علاج حزن

علاج حزن
حزن الم نفساني است که عراض انسان مي شود و آن ناشي از فقدان شيئي مطلوب يا از دست دادن چيزي است که محبوب باشد و سبب حزن تعلق داشتن به امور مادي و اوضاع طبيعي است که در اثر نفس پرستي و عياشي پديد مي گردد کسي که شائق و مايل گرديد به ملذّات طبيعي لابد از فقدان آنها متاثر مي گردد و هر گاه از آنچه در نظر او محبوب و مطلوب مي نمايد چيزي از کف اوب رود بسيار حسرت زده و غمناک مي شود گويا گمان مي کند ممکن است امور دنيا و لذائذ طبيعي باقي و پايدار بماند و آنچه از وي مفقود گشته دائمي باشد.
آدم عاقلي که مي داند آنچه در عالم کون و فساد است فاني و به زودي معدوّم مي گردد و ثابت و پايدار نمي ماند و آنچه ثابت و باقي است موجودات عالم عقلي است که فنا پذير نيست هرگز پيرامون امر محال نمي گردد و طمع در بقاء امر غير ثابت نمي کند وقتي موجودات طبيعي را اين طور نگريست نه از فقدان و اضمحلال آنها متاثر و محزون مي گردد و نه بر فوت امر گذشته متاسف و غمناک مي شود و نه بر آينده خائف و ترسان و سعي و کوشش او در مطلوباتي است که پاک و خالي از هر گونه خباثتي مي باشند و همت خود را مقصور گردانيده بر محبوباتي که باقي و پايدارند و اعراض مي نمايد از آنچه در طبع آن عدم و نيستي خوابيده.
و هرگاه از امور دنيوي مال و سرمايه ئي به دست آورد به قدر ضرورت و رفع احتياج از آن ميگيرد و به موقع خود خرج مي کند يعني در لوازمات زندگي از قبيل خوراک و پوشاک و باقي لوازمات معاش صرف مي نمايد و طالب ثروت زياد و ذخيره کردن و اندوختن مال نمي باشد و نيز مال در نظر بلند او قيمتي ندارد که به ان افتخار نمايد و بديگران مباهات کند و هرگز آرزو نمي کند که ثروتمند و مال دار باشد تا آنکه از فقدان مال متاسف گردد و بزوال يا انقال آن به ديگران متالم و اندوهگين شود.