سازمان جاسوسی سیا محسوب می‌شود. بخش عمده بودجه این شرکت از آژانس ملی اطلاعات مکانی آمریکا یا National Geospatial-Intelligence Agency (NGA) تامین می شود. این آژانس از وزارت دفاع آمریکا و طرح های جنگی آن حمایت می کند و اطلاعاتی را در اختیار نهادهایی مانند آژانس امنیت ملی آمریکا، سیا و غیره قرار می دهد.
محصول کلیدی و عمومی شرکت کی هول زمین یا ارث نام داشت که بعدها و با خریداری کی هول توسط گوگل در سال 2004 گوگل ارث نام گرفت و امروزه میلیون ها نفر از خدمات آن استفاده می کنند. بنابراین می توان انتظار داشت که اطلاعات ارزشمند شخصی کاربران این سرویس در اختیار نهادهای جاسوسی و اطلاعاتی آمریکا قرار بگیرد.
نتورک ورلد در این زمینه گزارش می‌دهد: در سال 2010 شرکت Niantic Labs طراح اصلی بازی پوکمون گو، در داخل گوگل توسط موسس شرکت کی هول یعنی جان هانکه تاسیس شد. در سال های بعد Niantic Labs دو بازی و برنامه مبتنی بر موقعیت مکانی کاربران را تاسیس کرد. یکی از این برنامه ها موسوم به Field Trip به کاربران امکان می داد که در حین قدم زدن اشیایی را در محیط اطراف بیابند.
برنامه دیگر موسوم به Ingress یک بازی علمی – تخیلی بود که باز هم مبتنی بر حرکت و جابجایی کاربران در نقاط مختلف بود. در سال 2015 شرکت Niantic از گوگل جدا و مستقل شد. بازی پوکمون گو هم توسط همین شرکت طراحی و عرضه شد. در این بازی شما باید برای شکار شخصیت های مجازی از سیستم مکان یابی گوشی خود استفاده کنید.
با توجه به سوابق شرکت سازنده و اطلاعاتی که بازی پوکمون گو به آن دسترسی می‌یابد بهتر می توان در مورد ماهیت بازی یاد شده قضاوت کرد. وقتی این بازی را بر روی یک گوشی اندرویدی نصب می کنید دسترسی های زیر به آن داده می شود: جستجوی حساب های کاربری فرد که به شناسایی هویت وی منجر می شود، یافتن فهرست تماس ها، شناسایی موقعیت دقیق مکانی، دسترسی به عکس ها و فایل های چندرسانه ای و دیگر داده های ذخیره شده در حافظه گوشی، امکان استفاده از دوربین گوشی برای تهیه عکس و ویدئو، قابلیت دریافت داده از اینترنت، کنترل ویبره گوشی، جفت شدن با گوشی های دارای بلوتوث روشن، دسترسی به تنظیمات بلوتوث، مشاهده کامل اطلاعات شبکه ای، استفاده از حساب های کاربری و جلوگیری از به خواب رفتن گوشی.
همچنین در حین اجرای بازی پوکمون گو اطلاعات زیر بر روی سرورهای شرکت سازنده این بازی ذخیره می شود: موقعیت های مکانی فعلی و قبلی، مسیر پیموده شده بین موقعیت های مختلف، زمان حضور در هر موقعیت و مدت زمان سپری شده در هر یک از آنها، آنچه که شما در هر لحظه و در گذشته به آن نگاه می کنید(با مشاهده دوربین گوشی)، بررسی وضعیت ظاهری شما و فایل هایی که بر روی گوشی دارید و محتوای داخل آنها.
می توان حدس زد دسترسی به این حجم از اطلاعات مربوط به میلیون ها نفر در دهها کشور جهان چه گنجینه ای برای افراد و سازمان های مرتبط با نهادهای جاسوسی امریکا محسوب می شود. سوابق اطلاعاتی و امنیتی جان هانکه تردیدی باقی نمی‌گذارد که داده های حساس شخصی کاربران این بازی در دسترس سازمان هایی مانند سیا و آژانس امنیت ملی آمریکا قرار می گیرد و آنها برای تجزیه و تحلیل شرایط کشورهای مختلف و شناسایی شهروندان انها و روحیات و شرایطشان استفاده می شود. لذا بهتر است در زمان استفاده از چنین بازی هایی به نکات فوق الذکر توجه کنیم و به فکر حفظ امنیت و حریم شخصی خود و کشورمان باشیم.
منبع: خبرگزاری فارس
[=newstext]«پوکمون» نام یک بازی قدیمی مربوط به دهه 90 میلادی (در کنسول نینتندو) است که اخیراً برای سیستم‌عامل‌های اندروید و ios بازسازی شده است.
«پوکمون» نام یک بازی قدیمی مربوط به دهه 90 میلادی (در کنسول نینتندو) است که اخیراً برای سیستم‌عامل‌های اندروید و ios بازسازی شده است.
در این بازی فرد با ورود به بازی و فعال کردن دوربین و موقعیت‌یاب گوشی خود، محیط اطراف را از نمایشگر گوشی می‌بینید و با استفاده از ابزارهایی که در بازی تعریف شده، پوکمون‌ها (هیولاهای انیمیشنی) را شکار کند.
با وجود اینکه سِرور «محبوب‌ترین بازی موبایل تاریخ آمریکا» هنوز در اکثر کشورهای جهان فعال نشده، اما کاربران از طرق غیررسمی به دانلود آن پرداخته و محو دنیای «واقعیت افزوده» می‌شوند.
تفاوت این بازی با دیگر بازی‌های آنلاین نظیر کلش‌آف‌کلنز در این است که بازیکن نیاز به حرکت در فضاهای مختلف و حضور در اماکن گوناگون دارد. به همین دلیل، این بازی تاکنون دردسرهای متعددی را برای 21 میلیون مخاطبش و اطرافیان آنها به وجود آورده که به برخی از آنها اشاره می‌شود:
ـ سقوط دو مرد از ارتفاع 15 و 27 متری در سن‌دیگو، هنگامی که لبه پرتگاه مشغول شکار پوکمون بودند!
ـ شلیک به سمت دو نوجوان که شبانه در خیابان‌های کولورادو به دنبال پوکمون بودند، به تصور اینکه دزد هستند!
ـ گم‌شدن سه کودک زیر 7 سال در جستجوی هیولای نزدیک خانه به مدت یک شبانه‌روز در میشیگان
ـ هجوم مردم به پایگاه پلیس در استرالیا برای یافتن پوکمون بیشتر موجب شد، پلیس محلی در بیانیه‌ای از بازیکن‌ها تقاضا کند برای یافتن پوکمون ها به هر جایی نروند!
ـ حضور افراد در اماکن مذهبی کویت برای یافتن پوکمون موجب شده این کشور استفاده از پوکمون گو را در مکان‌های مذهبی، نظامی و تأسیسات نفتی ممنوع کند.
ـ شناسایی 11 نوجوان 16 تا 18 سال به کمک پوکمون‌گو و سرقت از آنها در ایالت میسوری[=newstext]ـ یک گارسون 24 ساله در نیوزلند کار خود را رها کرده و قصد دارد برای یافتن پوکمون‌های بیشتر، طی دو ماه از شمال تا جنوب نیوزلند را سفر کند.
ـ یک مرد 28 ساله نیویورکی حین رانندگی مشغول بازی پوکمون بود که دچار سانحه رانندگی شد و یک پای خود را از دست داد!
ـ بی‌توجهی به قداست مسجد توسط پوکمون‌بازها موجب شد مرکز دینی وابسته به ائمه جماعات مساجد ترکیه ممنوعیت اجرای این بازی در مساجد و اماکن مقدس را خواستار شود.
ـ استقبال مردم مصر از پوکمون‌گو به حدی بود که واکنش قائم‌مقام الازهر را در پی داشت. عباس شومان در اینباره گفت: شاید در آینده با مواردی مواجه خواهیم شد که افراد با کفش وارد مساجد، عبادت گاه ها، زندانها، و یگانهای نظامی شوند تا گمشده خود را بیابند، آیا این افراد کار و تلاش برای کسب رزق و روزی را کنار می‌گذارند تا پوکمون را بیابند؟!
ـ یهودیان نیز بازی‌کردن کنار دیوار ندبه را تقبیح کرده و حضور در موزه «هولوکاست» را برای یافتن هیولاهای پوکمون، بی‌احترامی دانسته‌اند.
ذکر این نکته خالی از لطف نیست که به عقیده چینی‌ها، این بازی ابزاری بالقوه برای «جاسوسی ایالات متحده و ژاپن از مراکز سرّی چین» است. بدین صورت که نینتندو می‌تواند پوکمون‌های کمیاب را در قسمت‌هایی از نقشه پراکنده سازد، و اگر بازیکنان نتوانند آنها را به دست آورند، مشخص می‌شود که دسترسی به منطقه فوق ممنوع بوده و به احتمال زیاد، آن قسمت از نقشه یک مرکز نظامی یا حساس خواهد بود.[=newstext]به فرض پوچ بودن این ادعا، باز هم چیزی از بدیع‌بودن پدیده «پوکمون گو» نمی‌کاهد. پدیده‌ای که مرزهای مجاز و واقعیت را در هم نوردیده و ذهن انسان را میان این دو معلق نگه می‌دارد. پدیده‌ای که مواجهه با آن به همفکری جامعه‌شناسان، روانشناسان و کارشناسان بازی‌سازی نیاز دارد و مسدودکردن آن (یکی از راهکارهای اعلام‌شده از سوی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای) پاسخگو نخواهد بود.