یک سوال ساده در باره امامت

گیرم پدر تو بود فاضل، از فضل پدر تو را چه حاصل

حضرت باقر عليه السّلام فرمود: ای جابر! خدا بود در حالى كه هيچ چيز با او نبود نه معلوم و نه مجهول ؛ اوّلين موجودى كه آفريد محمّد مصطفى عليه السّلام بود ؛ ما اهل بيت را هم با او از نور خود و عظمتش آفريد و به صورت سايه‏اى سبز در مقابل خود نگه داشت آن موقع كه آسمان و زمين و شب و روز و خورشيد و ماه وجود نداشت. نور ما از نور پروردگارمان جدا شد ، همانند جدا شدن پرتو خورشيد از خورشيد. ما او را تسبيح و تقديس و ستايش می كرديم و عبادتى واقعى می نموديم. بعد خدا اراده نمود كه مكان را بيافريند.....

این حدیث نشان میدهد که در ابتدای خلقت خداوند متعال نور هایی از وجود خود آفرید و این نور ها در کالبد انسانی نبوده اند و سپس برای آنها کالبد هایی در شانشان آفرید به صورتی که هیچ کالبد دیگری به جز وجود نورانی امامان (ع) توانایی کسب آن مقام و مرتبه را نداشته است

از سوی دیگر روح انسان است که به انسان حیات میبخشد و طبق حدیث فوق روح امامان در ابتدای خلقت آفریده شده بود

بنابراین این استدلال باطل است که بگوییم اینکه مثلا امام حسن(ع) امام شده است شانسی بوده!

يا موســي بن جـعفــر:Sham:

با سلام
من هم شخصا مدتي چنين سوالي در ذهن داشتم و اندكي هم پرس و جو نمودم.
خلاصه مطالبي كه گيرم افتاد اين بود كه شايد انسانها قبل از ورود به دنيا يك بار آزمايش شده باشند و در آنجا ظرفيت وجودي آنها متناسب با نتيجه امتحان به آنها داده شد و با آن ظرفيت وجودي وارد دنيا براي امتحاني مجدد شدند.
البته از شخصي كه اين مطالب را ذكر كردند شناختي ندارم و هيچگونه اطلاعي هم از صحت اين مطالب ندارم و مسئوليتي نمي پذيرم!
ديگر قضاوت و تصحيح مطالب با كارشناسان!:Gol:

وسلام نامی از نامهای خداست.
عرض سلام و ادب و احترام خدمت شما سرور گرامی.

دوست عزیز خداوند 14 نور پاک را از نور خود آفرید.
و حتی در کالبد حضرت آدم هم از روح خویش دمید و هیچ تبعیضی قائل نشد.و انسان است اشرف مخلوقات.در کالبد شما هم از روح خدا وجود دارد.
اگر حضرت آدم از میوه ممنوعه نمخورد شما الان در آسمان هفتم بودید.
اگر شما هم همانند علی(ع) زندگی کنی در آخرت همسایه او خواهید شد. و در یک جا زندگی میکنید.
مگر حضرت علی(ع) قدرت گناه نداشت و یا قدرتهای نفسانی.
حضرت علی(ع) هم یک انسان بود که با طی مسیر الهی به این جایگاه رسیدند.
شما مانند علی (ع) زندگی کن ، مانند علی(ع) در و در کنار علی(ع) در آخرت مهشور شو.
مانند شهید محمد ابراهیم همت که گفت: من علی(ع) وار زیستن و علی(ع) وار مردن ، حسین(ع) وار زیستن و حسین(ع) وار مردن را دوست دارم.

با سلام

سرنوشت بحث مهم و پیچیده وعمیقی ایست حتی کفار مکه نیز سوال میکردند که چرا نبوت بر وليد بن المغيرة بمكة أو عروة بن مسعود الثقفي بالطائف نازل نشده ؟! حتی علت حسادت و دشمنی مردم با انبیاء و ائمه علیهم السلام نیز همین بوده و در قران نیز مسطور است .

وخدای متعال فرمود :

والذی قدر فهدی : یعنی اول اندازه و ظرفیت میگیرد بعد هدایت میکند ودراخبار هم مثلا برای حضرت زهرا سلام الله علیها آمده که قبل از خلقت امتحان خوبی پس داد و دراین دنیا به این درجات رسید :

مرحوم شیخ طوسی در کتاب تهذیب به سند خود از عریضی از امام باقر«[=arial]علیه السلام» نقل می کند که آنحضرت فرمودند: اگر نزد مزار جده‏ات فاطمه«[=arial]عليهاالسلام» رفتي، بگو:«يا ممتحنه امتحنک الله الذي خلقک قبل ان يخلقک، فوجدک لما امتحنک صابره، و زعمنا انا لک اولياء و مصدقون، و صابرون لکل ما اتانا به ابوک، و اتانا به وصيه، فانا نسالک ان کنا صدقناک الا الحقتنا بتصديقنا لهما، لنبشر انفسنا بانا قد طهرنا بولايتک!»
اي خانم امتحان شده‏اي که خداوند تو را پيش از خلقت (مادي)ات امتحان نمود، و تو را در آن شکيبا يافت، ما گمان مي‏کنيم که دوستداران توايم و (مقام و عظمت تو در نزد خدا را) باور داريم، و بر تمام آن چه پدر بزرگوارت و وصي و جانشين او آورده استقامت مي‏ورزيم، لذا از تو درخواست مي‏کنيم که اگر ما واقعاً تو را تصديق نموده‏ايم، ما را به خاطر اين تصديق به پدر بزرگوارت و جانشينش ملحق نمايي، تا ما به خود مژده دهيم که حقيقتا به ولايت تو پاکيزه گشتيم!

پس بجای دلخورشدن باید از خدای متعال افزایش ظرفیت را خواست :

وقل رب زدنی علما .

سوال :

سلسله امامت چرا فرزند به فرزند منتقل شده است؟ آیا دلیل خاصی براش مشخص شده است؟

پاسخ:

امامت یکی از مناصب الهی است و برای انتخاب شدن به چنین منصبی فرد باید دارای پاکی و طهارت روحی باشد و از پلیدی های گناه و ظلم مبرا باشد. این شرط لازم برای امامت است ولی شرط کافی نیست. امامت نیز مانند رسالت، منصبی است که از سوی خداوند به فرد اعطاء می شود و شخص اراده ای در انتصاب به این مقام ندارد.

خداوند در قرآن می فرماید: الله أعلم حیث یجعل رسالته(1) خداوند بهتر می‌داند رسالتش را کجا (چه کسی) قرار دهد. همین مسئله در مورد امامت نیز صادق است. امامان شیعه افراد پاک و سرآمدی بوده اند و از این رو از سوی خداوند برای امامت مردم انتخاب شده اند و صرف ارتباط نسبی، دلیل منصوب شدن آنها به عنوان امام از سوی خداوند نیست.
طبیعی است که انسان ها به پدران و مادران خود شبیه باشند و از لحاظ خصوصیات رفتاری و مسائل دیگر مشابه والدین خود باشند. از این لحاظ می توان گفت که فرزند امام بودن موجب قرابت و نزدیکی با ویژگی های یک امام است ولی نکته ی مهم این است که صرف فرزند بودن دلیل کافی نیست که فرد، انسان خوبی است. در میان فرزندان امامان نیز افرادی بوده اند که انسان های شایسته ای نبوده اند و این مسئله نشان گر آن است که صرف انتساب نسبی به امام کافی نیست بلکه تلاش و کوشش فرد و تهذیب نفس و طهارت روحی نیز در این زمینه بسیار تاثیر گذار است.
با توجه به مطالب فوق این چنین نیست که اگر بنده یا شما فرزند ارشد حضرت علی (ع) می بودیم، لزوما به مقام امامت می رسیدیم بلکه این مسئله به موارد متعدد دیگر نیز مربوط است.
- همه مورد لطف الهی هستند و هرکسی می تواند از باران رحمت الهی بهره ببرد فقط کافی است که ظرف وجود خود را وارونه به سوی خداوند نگیرد. تمام انسان ها قابلیت رسیدن به کمال را دارند . سخن اصلی در اینجاست که ما عملا چقدر در این زمینه تلاش می کنیم. راه باز است و اگر فردی بخواهد می تواند به عالی ترین مقامات برسد ولی بحث اینجاست که آیا ما تلاش می کنیم؟
- در مورد امامان نیز صلاحیت و پاکی آنها نیز امری است که برخواسته از اراده و اختیار و مجاهده آنهاست و صرف انتساب خانوادگی موجب امام شدن یا رسیدن به کمال نمی شود.
- در مورد انتخاب های خداوند نیز مصالحی وجود دارد که ما از آنها بی خبریم و باید به علم بیکران الهی و نیز نیک خواهی بیکران او ، اعتماد کنیم.
- این مسئله با عدالت نیز منافاتی ندارد. عدالت آن است که از هر فردی به اندازه قدرت و توان او مسئولیت خواسته شود. اگر امام دارای الطاف خاصی از سوی خداوند است از سوی دیگر دارای مسئولیت های بیشتری نیز هست و در مورد انسان های عادی این مسئله کمتر است .

1. انعام، 124