عزای امام حسین

سلام.
شبهه ای از دوران کودکی در ذهن من وجود دارد، که هنوز جوابی برای آن نشنیده ام.
البته ایراد از خود من است، چون از پرسیدن و بیان این شبهه خودداری کردم، منظورم از اینکه نشنیدم این است که در منابر و کتب ندیدم.

قلبا میدانم که حقیقت است، اما عقلا جواب قانع کننده ای تابحال نشنیده ام. (غیر از جوابی که به ذهن خودم میرسد و درستی آن را نمیدانم)

شبهه این است:
قطعا امام حسین (ع)، بعد از شهادت، حداقل مصداق "عند ربهم یرزقون" هستند. حال آنکه حتی مصداق "یا ایتها النفس المطمئنه، ارجعی الا ربک، راضیه مرضیه" هم می باشند.
پس جایگاه خوب و رفیعی دارند، و ناظر بر اعمال ما هستند، و حتی فراتر از آن احاطه و تصرف در دنیا و بر بندگان و مخلوقات نیز دارند (به اذن الله و از طریق خلیفه الله فی العرض (عج))

همچنین حضرت زهرا (س)، و یا رسول اکرم (ص)، و یا سایر ائمه (ع)، نیز بهمچنین..

خب، چطور میشود مثلا حضرت زهرا (س) برای امام حسین (ع) که هر دو در بهترین جایگاه و در آسایش و ... هستند، بعد از شهادت آن حضرت، عزاداری کنند؟

اینکه گفته میشود هر شب جمعه، حضرت زهرا (س) به کربلا برای زیارت امام حسین (ع) میرود و عزاداری میکند به چه معناست؟

و امثال این جملات منظورم است، نه فقط همین مورد.

یعنی ارتباط ائمه با هم قطع است؟ یعنی حضرت زهرا (س) از حال امام حسین(ع) خبر ندارد، و دوری و فاصله بین آنها وجود دارد؟

تنها جوابی که عقل ناقص من به آن رسید، این بود که ما در بعد زمان مسائل را میبینیم، و احتمالا آنها خارج از زمان هستند. برای اینکه منظورم را برسانم، جمله ای از شهید آوینی را نقل به مضمون می کنم:
پندار ما این است که شهدا رفته اند و ما مانده ایم، حال آنکه شهدا مانده اند و زمان ما را با خود برده است.

ببخشید، نمیدونم انجمن درستی را انتخاب کرده ام یا خیر. اگر به این انجمن مربوط نمیشود، لطفا به انجمن مربوطه انتقال دهید.

ممنون و متشکر