برای امر به معروف و نهی از منکر از خودم خجالت می کشم
ارسال شده توسط 313 در یکشنبه, ۱۳۹۳/۰۶/۲۳ - ۱۵:۰۶با عرض سلام خدمت پاسخگوی محترم و دیگر خواهران و برادران محترم.
مدتی پیش با عده ای از دوستان خانوادگی به مسافرتی رفته بودیم.در این خانواده ها دو تا دختر خانم که دو سال از من کوچکتر بودند نیز حضور داشتند.
بعضی از اعمال این دو نفر من را ملزم به امر به مروف و نهی از منکر می کرد و من هم تا میتوانستم به آنها تذکر میدادم.اما بعد از گذشتن مدتی به این نتیجه رسیدم که من هم سن این دو نفر که بودم کاملا شبیه آنها بوده ام و اصلا تحمل شنیدن توصیه های دیگران را نداشتم.
مثلا یکی از این دختر خانم ها رمان های اینترنتی که هیچگونه بار معنایی نداشته و فایده ای برای فرد خواننده ندارد مطالعه می کرد.به ایشان تذکر دادم ولی وقتی با خودم فکر کردم دیدم من در سن او چنین رمان هایی میخواندم و بعد از مدتی که دیدم این رمان ها فقط وقت من را تلف میکنند و ارزشی ندارند خود به خود رمان خواندن را کنار گذاشتم.پس با خودم گفتم شاید او هم در آینده مثل من خودش به این نتیجه برسد.و دیگر تذکر ندادم:khandeh!:
یا مثالی مهم تر که حجاب این دو نفر بود. این دو نفر در خانواده هایی مذهبی به دنیا آمده و مشکلی با مسئله حجاب نداشتند اما اگر شال یا روسریشان کمی عقب میرفت زیاد متوجه نمی شدند من هم هر بار تذکری میدادم ولی مجددا یادم به دوسال پیش می افتاد که خودم هم زیاد به حجاب توجه نمی کردم.
امر به معروف و نهی از منکر عملی واجبه اما وقتی من در سن آنها بودم همینطور بودم پس به نظر خودم من اجازه نداشتم به اون ها تذکری بدم.
به نظر شما وظیفه ی من چی بوده؟؟:please:
با تشکر فراوان از شما