13 آبان از منظر امام و رهبري ـــــــــ تنها نامه بدون بسم الله از امام

سخنان و بيانات حضرت امام همواره راهگشا و هدايت كننده فعاليت هاي دانشجويان پيرو خط امام بود.در اين بخش سخنان ايشان را پس از تسخير لانه جاسوسي با هم مرور مي كنيم
ما كه مركز جاسوسی را گرفتیم نه سفارتخانه را، اینها اگر هم یك وقت‏بی عقلی كنند و فرض كنید بریزند به ایران، این جوانهای ما آنها را با چنگ و دندان از بین می‏برند، نمی‏گذارند اینها یكیشان هم بروند. اگر هم این كاری كه كرده بود رسیده بود به آنجایی كه بیایند در تهران و بیایند در این لانه جاسوسی آن وقت می‏فهمیدند كه با چه اشخاصی طرف هستند. در هر صورت من از شماها تشكر می‏كنم كه خودتان بدون اینكه غیر از خدا یك كسی وادارتان بكند (این چیزی است كه از مبدأ الهی جوشش پیدا كرده) خودتان وارد این میدان شدید.

سفارتخانه ها حق ندارند كه جاسوسی كنند، توطئه بكنند و اینها جاسوسی می‏كردند. ملتی كه برای خدا قیام كرده و شهادت طلب می‏كند از هیچ نمی‏ترسد.
ما مدعی هستیم كه اینجا سفارتخانه نیست، اصلش قضیه سفارت در كار نبوده و ما مدعی هستیم كه این آدم هایی كه در اینجا بودند، اینها اجزاء سفارتخانه نبودند، به اسم سفارتخانه شما یك چیزی درست كردید كه لانه جاسوسی است و بیایند ببینند كه آیا این چیزهایی كه در این سفارتخانه هست، اینها اسباب دست جاسوس هاست‏یا وسایلی است كه سفارتخانه لازم دارد؟
ما كه مركز جاسوسی را گرفتیم نه سفارتخانه را، اینها اگر هم یك وقت‏بی عقلی كنند و فرض كنید بریزند به ایران، این جوانهای ما آنها را با چنگ و دندان از بین می‏برند، نمی‏گذارند اینها یكیشان هم بروند. اگر هم این كاری كه كرده بود رسیده بود به آنجایی كه بیایند در تهران و بیایند در این لانه جاسوسی آن وقت می‏فهمیدند كه با چه اشخاصی طرف هستند. در هر صورت من از شماها تشكر می‏كنم كه خودتان بدون اینكه غیر از خدا یك كسی وادارتان بكند (این چیزی است كه از مبدأ الهی جوشش پیدا كرده) خودتان وارد این میدان شدید.
دانشجویان مسلمان و مبارزی كه لانه جاسوسی را اشغال كرده‏اند با عمل انقلابی خودشان ضربه‏ای بزرگ بر پیكر امریكای جهانخوار وارد نمودند و ملت را سرافراز كردند.

مرکز فسادآمریكا
شما می‏بینید كه الان مركز فساد امریكا را جوانها رفته‏اند گرفته‏اند و امریكاییهایی هم كه در آنجا بودند گرفتند و آن لانه فساد را به دست آوردند و امریكا هم هیچ غلطی نمی‏تواند بكند و جوانها مطمئن باشند كه آمریكا هیچ غلطی نمی‏تواند بكند، بیخود صحبت اینكه اگر دخالت نظامی، مگر امریكا می‏تواند دخالت نظامی در این مملكت‏بكند؟ امكان برایش ندارد، تمام دنیا توجهشان الان به اینجاست. مگر امریكا می‏تواند مقابل همه دنیا بایستد و دخالت نظامی بكند؟ غلط می‏كند دخالت نظامی بكند. نترسید، نترسانید. همین تعبیری كه جوانهای ما از روی باز احساسات جوانی كردند كه اگر چنانچه امریكا بخواهد دخالت نظامی بكند ما چه خواهیم كرد. اصلا این اگرش را هم نباید بگویند. امریكا عاجز از این است كه دخالت نظامی در اینجا بكند، اینها یك مسائلی در پیششان است، یك مطالبی در پیششان است كه روی آن مطالب گرفتاریهایی دارند، نمی‏توانند این كارها را بكنند. اگر آنها می‏توانستند دخالت نظامی بكنند، شاه را نگه می‏داشتند. با تمام قدرتشان، قدرتهای تبلیغی چیز كردند كه نگش دارند و ملت ما اعتنا نكرد به آن و نه تنها او، همه قدرتها پشت‏سر هم ایستاده بودند كه نگه دارند شاه را و نتوانستند نگه دارند برای اینكه ملت ما یك چیزی را كه خواست نمی‏شود مقابل ملت‏بایستد كسی و چه بكند. هیچ ابدا. این مطلب را اصلا جوانهای ما پیش نیاورند این مطلب را كه دخالت نظامی، آنها همیشه دخالتهایشان دخالتهای شیطنتی است، توطئه است. آنها اگر بخواهند یك كاری هم بكنند، وادار می‏كنند جوانهای ما را كه آنها تظاهر بكنند و در تظاهر اعمال آنها بیایند درگیری بكنند یا اینها و یك غائله راه بیندازند كه ما نتوانیم یك محیط آزاد پیدا بكنیم، یك محیط آرام پیدا كنیم و مسائلی را كه می‏خواهیم طرح بكنیم و می‏خواهیم ایجاد بكنیم، بتوانیم. آنها از این راه شیطنتها پیش می‏آیند. آنها شیطانهایشان را پیش همین جوانهای صافدل عزیز می‏فرستند تبلیغات می‏كنند. می‏نویسند به دیوار چه می‏كنند، عده. عده. یك وقت می‏بینید كه یك عده جوان را راه انداختند توی خیابانها به یك تظاهراتی. تظاهرات بحق لكن آنها از همین تظاهرات بحق می‏خواهند استفاده ناحق بكنند.
... آدمی كه ملی است، با امریكا خوب دشمن است همانطوری كه همه ملت ما دشمن شماره اول خودش را امروز امریكا می‏داند. برای اینكه دشمن شماره اول ما را برده است امریكا نگه داشته است. آن وقت هم كه آن بود، دشمن شماره یك ما آنها بودند اینها اذناب آنها بودند، اینها كسانی بودند كه ماموریت داشتند برای وطنشان، یعنی ماموریت داشتند كه این وطن را نگذارند كه یك قدم جلو برود. مایی كه و شمایی كه و ملت ما كه دشمن شماره یكش را امریكا می‏داند و حالا هم كه جوانها رفتند آنها را گرفتند دیدند كه مركز توطئه بوده آنجا.
(تاریخ سخنرانی 16 آبان 1358)
مصاحبه خبرنگار روزنامه فرانسوی لوموند (اریك رولو) با امام خمینی (س)
سئوال: شما موضع دانشجویان ایرانی را تایید كردید، آیا نگهداری گروگانها با قوانین اسلامی مطابقت دارد، حتی در موقع جنگ؟
جواب: آنجا من به شما گفتم مثل اینكه اشتباه به شما رسید و شاید باز این اشتباه را دستگاههای تبلیغات صهیونیستی كرده باشند. آنچه من گفتم این بود كه ما نمی‏توانیم ملتی را كه اینقدر از امریكا ضربه دیده، اگر چنانچه امریكا شاه را نگه دارد و این امر طولانی شود یا بخواهد مملكت ما را بمباران كند، ما نمی‏توانیم جوانان را كنترل كنیم. مردم ما پنجاه سال است كه از امریكا ضربه خورده‏اند. ممكن است كه جوانهای ما اینجاها را خودشان به هم بزنند. من اینطور گفتم، نه اینكه ما ابتدائاً این كار را می‏كنیم. الان هم آنها در كمال خوشی و آسایش هستند و تبلیغات آقای كارتر بر خلاف این است لكن واقع این است. من فرستادم تحقیق كردم، به گروگانها هیچ صدمه‏ای نرسیده است و اسلام با همه مردم دنیا می‏خواهد با خوبی رفتار كند. بله، اسلام با كسانی كه توطئه گر هستند و بخواهند برخلاف مصالح مسلمین و مصالح بشر عملی بكنند با آنها هم سخت گیری می‏كند.
( تاریخ مصاحبه: 9 آذر 1358)
مصاحبه با خبر نگاران در 27 آبان ماه 1358
سئوال: آیا حضرتعالی هنوز می‏فرمایید كه اگر شاه به ایران بازنگردد گروگان‏های امریكایی آزاد نخواهند شد؟

بسم الله الرحمن الرحیم
این مسئله مربوط به ملت است. سی و پنج میلیون ملت ما خواستشان این است و باید ما بررسی كنیم راجع به اینكه چرا ملت ما می‏خواهد كه شاه بیاید و تا نیاید دست از این گروگانها برداشته نخواهد شد و چرا كارتر اینقدر اصرار دارد، قضیه این نیست كه شاه بیاید ایران، ملت ما شاه را كه دشمن خودش می‏داند می‏خواهد چه بكند. یك تحفه‏ای نیست‏برای ملت ما كه بخواهد او را در موزه نگه دارد، بلكه مطلب این است كه دو جهت هست كه ملت ما می‏خواهند شاه بیاید و ما اصرار داریم، كه این دو جهت‏یكیش اهمیتش بیشتر از دیگری است. یك جهت راجع به اینكه ما ملتی هستیم كه الان اقتصادمان خیلی قوی نیست و داراییهای ایران، بسیار در دست‏شاه مخلوع و بستگان اوست و این در بانكهای امریكا و سایر كشورها متمركز است. و اینها همه مال ملت است و اینكه ما اصرار داریم شاه را بیاوریم برای این است كه معلوم بشود كه این اموال فقرا كه در دست اینها و عمال اینها هست در كجاها هست و باید برگردد به ملت و مطلبی كه اهمیتش بیشتر از این است. این است كه ما می‏خواهیم او بیاید و ما ریشه این جنایاتی كه این شخص در طول سی‏و هفت‏سال تقریبا به ایران كرده است و این خیانتهایی كه به ایران كرده است و این آدمكشیهای دستجمعی كه كرده است ما به دست‏بیاوریم كه این با امر كی بوده. یك انسان، یك آدم كه می‏خواهد در یك مملكتی حكومت كند بی‏جهت اینقدر جنایت نمی‏كند. این عامل اشخاصی بوده است. خود ایشان هم می‏گوید من مامور بودم برای وطنم. ما می‏خواهیم آن امر را پیدا بكنیم كه آنكه امر كرده است كه ایشان در وطنش اینهمه جنایت‏بكند كیست و چه اشخاصی هستند؟ از این جهت ملت ما اصرار دارد به اینكه این آدم بیاید و این دو مطلب ثابت‏بشود در محاكمه. محكمه هر جور حكم كرد عمل بشود. و اما اینكه كارتر اصرار دارد به اینكه ایشان نیاید، باید ما ببینیم كه این از باب این است كه آقای كارتر بشر دوست است و حس انساندوستی این آقا، این آقای كارتر او را وادار كرده است كه اینقدر اصرار بكند و در مقابل ملتهای اسلامی بایستد و ارعاب بكند و آنهمه مطالب پیش بیاید و منطقه را به خطر بیندازد، این برای این است كه یك آدمی است انساندوست و برای انساندوستی - كه - این نحو می‏كند؟ ما در آقای كارتر این انساندوستی را سراغ نداریم برای اینكه از اعمال ایشان معلوم است كه ایشان این حس را ندارند. كسی كه یك جانی را در حفظ خودش و حمایت‏خودش به عنوان انساندوستی نگه می‏دارد نباید در ممالك بسیار، اینقدر جنایتها را و اینقدر آدمكشیها را علت‏باشد. این آدم انساندوست نیست و حس انساندوستی این چیز را نكرده است. اگر در ایشان حس انساندوستی بود. سی و پنج میلیون انسانهایی كه در ایران بودند كه یكیشان هم محمدرضا بود و همه از یك ملت و از یك كشور هستند، چه شد كه در ظرف سی‏و هفت‏سال آنهمه جنایات بر ما شد و اخیرا با دست این شخص آنهمه كشتار می‏شد و در حكومت آقای كارتر بود و ایشان ابدا حس انساندوستی‏شان اسباب این نشد كه یك تقاضایی لااقل از این شخص بكند كه نكن این كار را، بلكه آنطور كه ما می‏دانیم ایشان علاوه بر اینكه تقاضا نكرده‏اند تهییج هم كرده‏اند. ، و اما اینكه اصرار دارند و از جهت انساندوستی معلوم شد نیست، معلوم می‏شود برای این است كه اسرار او فاش نشود، اسرار روسای امریكا فاش نشود. ما با بودن شاه در اینجا اسرار شخص كارتر و اسرار اسلاف او را فاش خواهیم كرد و به ملت امریكا ارائه خواهیم كرد و ملت امریكا می‏فهمد كه گرفتار چه روسای جمهوری هستند كه ملتشان را به تباهی كشیده است و آبروی ملتشان را در بین مسلمین از بین برده است. ما برای این می‏خواهیم كه بیاید و ایشان برای این جهت می‏خواهد كه نیاید. این اصرار او به نیامدن برای اینكه خوف این را دارد كه اسرار فاش بشود و ایشان دیگر نتوانند در مملكت‏خودشان یك زندگی صحیح داشته باشند و دیگر ریاست جمهوری ایشان هم فاتحه‏اش خوانده بشود و مملكت امریكا هم اگر مطلع بشود از مسائل و مطلع بشود از مصایب ما و مطلع بشود و رسانه‏های گروهی به آنها بفهمانند كه در این مملكت چه گذشته است و اینها از دست روسای جمهور امریكا و دیگر روسای ابرقدرت، بر ما گذشته است اگر یك همچو احساسی را بكنند این طرفداری از كارتر را نمی‏كنند و من هم احتمال این را می‏دهم كه طرفداری از كارتر یك قشر از اشخاصی است كه تحت نظر خود آنها هستند نظیر آن طرفداریهایی كه در اینجا از شاه می‏شد. از شاه مخلوع می‏شد كه وقتی كه مثلا رئیس جمهور امریكا می‏آمد به ایران عده كثیری را می‏بردند به استقبال به اسم ملت. در صورتی كه ملت هرگز از این امور اطلاع صحیح نداشت و هرگز حاضر نبود كه استقبال بكند از شاه یا از مهمانهای شاه لكن آنها عده زیادی داشتند كه این كارها را انجام می‏دادند. من احتمال می‏دهم كه آقای كارتر هم عده زیادی از قبیل سازمان امنیت و اشخاصی كه مربوط به خودش است داشته باشد و آنها به دانشجوهای ما در خارج این اهانتها را می‏كنند و این سختی‏ها را می‏گیرند و خود آقای كارتر هم كه آقای انساندوستی است دانشجوهای ما كه برای تحصیل علم آنجا رفتند، در آنجا آنطور با آنها رفتار می‏كند و وادار می‏كند كه آنها را اذیت كنند، وادار می‏كند كه سگ به جان آنها بیندازند و آنطور جنایات را بكنند. این آقای انساندوست وضعش این است و ما كه یك ملت مظلومی هستیم ما می‏خواهیم كه آن كسی كه به ما خیانت كرده است‏خودش و اساس كارهایش معلوم بشود.
سئوال: ولی این جواب این نیست كه آیا به اصطلاح اسرا آزاد خواهند شد یا نه؟ و ایشان آن جواب را می‏خواهند.
جواب: جواب شد. برای اینكه - اسرا یعنی - ملت نمی‏گذارد. ملت ما می‏خواهد و نمی‏شود غیر از این، ما بر خلاف ملت نمی‏توانیم عمل بكنیم.
سئوال: آیا این اسرا بنابراین همین جا خواهند ماند برای همیشه ؟
جواب: خواهند بود تا شاه بیاید. اختیار این اسرا در دست كارتر است. این اسرا را می‏تواند كارتر اینجا آزاد كند مادامی كه بفرستد مجرم ما را به ما تحویل بدهد و ما هم اسرا را.
سئوال: و تنها در آن صورت است كه شاه برگردانده بشود. در غیر این صورت و لاغیر؟
جواب: نه خیر اینقدر بخواهد سئوال كند بیشتر از یك سئوال را جواب نمی‏دهم. نه خیر بگویید من وقت ندارم. ما باید، بیشتر از این وقت ندارم سئوال كنید جوابتان را بدهم.

مصاحبه خبرنگار سی. بی. اس (S .B .C) امریكا با امام خمینی (س)
سئوال: حضرت آیت‏الله، آقای كارتر دولت ایران را متهم به عملیات تروریستی می‏كند و مصرًا می‏گوید كه اگر خدای ناخواسته چنانچه صدمه‏ای در ایران به اسرا وارد بشود رژیم شما مسئول این مسئله خواهد بود.
جواب: ملت‏سی‏و پنج میلیونی تروریست هستند؟ ! از آقای كارتر باید پرسید كه تشخیص شما در مسائل سیاسی هم همین طور است كه یك ملت‏سی‏و پنج میلیونی كه همه پشتیبانی از اینها كردند باز شما می‏گویید تروریست هستند! من دیدم كلامی كه از ایشان صادر شده است، مع‏الاسف كلام عاقلانه‏ای نبود كه: اینها دانشجو نیستند اینها لات هستند. اینها تروریست‏اند.
- دانشجوها، با لات در منطق شما یكی هستند؟ ! لات‏ها و اراذل با دانشجوها را شما در منطقتان یكی می‏دانید؟! توهین به دانشجوها در سراسر كشورهای عالم نیست این مطلب؟ ملت ما را شما تروریست می‏دانید؟ تشخیص شما در مسائل سیاسی هم همین طور است كه ملت ما را تروریست‏بدانید؟ ! شما مطمئن باشید كه ملت ما مسلم است و مسلم تروریست نیست و با اینها با كمال رافت عمل می‏كند. بهتر است از معامله شما با دانشجوهای ما در خارج كشور كه آنطور شما دارید عمل می‏كنید آیا عمل شما تروریستی است كه دانشجوهای ما را آنطور اذیت می‏كنند و سگها را به جان آنها می‏ریزند. یا نگهداری اینها در یك محفظه‏ای كه محل خودشان بوده است و همه جور آسایش برایشان فراهم است و آمدند دیدند و ما اجازه دادیم كه هر روز بروند آنها را ببینند؟ این عمل تروریستی است‏یا این عمل انسانی است؟ و اعمالی كه امثال شماها انجام می‏دهید یك اعمالی است كه شبیه به اعمال تروریستی است.
سئوال: حضرت امام اجازه می‏فرمایید كه ایشان بروند به سفارت سابق امریكا و با گروگانها صحبت‏بكنند و از سلامتیشان به اصطلاح و رفتار خوبی كه با آنها می‏شود به دنیا بگویند.
جواب: مانعی ندارد خوب بروند آنجا جوانها آنجا هستند و آنها هم مانعی پیششان نیست كه كسی برود ببیند - آنها - ببینند آنها سالم‏اند و حالشان خوب است و در رفاه هستند. ابدا چیزی كه موجب گرفتاری آنها باشد نیست. فقط در یك محلی هستند كه حفاظت می‏شوند و ابدا آسیبی به آنها نخواهد وارد شد، اصلا، اصلش با این امور با اسیر اسل

پرچم مبارزه با استكبار همچنان بايد برافراشته بماند
آبان نماد و مظهر استكبار ستيزي ملت ايران است، شجاعت و شهامتي كه عصاره آن بر زبان مبارك حضرت امام(ره) جاري مي‌شود كه « آمريكا هيچ غلطي نمي‌تواند بكند» 13 آبان هم به واقع تفسير عملي و عيني اين جمله امام(ره) است كه بر دست ها و چشم‌ها و بغض دانشجويان پيرو خط امام(ره) مي‌نشيند و حماسه بزرگ تسخير لانه جاسوسي آمريكا را مي‌آفريند. بي جهت نيست كه معمار بزرگ ايران از 13 آبان به عنوان انقلاب دوم ياد مي‌كند.
اما پرچمداري نظام جمهوري اسلامي ايران از همان زمان كه به دستان توانمند رهبر معظم انقلاب رسيد در برهه‌هاي مختلف خصلت استكبار ستيزي انقلاب و نظام در گفتار و رفتار معظم له متجلي شد. در سالروز 13 آبان مروري كوتاه بر بخش‌هاي كوتاهي از بيانات ايشان مي‌تواند همچنان ترسيم كنند راه ما براي تداوم ارزش‌هاي دانشجويان پيرو خط امام(ره) و ولايت باشد.
مبارزه با استكبار از قبل انقلاب آغاز شده و همچنان ادامه دارد
اين سه حادثه‏اى كه روز سيزده آبان، نمايشگر و يادآور آن حوادث است، در همين ارتباط مقابله با استكبار است. قبل از انقلاب، امام با وسوسه و دخالت آمريكاييها در كشور و با مسأله كاپيتولاسيون مخالفت كردند. به خاطر اين مبارزه، امام را در روز سيزده آبان، تبعيد كردند. استكبار، يعنى اين. به خيال خودشان، حرف حق را در گلوى گوينده حق شكستند. البته اين صدا نشكست و بحمداللَّه شجره طيّبه‏اى شد. در اثناى انقلاب، در مثل چنين روزى، دانش آموزان ما به خيابانها آمدند و به خاطر گفتن «مرگ بر آمريكا» و مبارزه با جبهه امريكايى، به شهادت رسيدند. اين هم، باز به مسأله استكبار آمريكايى، ارتباط پيدا كرد. بعد از پيروزى انقلاب هم، توطئه‏هاى آمريكايي‌ها به اَشكال مختلف، عليه نظام نوپاى اسلامى، به اين جا منتهى شد كه دانشجويان ما رفتند، مركز توطئه آمريكاييها در تهران؛ يعنى لانه جاسوسى را كه محلّ سفارت آمريكا بود، تصرّف كردند. اين هم، ماجراى ديگرى در قضيه مبارزه با استكبار بود. يعنى جريان مبارزه با استكبار و تحقّق استكبار در شكل نظام ايالات متّحده آمريكا، از قبل از انقلاب شروع شده و تا بعد از انقلاب ادامه داشته و تا امروز هم ادامه دارد.
سيزده آبان در آينه سه برهه تاريخي
اوّلين مضمون سيزده آبان عبارت است از رويارويى رژيم آمريكا با نهضت اسلامى و بيدارى اسلامى. علّت هم اين بود كه آنها حدس مى‏زدند اگر اسلام در دل مسلمانان احياء شود و در عمل آنان تجلّى پيدا كند، اين قضيه منحصر به ايران نخواهد ماند و دنياى اسلام را فراخواهد گرفت؛ همچنان كه بعد از پيروزى انقلاب، در فلسطين، لبنان و بسيارى از كشورهاى اسلامى و عربى، همين معنا تجربه شد.
با گذشت چند سال، نهضت اسلامى در ايران اوج گرفت. در سيزده آبان سال پنجاه ‏و هفت - قبل از پيروزى انقلاب - كشتار دانش‏آموزى پيش آمد؛ يعنى باز چهره خشن رژيم كه پشت سرش دستگاه‌هاى اطّلاعاتى آمريكايي‌ها بود، نمايان شد. اين هم باز مقابله با نهضت اسلامى بود؛ البته با خشونت حيوانى. همان روزها رئيس جمهور آمريكا و دست‏اندركاران رسانه‏اىِ آمريكايى، از ايران به عنوان يك نقطه ايده‏آل و جزيره ثبات و امنيت اسم مى‏آوردند و به آن تفاخر مى‏كردند و از حرف‌هاى حقوق بشر و چيزهايى كه الان مى‏شنويد آمريكايي‌ها دائم تكرار مى‏كنند، هيچ خبرى نبود! اما سيزده آبان سال پنجاه‏وهشت آن روى سكّه بود و ورق برگشته بود؛ يعنى اين نهضت با پايدارى ملت مسلمان و رهبرى امام بزرگوار به پيروزى رسيده بود. بنابراين موذيگرى و دسيسه امريكايى عليه كشور به شكل ديگرى صورت مى‏گرفت. در اين‏جا سفارتخانه خودشان را به مركزى براى خرابكارى تبديل كرده بودند؛ چه خرابكارى سياسى، چه جاسوسى، چه خريدن اشخاص و شخصيّتهايى كه در انقلاب وارد بودند. يكى از ابزارها همين است كه شخصيّتها و افراد مؤثّر و بانفوذ را بخرند. همه‏جا و هميشه هم آدمهاى بى‏ايمان و بى‏وجدان يا سست‏بنياد پيدا مى‏شوند كه يك دستِ ثروتمند و قدرتمند بتواند آنها را خريدارى كند. قيمت آدمها هم متفاوت است؛ بعضي‌ها را ارزان مى‏خرند، بعضي‌ها را يك‏خرده گرانتر مى‏خرند!
دانشجويان تسخير كننده لانه جاسوسي، مظهر شهامت ملت ايران
اگر شما به اسناد لانه جاسوسى - كه ظاهراً شصت، هفتاد جلد كتاب يا بيشتر منتشر شده است - مراجعه كنيد، جاى پاى اين خيانت‌ها را مى‏بينيد. اينها عكس‏العمل ملت ايران را به همراه داشت. مظهر شهامت و سرعت عملِ ملت ايران هم دانشجويان بودند؛ آن هم دانشجويانى كه پيرو خطّ امام بودند، نه دانشجوى وابسته به فلان حزب سياسى يا فلان تشكيلات گوناگون و بى‏ايمان؛ نه، دانشجويى كه خطِّ امام را قبول داشت و به آن مؤمن بود.
پرچم مبارزه با استكبار بايد برافراشته بماند
پس، ملت ايران، شعار مبارزه با استكبار را بايد به عنوان پرچم و مشعلى حفظ كند. چرا؟ چون اگر اين عَلمِ برافراشته حفظ نشود و اين شعار، افسرده و گم شود، راه ملت گم خواهد شد. استدلال واضحى هم دارد. چون دشمنىِ آن دشمن، آشكار است و براى اهل بصيرت، مخفى نيست و دشمنِ آشكار هم، با وجود اين كه دشمنيش آشكار است، شيوه‏هايى براى فريب دارد. غالب ملتهايى كه فريب خوردند و دولتهايى كه اشتباه كردند، از اين جا اشتباه كردند كه روشهاى دشمن را درست نشناختند. اگر ما روشهاى دشمن را نشناختيم و مبارزه با دشمنى كه مى‏خواهد ما را نابود كند، به فراموشى سپرديم، بديهى است كه راهى را خواهيم رفت كه دشمن مى‏پسندد؛ يعنى راه نابودى، راه ويرانى، راه فساد.
سيزده آبان، روز ملي مبارزه با استكبار
روز سيزدهم آبان حقيقتاً يك روز مهمّ است. اين روز به عنوان «روز ملى مبارزه با استكبار» نامگذارى شده است. مسأله، مسأله استكبار است؛ بحث يك دولت يا يك رژيم خاص نيست. البته امروز در دنيا مظهر استكبار - با همان معناى زشت و نفرت‏انگيزش - امريكاست، والّا مسأله دشمنى با يك نژاد يا با يك ملت يا با يك كشور نيست. مسأله اين است كه هر ملتى براى خود عزّت و شخصيّتى دارد و مايل نيست قدرتهاى بيرونى، با اتّكاء به زور يا فريب، آن عزّت را بازيچه قرار دهند.
ملت ما جنايت هاي شاه را از چشم آمريكا مي‌ديد
از سال 1341 مبارزه‏اى همه‏گير در ايران شروع شد. قبلاً هم مبارزه بود؛ امّا صنفى و كوچك بود. يا دانشجويى بود يا روشنفكرى بود يا روحانيّتىِ محدود بود. اما از سال 1341 مبارزه‏اى همه‏گير به رهبرى علماى بزرگ و در رأس همه، امام بزرگوار، شروع شد. از سال 1341 تا سال 1357 - يعنى شانزده سال - اين مبارزه ادامه داشت تا به پيروزى رسيد. عزيزان من! اين مبارزه شانزده ساله اگرچه ظاهراً مبارزه با رژيم شاه محسوب مى‏شد - چون اساساً رژيم شاه را امريكاييها در سال سى و دو بر سر كار آورده بودند و آنها پشتيبانى‏اش مى‏كردند - اما در واقع يك مبارزه ضدّ امريكايى بود. آنها همه كاره اين كشور بودند. آنها به شاه قدرت بخشيده بودند. آنها پشتوانه بودند كه او بتواند مردم را آن‏طور قتل عام و شكنجه كند؛ افراد را آن‏طور غريبانه در زندان و زير شكنجه بكُشد يا در خيابانها و ميدانها - مثل پانزده خرداد و هفده شهريور - قتل عام كند و آن‏طور در مدرسه فيضيّه و دانشگاه، به جان دانشجو و طلبه بيفتد. ملّت ما همه اين گناهان بزرگ را از چشم امريكا مى‏ديد و معتقد بود دست امريكا در كار است.
13 آبان تفاوت انقلاب ما را به آمريكا فهماند
معناى تسخير لانه جاسوسي اين بود كه رژيم امريكا بداند نسبت به اين انقلاب نمى‏شود شوخى كرد و اين انقلاب و اين ملّت و كشور، از انقلابها و ملتها و كشورهايى نيست كه دست روى دست بگذارد، ساكت بنشيند و تحمّل كند تا آن طرف دنيا عليهش خواب پريشان ببينند و توطئه درست كنند.
حركت نسبت به سفارت امريكا - كه به حق «لانه جاسوسى» ناميده شد و واقعاً هم مركز جاسوسى بود - در حقيقت تبلورى از حقايق اين انقلاب و ملّت بود. اين حركت نشان داد كه ملّت ما در مقابل قدرتِ پر گوىِ پرخواهِ متوقّعِ مغرورِ مستكبرى مثل امريكا هم، تا همه جا ايستاده است.
تصور حل مشكلات در صورت مذاكره با آمريكا ساده‌لوحي است
امريكاييها تا ابد با امام آشتى نمى‏كنند. البتّه امريكاييها كه مى‏گوييم، مرادمان ملّت امريكا نيست. مراد، همان رژيم امريكا و گردانندگان سياستهاى امريكاست. اگر يك فكر و يك فرهنگ است كه مردم را اين‏طور نگه داشته است، با آن فكر و فرهنگ هرگز آشتى نمى‏كنند. همان‏طور كه اين حضرات از اسلام و از فكر اسلامى و فرهنگ اسلامى به شدّت متنفّرند. علّت دعوا و مخالفت و خصومت، اينهاست. حال عدّه‏اى، ساده‏لوحانه، اين گوشه و آن گوشه مى‏نشينند، حرفى و نِقى مى‏زنند. قلم روى كاغذ مى‏آورند كه: «چرا با امريكاييها مذاكره نمى‏كنيد؟ تا كى مى‏خواهيد اين وضع ادامه داشته باشد؟» آيا اينها نمى‏فهمند در دنيا چه خبر است؟ نمى‏فهمند كه توقّع اين دشمنِ افزون‏خواهِ مغرورِ كم‏خرد و بى‏حكمت چيست؟ تصوّر مى‏كنند همين‏قدر كه ما مذاكرات و روابطمان را با امريكا شروع كرديم، همه مشكلات تمام خواهد شد؟ نه آقا، قضيّه اين نيست. آرى؛ امريكاييها در اظهارات رسمى مى‏گويند و اظهار مى‏كنند كه ما آماده مذاكره با ايرانيم. مذاكره براى چه؟ معلوم است؛ مذاكره براى اين‏كه راهى و مجرايى براى فشار آوردن روى دولت ايران پيدا شود.
آمريكا با كودتاي 28 مرداد نظام جبار شاه را بر سر كار آورد
دولت امريكا، يك نظام جبّار را در كودتاى بيست و هشتم مرداد سال 32، در ايران بر سرِ كار آورد. بيست و پنج سال، انواع پشتيبانيها را از آن نظام جبّارِ ظالمِ غاصبِ خائن و فاسد انجام داد. در همان سالِ آخر؛ يعنى تقريباً آخرين سالى كه آن رژيم نابجا و نابحق و فاسد بر سرِ كار بود، همان آقاي (جيمي كارتر) كه امروز در دنيا چهره مردم دوستى به خود گرفته است و اين گوشه وآن گوشه دنيا، در قضاياى بين‏المللى دخالتهاى بى‏جا و حضور بى‏فايده مى‏كند، رئيس جمهور آمريكا بود. رئيس جمهور دموكراتِ امريكا، در همان حالى كه ملت ايران نهايت شدّتها و سختيها را از دست آن رژيمِ فاسدِ غاصب مى‏كشيد، به ايران آمد، نان ملت ايران را اين‏جا خورد، بر سر سفره رنگين غاصبان حكومت در ايران نشست و لذّتهايش را برد، بعد هم با حالت سرمستى، ايستاد و اعلام كرد كه: «ايران صاحب بهترين حكومتهاست. امن‏ترين جاهاست و اينها كه بر سرِ كارند، بهترين حكّامند!» انگار نه انگار كه دستِ شاه تا مِرفق به خون اين ملت آلوده است.
ملت ايران بعد از پيروزي رفتار خصمانه اي با آمريكا نداشت
در مثل چنين روزى (13 آبان 57) يك‏عدّه دانش‏آموزان و نوجوانان ما - اين گلهاى هنوز درست باز نشده - را پرپر كردند. اين ضربه را، اوّل آنها وارد آوردند. با همه اينها، ملت ايران نجابت به‏خرج داد: وقتى كه انقلاب پيروز شد، در اين‏جا هيچ‏كس به امريكاييها صدمه‏اى نزد؛ آنها را اذيّت نكردند؛ سفارت را از آنها نگرفتند. آنها را روانه كردند؛ با احترام به خانه خودشان رفتند. كسى كارى به كارِ آنها نداشت. عدّه‏اى از آنها هم در داخل سفارت ماندند. لكن شروع به توطئه كردند: تماس با مخالفين انقلاب؛ درس دادن به عناصر پس مانده و وامانده رژيم پهلوى كه در اين‏جا از ادامه حيات مأيوس شده بودند. خوب؛ ملت ايران هوشيار است. ملت ايران غافل نيست و مى‏فهمد كه قضيه چيست.
نسبت حركت احساسي دادن به 13 آبان كار انسان‌هاي سطحي و ضعيف است
من امروز عرض مى‏كنم كه اين كار دانشجويان ما در سال 58 يكى از بهترين كارهايى بود كه در اين انقلاب انجام گرفت. مبادا تلقينهاى يك عدّه آدمهايى را كه - به اعتقاد بنده - تعريف واقعى از آنها اين است كه «انسانهاى سطحى و ضعيفى هستند» باور كنيد. نمى‏خواهيم بگوييم اينها وابسته‏اند. نمى‏خواهيم بگوييم مغرضند. نه! ضعيفند. انقلابها را هم غالباً ضعيفها از بين برده‏اند. كشورها را هم ضعيفها به بادِ فنا داده‏اند. ملتهاى نيرومندِ پرقدرت را هم غالباً ضعيفها و زبونهايى كه بر مراكز قدرت دست پيدا مى‏كنند، از بين مى‏برند.
كه شما بگوييد «احساساتى شد و حرفى زد.» امام، آن پير حكمت و مردِ حكيمِ دنيا ديده مجرّب، با ديد نافذ خود، آن‏طور از حركت دانشجويان در آن روز تجليل كرد. پس امام، به حقيقتى پى برده بود كه اين را گفت. ما نيز همان را - نه فقط از روى تبعيت ؛ بلكه از روى احساس، از روى بينش و از روى منطق - تأييد و تصديق مى‏كنيم.
بسياري از مشكلات ملت ما از سوي آمريكا است
نظام جمهورى اسلامى با دنياى استكبار، با آمريكا، با دولتهاى ديگرى از بلوك استكبار، معارضات و اختلافاتى دارد. اختلاف بر سر چيست؟ اين نكته‏ مهمى است. دعوا سر چيست كه امروز وقتى تحليلگران تحليل مي‌كنند، مي‌گويند در مسائل گوناگون دنيا كه آمريكا وارد مي‌شود، گوشه‏ چشمى به جمهورى اسلامى و ملت ايران دارد؛ چرا؟ علت چيست؟ ما هم وقتى به مسائل داخلى خودمان نگاه مي‌كنيم، مى‏بينيم بسيارى از مشكلات ملت و كشور ما به طرق مختلف، از ناحيه‏ تحميل آمريكائى‏هاست؛ چرا؟ علت چيست؟ بايستى اين را با نگاه دقيق جستجو و پيدا كرد.
هوس‌بازها تسخير لانه جاسوسي را تخطئه مي‌كنند
آمريكايى‏ها هنوز دل‏پرىِ خودشان را نسبت به اين حركت پنهان نمي‌كنند. متأسفانه در داخل كشور هم يك عده آدم‌هاى پشيمان، آدمهاى خسته، آدم‌هاى هوسى - كه با هوس، حركتى را انجام مي‌دهند، بعد دنبال زندگى راحت خودشان كه مي‌گردند، هوس‌هايشان عوض مي‌شود - از بين همان جوان‏هاى آن روز، آن كار را تخطئه كردند و تخطئه مي‌كنند! اما بدانيد، كارِ بسيار بزرگى بود. همان طور كه امام فرمودند، از انقلاب اول بزرگتر بود؛ چون فرو ريختن هيمنه‏ سلطه‏ آمريكائى و استكبار آمريكايى در ايران و در جهان بود.
استكبار به دنبال خسته كردن ملت و نظام ايران است
آمريكا مي‌خواهد نظام جمهورى اسلامى دستهايش را بالا كند و اظهار خستگى كند؛ از كارى كه كرده است، پشيمان شود و در مجموعه‏ى عوامل و مزدوران و دست‏پروردگان و دنباله‏روان نظام طاغوت قرار بگيرد. نظام استكبار اين را مي‌خواهد. آنچه آمريكا از ملت ايران مي‌خواهد، اين است كه ملت ايران وابستگى را قبول كند، استقلال به دست آمده‏ خودش را از دست بدهد و به دست خودش دوباره تسليم قدرت آمريكا شود. آن‏ها از ملت ايران اين را توقع دارند و فشارهايى كه مى‏آورند، براى اين است. براى اين است كه دولتهاى جمهورى اسلامى را خسته كنند، ملت را خسته كنند؛ در بين راه، ملت بگويند ديگر بس است، ما خسته شديم؛ دولتها هم عقب بنشينند، تا آمريكا باز همان شيوه‏اى را كه در گذشته با اين كشور داشته و امروز با بعضى از كشورهاى ديگر دارد، دنبال كند. آن‏ها دنبال وابستگى‏اند.
آمريكا از رفتارهايش در برابر ايران عذرخواهي نكرده است
بعد از پيروزى انقلاب - الان، سى سال است - هيچ روزى نبوده است كه آمريكا نسبت به ملت ايران نيت خيرى داشته باشد؛ از كارهاى گذشته‏ خودش عذرخواهى بكند؛ صادقانه دست از استكبار و طمع‏ورزى نسبت به ملت ايران بردارد. مسئله‏ ما با آمريكا اين نيست كه حالا بر سر دو تا موضوع جهانى يا بين‏المللى يا منطقه‏اى با هم اختلاف نظر داريم، برويم بنشينيم با مذاكره حل كنيم. مسئله مثل مسئلهى مرگ و زندگى است؛ مسئله‏ هست و نيست است. اين نكته‏ دوم، كه اين را شما جوان‏ها بدانيد؛ ما اهل ستيزه‏گرى نيستيم؛ اما اهل حفظ هويت خود، استقلال خود، عزت خود هستيم. هر كسى كه عزت ملت ايران را بخواهد پايمال كند، ملت ايران را تحقير كند، بخواهد دست سلطه را بر اين ملت دراز كند، ملت ايران با غيرت خود، با ايمان خود اين دست را قطع ميكند.
مبارزه با قدرت سلطه گر، مستمر و در ميدان ظرفيت‌هاي انساني است
معلوم است كه قدرت سلطه‏گر به‏آسانى و بزودى تسليم نمي‌شود و عقب نمى‏نشيند. اين مبارزه بايد استمرار پيدا كند تا يك ملت بتواند جايگاه خود را مستحكم كند؛ شما امروز در حال ادامه‏ى اين مبارزه‏ايد. اين مبارزه هميشه در ميدان جنگ نيست؛ اما هميشه در ميدان ظرفيتهاى انسانى است؛ هميشه در ميدان اراده‏هاست. اراده‏ ملت وقتى بر ادامه‏ راه استقلال و عزت باشد، پيش خواهد رفت؛ اين اتفاقى است كه در ايران افتاد. جوانان عزيز! شما وارث يك واقعيت پرشكوه در اين كشوريد.