وجود بدون مکان و زمان

ذهن من تصوری مطمئن از وجودی بدون بعد زمان و مکان ندارد.

چگونه می توان وجودی را بدون بعد و نیاز به فضا در نظر گرفت که هست(حال هر چیز).

چگونه می توان خدایی را با تمام عظمتش قبول داشت که در هیچ فضای مکانی نمی گنجد چرا که خود خالق زمان و فضاست.
این وضعیت فکری من عادی است ؟

این قضیه جزء محالات عقلی است؟ (تصور وجودی بدون مختصات مکانی)

یا نه برای روشن شدن مسئله نیاز به آگاهی و آشنایی با مقدمات و موضوعات خاصی هست تا جواب بدست آید؟

اگر هم جواب بدست آمد و عقل قانع شد دل نیز آرام می گیرد؟