جمع بندی گناه و عدم استجابت دعا، انواع گناهان از جهت مانع بودن در اجابت

کارشناس بحث: استاد بصیر

باسلام و احترام
به طور کلی هر گناهی سبب می شود که پرده های عصمت انسان دریده شود؛ هر گناهی می تواند موجب نزول بلا، عدم استجابت دعا، گرفتن رزق و روزى و برکت از زندگی انسان و... شود. اصولاً این خاصیت و اثر طبیعی گناه است. این چیزی است که در منابع دینی ما به آن اشاره شده است. اما در تعدادی از روایات، به آثار و پیامدهای برخی از گناهان به صورت خاص اشاره شده است؛ مانند: ظلم به مردم، ترک کارهاى نیک و احسان نسبت به دیگران، کفر نعمت و ترک شکر و سپاس، که موجب تغییر نعمت می شوند. گناهانى که عذاب مى‏ آورند؛ نظیر ظلمى که ظالم نسبت به آن شناخت داشته باشد، تجاوز و تعدى به مردم و ریشخند کردن آنها. گناهانى که روزى انسان را می گیرند؛ چون اظهار فقر، خوابیدن در هنگام نماز عشاء به گونه ای که نماز قضا شود. گناهانى که پرده‏ها را پاره می کنند؛ مثل خوردن شراب، بازى کردن قمار، شوخى و مزاح با مردم، سخنان لغو و بى‏فایده، عیب ‏جویى از مردم و همنشینى با مردان آلوده. گناهانى که موجب نازل شدن عذاب می گردند؛ کمک نکردن به ستم ‏دیدگان، نرسیدن به حال محرومان و ترک امر به معروف و نهى از منکر می باشد.

سلام...سوء النیة و خبث السريره وعدم توجه به نماز و دو رویی و ....:Gol:بیاییم موانع رو برطرف کنیم بعد انتظار اجابت رو داشته باشیم

سلام ببخشید یه سوال داشتم برای رسیدن به حاجت هامون اینقدر سختی میکشیم یعنی به خاطر گناهانمونه ؟؟

مثلا برای خواسته ای ماهها دعا و التماس و گریه میکنیم که آخرش یا از خیرش میگذریم یا بعد از گذشت زمان زیادی بهش می رسیم که هم عمرمون هدر میره هم کلی ناراحتی برامون پیش میاد
ولی چطوریه که در این عرفان های جدید یه مدت زمان خیلی کمی رو در نظر میگیرن بدون این همه سختی به خواسته هاشون میرسن

بله در خیلی موارد به خاطر گناهانمون هست، که در بسیاری از موارد با توبه، خیلی از گره های مشکلاتمان باز خواهد شد.
به عبارتی اگر ما اهل توبه باشیم، یعنی گنهکار نباشیم، مستجاب الدعوه خواهیم بود و اگر خواسته ای از خدا داشته باشیم حتما به اجابت خواهد رسانید. این که دعاهایمان مستجاب نمی شود حتما به خاطر کوتاهی ماست. خداوند خیلی کریم تر از این حرفهاست که بخواهد حتی به مصلحت، دعای بنده اش را اجابت نکند. اگر انسان به مقام مستجاب الدعوه بودن برسد، خدا مصالحش را به او می آموزد، لذا دعای غیر مصلحتی نمی کند که مستجاب نشود و همیشه راضی به رضایت خدا خواهد بود، یعنی خداوند متعال، مقام رضا را هم روزی او می کند. همه بدبختیها از گناه است.

اگر منظورتون از عرفانهای جدید، عرفانهای کاذب و دروغین است، باید عرض کنم برای رسیدن به برخی از خواسته های انسانی، دو راه وجود دارد، یکی راه الهی که با ترک معصیت و انجام واجبات محقق می شود، و یکی از طریق ارتباط با شیطان. بالاخره شیطان هم قدرت دارد و از طرق غیر شرعی خواسته های انسانها را برآورده می کند.

با سلام
مطالب بسيار پر ارزشي نوشته شده با سپاس فراوان از اساتيد گرامي.
اگه منظورتون قانون جذب و راز و ... است به نظر من اينها بت جديد انسانهاي گمراه هستند .

جمع بندی:
سوال
همیشه میگن دعای ادم های گناهکار مستجاب نمیشه، خب این گناه ها چیه ؟غیبت ؟ دروغ ؟تهمت ؟دزدی؟

جواب:
به طور کلی گناهی سبب می شود که پرده های عصمت انسان دریده شود؛ هر گناهی می تواند موجب نزول بلا، عدم استجابت دعا، گرفتن رزق و روزى و برکت از زندگی انسان و... شود. اصولاً این خاصیت و اثر طبیعی گناه است. این چیزی است که در منابع دینی ما به آن اشاره شده است. اما در تعدادی از روایات، به آثار و پیامدهای برخی از گناهان به صورت خاص اشاره شده است؛ مانند:
ظلم به مردم، ترک کارهاى نیک و احسان نسبت به دیگران، کفر نعمت و ترک شکر و سپاس، که موجب تغییر نعمت می شوند.
گناهانى که عذاب مى‏ آورند؛ نظیر ظلمى که ظالم نسبت به آن شناخت داشته باشد، تجاوز و تعدى به مردم و ریشخند کردن آنها.
گناهانى که روزى انسان را می گیرند؛ چون اظهار فقر، خوابیدن در هنگام نماز عشاء به گونه ای که نماز قضا شود.
گناهانى که پرده‏ها را پاره می کنند؛ مثل خوردن شراب، بازى کردن قمار، شوخى و مزاح با مردم، سخنان لغو و بى‏فایده، عیب ‏جویى از مردم و همنشینى با مردان آلوده.
گناهانى که موجب نازل شدن عذاب می گردند؛ کمک نکردن به ستم ‏دیدگان، نرسیدن به حال محرومان و ترک امر به معروف و نهى از منکر می باشد.
امام سجاد علیه‏السلام در حدیث شریفی می فرمایند : وَ الذُّنوبُ الَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ: سوءُ النِّیَّةِ وَ خُبْثُ السَّریرَةِ وَالنِّفاقُ مَعَ الاِْخْوانِ وَ تَركُ التَّصدیقِ بِالاِْجابَةِ وَ تَأخیرُ الصَّلَواتِ الْمَفروضاتِ حَتّى تَذْهَبَ اَوقاتُها وَ تَرْكُ التَّقَرُّبِ اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ بِالْبِرِّ وَالصَّدَقَةِ وَاسْتِعْمالُ الْبَذاءِ وَ الْفُحْشِ فِى الْقَولِ ؛