بررسی چند روایت

با سلام

از پاسختون ممنون.مطالب لینک رو خوندم.اما عربی بلد نبیتم.پست های 15 و 16 رو متوجه نشدم روایات درستن یا نه. و چرا.ممنون میشم بهم بگید .متشکرم

ممنون از پاسختون.

درباره روایاتی که در مورد صیغه بکر هستند ، در لینکی که دادید و بررسی شده بود میخواستم بدونم نتیجه بررسیتون چی بود؟عرض کردم خوندم اما چیزی متوجه نشدم
ممنون میشم بگید نتیجه چی بود.:geryeh::geryeh:

درباره کنیز و حجابش هم خوندم.تا اونجایی که فهمیدم روات سند محکمی نداره.درسته؟

میشه احادیث لعن و سبی رو که از صحتشون اصلاع ندارم توی همین تایپیک بیارم؟:please:

ممنون از پاسختون.اما باور کنید عربی بلد نیستم.

:geryeh::geristan:

ممنون از پاسختون.
بله حتما سعی به یادگیری میکنم.اما تا قبل از یادگرفتن مزاحم کارشناسان میشم:khoshali:

میشه روایات سب و لعن زیر رو هم ضعیف یا صحیح بودنشون رو بفرمایید

ممنونم.

1-[FONT=Times New Roman]قال رسول الله صلی الله علیه و اله و سلم[FONT=Times New Roman]: «[FONT=Times New Roman]اِذََا رَأَیْتُمْ أَهْلَ الرَّیْبِ وَالبِدَعِ مِنْ بَعْدِی فَأَظْهِرُوا البَرَاََءَةَمِنْهُمْ وَ[FONT=Times New Roman]اَکْثِرُوا مِنْ سَبِّهِمْ[FONT=Times New Roman]وَالْقَوْلَ فِیهِمْ وَالوَقِیعَةَ وَ بَاهِتُوهُمْ‏کَیْلاَ یَطْمَعُوا فِی الْفَسَادِ فِی الاِسْلاَمِ وَ یَحْذَرُهُمُ النََّاسُ وَ لاََیَتَعَلَّمُوا مِنْ بِدَعِهِمْ یَکْتُبِ اللََّهُ لَکُمْ بِذََلِکَ الْحَسَنَاتِ وَ یَرْفَعْ‏لَکُمْ بِهِ الدَّرَجَاتِ فِی الْآخِرَةِ[FONT=Times New Roman].»
هرگاه پس از من شبهه افکنان و بدعتگذاران را دیدید،آشکارا از آنان، دوری جویید، زیاد از آنان بدگویی کنید وبه آنان بتازید و متّهمشان کنید، تا از تبهکاری در اسلام‏منصرف شوند و مردم از آنان حذر کنند و بدعت‏هایشان رایاد نگیرند. [آنگاه‏] [FONT=Times New Roman]خداوند در ازای این کار به شما پاداش‏می‏دهد و مقامتان را در آخرت بالا می‏برد
(اصول کافی، ج2، ص375، بحار الانوار ج72 ص160)
--------
2-قال رسول الله صلی الله علیه و اله:[FONT=Times New Roman]من تمام العباده[FONT=Times New Roman]الوقیعة[FONT=Times New Roman]فی اهل الریب[FONT=Times New Roman].
یکی از جلوه های کمال عبادت دشنام و بدگویی در مورد شبهه افکنان در دین است.
(کشف اللثام ج2 ص412. جواهر الکلام ج41 ص412)
--------
3-در «تفسیر قمی ذیل سوره شریف احزاب» پیرامون غزوه بنی قریظه مینویسد: کعب بن اسید لشکر اسلام و رسول خدا را شتم کرد پیامبر خدا صلی الله علیه و اله نزدیک قلعه شد و خطاب به آنها فرمود:
[FONT=Times New Roman]یا اخوة القردة و الخنازیر و عبدة الطاغوت اتشتمونی؟ انا اذا انزلنا بساحة قوم فساء صباحهم
ای برادران بوزینه ها و خوک ها ! و ای بردگان طاغوت ! آیا من را سب و شتم می کنید؟ ما اگر به قومی هجوم آوریم، روزگارشان بد و سیاه می گردد.

(تفسير القمي، ج‏2، ص: 190[FONT=Times New Roman])
و همچنین در بحارالانوار، ج‏20، ص 273 :

فَعَرَفَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَنَّهُمْ قَدْ شَتَمُوهُ فَقَالَ أَمَا إِنَّهُمْ لَوْ رَأَوْنِي مَا قَالُوا شَيْئاً مِمَّا سَمِعْتَ وَ أَقْبَلَ ثُمَّ قَالَ يَا إِخْوَةَ الْقِرَدَةِ إِنَّا إِذَا نَزَلْنَا بِسَاحَةِ قَوْمٍ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِينَ يَا عِبَادَ الطَّوَاغِيتِ اخْسَئُوا أَخْسَأَكُمُ اللَّهُ (کتاب العین: خسأت‏الكلب إذا زجرته‏) فَصَاحُوا يَمِيناً وَ شِمَالًا

و طبق روایتی که در بحار آمده حضرت فرمودند: ای برادران بوزینه ها ما اگر به قومی هجوم آوریم روزگارشان سیاه می شود. ای بردگان طاغوت ها ! (ای سگان) گم شوید (در عربی گفته می شود: "خسأت الکلب" وقتی به سگ چخه گفته می شود) خداوند شما را (مثل سگان) منزجر و دور گردانیده است.
آیه 108 سوره مومنون:

قالُوا رَبَّنا غَلَبَتْ عَلَيْنا شِقْوَتُنا وَ كُنَّا قَوْماً ضالِّينَ (106) رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْها فَإِنْ عُدْنا فَإِنَّا ظالِمُونَ (107) قالَ اخْسَؤُا فِيها وَ لا تُكَلِّمُونِ (108)

مى‏گويند: پروردگارا! تيره‏بختى و شقاوت ما بر ما چيره شد، و ما گروهى گمراه بوديم. (106)
پروردگارا! ما را از دوزخ بيرون آر، پس اگر [به بدى‏ها و گمراهى‏ها] بازگشتيم، بى‏ترديد ستمكار خواهيم بود. (107)
[خدا] مى‏گويد: [اى سگان!] در دوزخ گم شويد و با من سخن مگوييد! (108)
--------

[FONT=Times New Roman]4- [FONT=Times New Roman]روزی یک عرب تازه مسلمان نماز صبح را به پیامبر گرامی اقتدا کرد رسول خدا صلی الله علیه و اله سوره و النازعات را قرائت میفرمودند تا به اینجا رسید که خداوند از قول فرعون سرکش می فرماید: انا ربکم الاعلی! عرب تازه مسلمان از جسارت فرعون خشمگین شده و ظاقت نیاورد و از روی پاکی و صداقت و تعصب دینی در حال نماز گفت [FONT=Times New Roman]: [FONT=Times New Roman]کذب ابن الزانیه[FONT=Times New Roman]![FONT=Times New Roman]بعد از نماز اصحاب شروع کردند به ملامت وی و سرزنش او در این حال جبرییل وحی آورد که خداوند سلام می رساند و می فرماید به مردم بگو او را ملامت نکنند چرا که من کلام او را چون از روی پاکی و صداقت بود تسبیح و تهلیل نوشتم[FONT=Times New Roman].
(روض الجنان و روح الجنان ج7 ص33)
--------
[FONT=Times New Roman]5- [FONT=Times New Roman]امیرالمومنین علیه السلام در خطبه 19 نهج البلاغه خطاب به اشعث بن قیس فرمودند[FONT=Times New Roman]:[FONT=Times New Roman]علیک لعنة الله و لعنة اللاعنین[FONT=Times New Roman]حائک بن حائک منافق بن کافر
یعنی: لعنت خدا و لعنت لعنت کنندگان بر تو باد ! ای تهمت زننده به خدا و رسول فرزند کسی که تهمت زننده به خدا و رسول است ! ای منافق فرزند کافر !

کلمه "حائک" به معنای بافنده می باشد. و با توجه به روایت:

((مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ رَفَعَهُ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ ذُكِرَ الْحَائِكُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ مَلْعُونٌ فَقَالَ إِنَّمَا ذَاكَ الَّذِي يَحُوكُ الْكَذِبَ عَلَى اللَّهِ وَ عَلَى رَسُولِهِ ص الكافي ج : 2 ص : 340

یعنی: امام صادق علیه السلام "حائک" را لعنت کردند و فرمودند: حائک کسی است که به خدا و رسول صلی الله علیه واله دروغ می بافد.))

می توان گفت احتمالا با توجه به این که حضرت در مقام "سب" بوده اند، همین معنا از حائک را در این روایت اراده فرموده اند.
--------
[FONT=Times New Roman]6- [FONT=Times New Roman]امیرالمومنین علیه السلام در خطبه 135 نیز خطاب به مغبرة بن اخنس فرمود[FONT=Times New Roman]:[FONT=Times New Roman]یابن اللعین[FONT=Times New Roman]الابتر[FONT=Times New Roman]و الشجرة التی لااصل لها و لافرع
ای فرزند لعنت شده دم بریده و درخت بی شاخ و برگ و ریشه!!
--------
[FONT=Times New Roman]7- [FONT=Times New Roman]رسول خدا صلی الله علیه واله در مورد معاویه و ابی سفیان فرمودند[FONT=Times New Roman]:[FONT=Times New Roman]لعن الله التابع و المتبوع، رب یوم لامتی من معاویة[FONT=Times New Roman]ذی الاستاه
لعنت خدا بر پیش رونده و دنباله رو چه روزهایی در پیش است برای امت من از معاویهماتحت گشاد[FONT=Times New Roman].
(طبقات ابن سعد ج7 ص55. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج4 ص79)
--------
[FONT=Times New Roman]8- [FONT=Times New Roman]امیرالمومنین خطاب به خالد وقتی که در ترور ایشون ناکام ماند فرمودند[FONT=Times New Roman]:
[FONT=Times New Roman]الذی یقتلنی[FONT=Times New Roman]اضیق استا منک
(بحار الانوار ج30 ص145)
--------
[FONT=Times New Roman]9- [FONT=Times New Roman]امام صادق علیه السلام فرمودند[FONT=Times New Roman]:
[FONT=Times New Roman]ان لنا حق ابتزه منا[FONT=Times New Roman]معادن الابن
برای ما حقی است که به زور از ما گرفته شد توسط کسانی که معدنهای ابنه و لواط بودند
(زهر الربیع ص247)
--------
[FONT=Times New Roman]10- [FONT=Times New Roman]در روایتی است از امام حسن عسکری علیه السلام که به مردم قم ذکر قنوتی را آموزش دادند که در فرازی از آن آمده است[FONT=Times New Roman]:
اللَّهُمَّ وَ قَدْ شَمِلَنَا زَيْغُ الْفِتَنِ وَ اسْتَوْلَتْ عَلَيْنَا غَشْوَةُ الْحَيْرَةِ وَ قَارَعَنَا الذُّلُّ وَ الصِّغَارُ وَ حَكَمَ عَلَيْنَا غَيْرُ الْمَأْمُونِينَ فِي دِينِكَ وَ ابْتَزَّ أُمُورَنَا مَعَادِنُ الْأُبَنِ مِمَّنْ عَطَّلَ حُكْمَكَ وَ سَعَى فِي إِتْلَافِ عِبَادِكَ وَ إِفْسَادِ بِلَادِكَ

یعنی کسانی که معادن ابنه و لواط هستند امور (خلافت و حکومت) ما را از ما به زور گرفتند. (دقت کنید! این عبارتی است که امام علیه السلام از ما می خواهد در یکی از بهترین حالات، یعنی در حالت قنوت، بخوانیم!)
[FONT=Times New Roman](بحارالانوار ج82 ص230)
--------
[FONT=Times New Roman]11- [FONT=Times New Roman]امام صادق علیه السلام فرمودند[FONT=Times New Roman]:[FONT=Times New Roman]نحن معاشر بنی هاشم نامر کبارنا و صغارنا[FONT=Times New Roman]بسبهما[FONT=Times New Roman]و البراءه منهما
ما گروه بنی هاشم بزرگ و کوچک خود را به سب و دشنام دادن و بیزاری جستن از ان دو ([FONT=Times New Roman]عمر و ابابکر) امر می کنیم[FONT=Times New Roman].
(بحار الانوار ج 44 ص 304)
--------
[FONT=Times New Roman]12- [FONT=Times New Roman]در زیارت ناحیه مقدسه که از زبان مبارک امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف جاری شده آمده است: السلام علی قتبل الادعیا
[FONT=Times New Roman]سلام بر کشته شده به دست[FONT=Times New Roman]زنازادگان[FONT=Times New Roman].
--------
[FONT=Times New Roman]13- [FONT=Times New Roman]عبدالرحمن بن عوف می گوید:وقتی مروان را نزد پیامبر صلی الله علیه و اله اوردند حضرت فرمودند:[FONT=Times New Roman]هو[FONT=Times New Roman]الوزغ ابن الوزغ[FONT=Times New Roman]المعلون بن المعلون
او چلپاسه (سوسمار کوچک) پسر چلپاسه و ملعون پسر ملعون است
(شفا ء الصدور فی شرح زیارت عاشورا ج1 ص 324)
--------
[FONT=Times New Roman]14-[FONT=Times New Roman]امام حسین علیه السلام درباره ابن زیاد «لعنت الله علیه » فرمودند[FONT=Times New Roman]:[FONT=Times New Roman]الا و ان الدعی بن الدعی قد رکزنی بین اثنتین بین السله و الذله
[FONT=Times New Roman]ای مردم اگاه باشید این زنازاده مرا بین دو کار مخیر گذاشته است[FONT=Times New Roman].
(مستدرک السفینه البحار ج 3 ص 451)

--------

15- عَنْ دَاوُدَ بْنِ النُّعْمَانِ قَالَ دَخَلَ‏ الْكُمَيْتُ فَأَنْشَدَهُ وَ ذَكَرَ نَحْوَهُ ثُمَّ قَالَ فِي آخِرِهِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يُحِبُّ مَعَالِيَ الْأُمُورِ وَ يَكْرَهُ سَفْسَافَهَا
فَقَالَ الْكُمَيْتُ يَا سَيِّدِي أَسْأَلُكَ عَنْ مَسْأَلَةٍ وَ كَانَ مُتَّكِئاً فَاسْتَوَى جَالِساً وَ كَسَرَ فِي صَدْرِهِ وِسَادَةً ثُمَّ قَالَ سَلْ فَقَالَ أَسْأَلُكَ عَنِ الرَّجُلَيْنِ ؟
فَقَالَ يَا كُمَيْتَ بْنَ زَيْدٍ مَا أُهَرِيقَ فِي الْإِسْلَامِ مِحْجَمَةٌ مِنْ دَمٍ وَ لَا اكْتُسِبَ مَالٌ مِنْ غَيْرِ حِلِّهِ وَ لَا نُكِحَ فَرْجُ حَرَامٍ إِلَّا وَ ذَلِكَ فِي أَعْنَاقِهِمَا إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ حَتَّى يَقُومَ قَائِمُنَا وَ نَحْنُ مَعَاشِرَ بَنِي هَاشِمٍ نَأْمُرُ كِبَارَنَا وَ صِغَارَنَا بِسَبِّهِمَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْهُمَا .

روزي كميت خدمت امام صادق(عليه*السلام) رسيد و شعري خواند. سپس عرض كرد اي آقاي! من سوالي دارم، حضرت فرمودند: بگو. عرض كرد سؤالم درباره آن دو خبيث اولي و دومي (ابوبکر و عمر) است. حضرت فرمودند: اي كميت تا روز قيامت به اندازه خون حجامت خوني در اسلام ريخته نشود و مالي حرام كسب نشود و عمل شنيع زنا انجام نگيرد مگر اين كه همه به گردن اين دو باشد وسپس حضرت فرمود ما بني هاشم بزرگ وکوچکمان را امر به سب (دشنام دادن) وبيزاري جستن از آن دو مي کنيم .

(رجال الكشي ، بحارالأنوار ج 47 ص 323 ح 17)
--------

16- و بعث معاوية إلى عليّ: حبيب بن مسلمة الفهري، و شرحبيل بن السمط، و معن بن يزيد بن الأخنس، فدخلوا عليه، و تكلّم حبيب، فحمد اللَّه و أثنى عليه، ثم قال:
أمّا بعد: فإنّ عثمان بن عفّان رضى الله عنه كان خليفة مهديّا، يعمل بكتاب اللَّه عزّ و جلّ، و يُنيب إلى أمر اللَّه تعالى، فاستثقلتم حياته، و استبطأتم وفاته، فعدوتم عليه فقتلتموه رضى الله عنه، فادفع إلينا قتلة عثمان- إن زعمت أنّك لم تقتله- نقتلهم به، ثم اعتزل أمر الناس، فيكون أمرهم شورى بينهم، يُولّي الناس أمرهم من أجمع عليه رأيهم.
فقال له عليّ بن أبي طالب: «و ما أنت لا أُمّ لك و العزل، و هذا الأمر؟ اسكت، فإنّك لست هناك و لا بأهل له». فقام و قال له: و اللَّه لترينّي بحيث تكره. فقال عليّ: «و ما أنت و لو أجلبت بخيلك و رجلك؟ لا أبقى اللَّه عليك إن أبقيت عليّ، أحُقرة و سوءاً؟ اذهب فصوّب و صعّد ما بدا لك».
و قال شرحبيل: إنّي إن كلّمتك فلعمري ما كلامي إلّا مثل كلام صاحبي قبل، فهل عندك جواب غير الذي أجبته به؟ فقال عليّ: «نعم، لك و لصاحبك جواب غير الذي أجبته به»

معاويه هيئتى را مركب از حبيب بن مسلمه فهرى، شرحبيل بن سمط، و معن بن يزيد بن اخنس به خدمت امير المؤمنين على بن ابيطالب (علیه السلام) فرستاد.
پس از شرفيابى به حضورش حبيب شروع به سخن كرده خدا را سپاس و ستايش برد و گفت:
عثمان بن عفان- لعنه الله- خليفه‏اى بر راه بود كه مطابق كتاب خداى عز و جل عمل مى‏كرد و به حكم خداى متعال روى داشت، به همين جهت زندگانى وى بر شما گران آمد و از ديرى مرگش ناراحت گشتيد و بر او تاخته او را كشتيد.

اكنون اگر ادعا دارى كه عثمان را نكشته‏اى قاتلانش را به ما تحويل بده تا در عوض او بكشيم، آنگاه از حكومت مردم كناره‏گيرى كن تا كار حكومتشان به شوراى آنان واگذار شود و مردم هر كه را مورد اتفاقشان قرار گرفت به حكومت بگمارند.
على بن ابيطالب به او گفت: تو را اى بى‏ پدر و مادر چه به بر كنار كردن و به اين حكومت؟! خفه شو! اين شأن تو نيست و نه تو صلاحيت دخالت در آن را دارى.
او برخاسته گفت: بخدا مرا در وضعى خواهى ديد كه خوشايندت نيست! على گفت: تو با همه سواره و پياده‏هايت چه هستى! خدا ترا زنده نگذارد اگر مرا زنده بگذارى. برو هرچه از دستت بر مى‏آيد بكن.
(ترجمه الغدير فى الكتاب و السنه و الادب، ج‏20، ص: 173)
الغدير فى الكتاب و السنه و الادب ج‏10 433 وفد معاوية إلى الإمام عليه السلام: ..... ص : 433
--------

17-ابن سعد و ابن ابی الحدید به روایت از نصر بن عاصم لیثی آورده اند که گفت: هنگامی که وارد مسجد پیامبر صلی الله علیه و اله شدم دیدم مردم می گویند: پناه به خدا می بریم از غضب او و غضب پیامبرش. گفتم: قضیه چیست؟ گفتند: هم اکنون معاویه برخاست دست پدرش ابوسفیان را گرفت که با هم از مسجد بیرون روند، پس پیامبر اکرم صلی الله علیه واله فرمودند: لعن الله التابع والمتبوع، رُبّ یوم لامّتی من معاویة ذی الاستاه!
یعنی خدا دنباله رو و پیشرو را لعنت کند. چه روزگاری است که برای امت من از ناحیه معاویۀ ماتحت گنده در پیش رو خواهد بود.
(طبقات ابن سعد بخش یکم از ج7ص55 با حذف "لعن الله..." و جایگزینی کلمه: "فقال رسول الله فیهما قولا"، شرح نهج البلاغة ج4ص79 به نقل از استادش ابوعبدالله بصری متکلم از نصر بن عاصم.)
--------

18-قال ابوذر سَمِعْتُ رسول الله صلی الله علیه واله يَقُولُ: أُسَيْتُ [اسْتُ‏] مُعَاوِيَةَ فِي النَّار
ابوذر می گوید شنیدم که رسول خدا صلی الله علیه واله فرمودند: پشت(کلمه بدی بود) معاویه در آتش است.
(بحارالأنوار ج : 22 ص : 416)
--------

19- أَنَّ أَبَا بَكْرٍ وَ عُمَرَ بَعَثَا إِلَى خَالِدِ بْنِ الْوَلِيدِ، فَوَاعَدَاهُ وَ فَارَقَاهُ عَلَى قَتْلِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلَامُ، فَضَمِنَ ذَلِكَ لَهُمَا. فَسَمِعَتْ أَسْمَاءُ بِنْتُ عُمَيْسٍ امْرَأَةُ أَبِي بَكْرٍ وَ هِيَ فِي خِدْرِهَا، فَأَرْسَلَتْ خَادِمَةً لَهَا وَ قَالَتْ تَرَدَّدِي فِي دَارِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلَامُ وَ قُولِي إِنَّ الْمَلَأَ يَأْتَمِرُونَ بِكَ لِيَقْتُلُوكَ. فَفَعَلَتِ الْجَارِيَةُ، وَ سَمِعَهَا عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلَامُ فَقَالَ رَحِمَهَا اللَّهُ، قُولِي لِمَوْلَاتِكِ فَمَنْ يَقْتُلُ النَّاكِثِينَ وَ الْقَاسِطِينَ وَ الْمَارِقِينَ وَ وَقَعَتِ الْمُوَاعَدَةُ لِصَلَاةِ الْفَجْرِ، إِذْ كَانَ أَخْفَى وَ أَخْوَتَ لِلسُّدْفَةِ وَ الشُّبْهَةِ، وَ لَكِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ، وَ كَانَ أَبُو بَكْرٍ قَالَ لِخَالِدِ بْنِ الْوَلِيدِ إِذَا انْصَرَفْتُ مِنَ الْفَجْرِ فَاضْرِبْ عُنُقَ عَلِيٍّ. فَصَلَّى إِلَى جَنْبِهِ لِأَجْلِ ذَلِكَ، وَ أَبُو بَكْرٍ فِي الصَّلَاةِ يُفَكِّرُ فِي الْعَوَاقِبِ، فَنَدِمَ، فَجَلَسَ فِي صَلَاتِهِ حَتَّى كَادَتِ الشَّمْسُ تَطْلُعُ، يَتَعَقَّبُ الْآرَاءَ وَ يَخَافُ الْفِتْنَةَ وَ لَا يَأْمَنُ عَلَى نَفْسِهِ، فَقَالَ قَبْلَ أَنْ يُسَلِّمَ فِي صَلَاتِهِ يَا خَالِدُ لَا تَفْعَلْ مَا أَمَرْتُكَ‏ بِهِ، ثَلَاثاً.
وَ فِي رِوَايَةٍ أُخْرَى لَا يَفْعَلَنَّ خَالِدٌ مَا أَمَرْتُهُ. فَالْتَفَتَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلَامُ، فَإِذَا خَالِدٌ مُشْتَمِلٌ عَلَى السَّيْفِ إِلَى جَانِبِهِ، فَقَالَ يَا خَالِدُ أَ وَ كُنْتَ فَاعِلًا فَقَالَ إِي وَ اللَّهِ، لَوْ لَا أَنَّهُ نَهَانِي لَوَضَعْتُهُ فِي أَكْثَرِكَ شَعْراً. فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلَامُ كَذَبْتَ لَا أُمَّ لَكَ، مَنْ يَفْعَلُهُ أَضْيَقُ حَلْقَةِ اسْتٍ مِنْكَ، أَمَا وَ الَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ لَوْ لَا مَا سَبَقَ مِنَ الْقَضَاءِ لَعَلِمْتَ أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضْعَفُ جُنْداً. وَ
فِي رِوَايَةِ أَبِي ذَرٍّ رَحِمَهُ اللَّهُ أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلَامُ أَخَذَ خَالِداً بِإِصْبَعَيْهِ السَّبَّابَةِ وَ الْوُسْطَى فِي ذَلِكَ الْوَقْتِ، فَعَصَرَهُ عَصْراً، فَصَاحَ خَالِدٌ صَيْحَةً مُنْكَرَةً، فَفَزِعَ النَّاسُ، وَ هِمَّتُهُمْ أَنْفُسُهُمْ، وَ أَحْدَثَ خَالِدٌ فِي ثِيَابِهِ، وَ جَعَلَ يَضْرِبُ بِرِجْلَيْهِ وَ لَا يَتَكَلَّمُ. فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ لِعُمَرَ هَذِهِ مَشُورَتُكَ الْمَنْكُوسَةُ، كَأَنِّي كُنْتُ أَنْظُرُ إِلَى هَذَا وَ أَحْمَدُ اللَّهَ عَلَى سَلَامَتِنَا. وَ كُلَّمَا دَنَا أَحَدٌ لِيُخَلِّصَهُ مِنْ يَدِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ لَحَظَهُ لَحْظَةً تَنَحَّى عَنْهُ رَاجِعاً. فَبَعَثَ أَبُو بَكْرٍ عُمَرَ إِلَى الْعَبَّاسِ، فَجَاءَ وَ تَشَفَّعَ إِلَيْهِ وَ أَقْسَمَ عَلَيْهِ، فَقَالَ‏بِحَقِّ الْقَبْرِ وَ مَنْ فِيهِ، وَ بِحَقِّ وَلَدَيْهِ وَ أُمِّهِمَا إِلَّا تَرَكْتَهُ. فَفَعَلَ ذَلِكَ، وَ قَبَّلَ الْعَبَّاسُ بَيْنَ عَيْنَيْهِ.

ابوبکر لعین به خالد دستور داد که در هنگام نماز صبح به در کنار امیرالمومنین علیه السلام بنشیند و با شمشیر گردن مولا علی علیه السلام را بعد نماز صبح بزند. اما ابوبکر لعین در هنگام نماز از عواقب سوء این کار ترسید و پشیمان شد. و بعد نمازش به سرعت خطاب به خالد گفت: آنچه را به تو گفتم انجام نده!
بعد نماز حضرت خطاب به خالد فرمودند: تو می خواستی این کار را انجام دهی؟ خالد گفت: آری اگر او من را نهی نکرده بود، این شمشیر را در جایی از گردنت که موی بیشتر دارد فرو می آوردم!
حضرت خطاب به او فرمودند:
فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلَامُ كَذَبْتَ لَا أُمَّ لَكَ، مَنْ يَفْعَلُهُ أَضْيَقُ حَلْقَةِ اسْتٍ مِنْكَ،
دروغ گفتی! ای بی پدر و مادر! کسی که من را می کشد، سوراخ پشتش(ببخشید کلمات بدتری بود) از تو تنگ تر است!
(بحارالأنوار ج : 29 ص : 138)
--------

19-عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ قَالَ حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ عِيسَى أَخُوهُ قَالَ سَأَلْتُ الرِّضَا ع عَنْ صَوْمِ عَاشُورَاءَ وَ مَا يَقُولُ النَّاسُ فِيهِ فَقَالَ عَنْ صَوْمِ ابْنِ مَرْجَانَةَ تَسْأَلُنِي ذَلِكَ يَوْمٌ صَامَهُ الْأَدْعِيَاءُ مِنْ آلِ زِيَادٍ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ ع

از مولا امام رضا علیه السلام درباره روزه روز عاشورا و آنچه که مردم (مخالفین) در مورد آن می گویند، سوال شد.
حضرت فرمودند: آیا از روزه پسر مرجانه از من سوال می کنی؟ روز عاشورا روزی است که حرام زادگان از آل زیاد آن را، به خاطر (شادی و سرور از) کشته شدن مولانا الحسین علیه السلام، روزه گرفتند.
(الكافي ج : 4 ص : 146)
--------

20-رَوَى أَبُو مِخْنَفٍ قَالَ وَ بَعَثَ عَلِيٌّ ع مِنَ الرَّبَذَةِ بَعْدَ وُصُولِ الْمُحِلِّ بْنِ خَلِيفَةَ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عَبَّاسٍ وَ مُحَمَّدَ بْنَ أَبِي بَكْرٍ إِلَى أَبِي مُوسَى وَ كَتَبَ مَعَهُمَا مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ إِلَى عَبْدِ اللَّهِ بْنِ قَيْسٍ أَمَّا بَعْدُ يَا ابْنَ الْحَائِكِ‏ يَا عَاضَّ أَيْرَ أَبِيهِ (علامه مجلسی: لعل المعنى هنا أخذه بسنة أبيه الكافر و لزومه بجهله و عصبيته و معايبه أو قلة أعوانه و أنصاره و دناءته‏) فَوَ اللَّهِ إِنْ كُنْتُ لَأَرَى أَنَّ بَعْدَكَ مِنْ هَذَا الْأَمْرِ الَّذِي لَمْ يَجْعَلْكَ اللَّهُ لَهُ أَهْلًا وَ لَا جَعَلَ لَكَ فِيهِ نَصِيباً سَيَمْنَعُكَ مِنْ رَدِّ أَمْرِي وَ الِافْتِرَاءِ عَلَيَّ وَ قَدْ بَعَثْتُ إِلَيْكَ ابْنَ عَبَّاسٍ وَ ابْنَ أَبِي بَكْرٍ فَخَلِّهِمَا وَ الْمِصْرَ وَ أَهْلَهُ وَ اعْتَزِلْ عَمَلَنَا مَذْءُوماً مَدْحُوراً فَإِنْ فَعَلْتَ وَ إِلَّا فَإِنِّي قَدْ أَمَرْتُهُمَا أَنْ يُنَابِذَاكَ عَلَى سَوَاءٍ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي كَيْدَ الْخَائِنِينَ فَإِذَا ظَهَرَا عَلَيْكَ قَطَعَاكَ إِرْباً إِرْباً وَ السَّلَامُ عَلَى مَنْ شَكَرَ النِّعْمَةَ وَ وَفَى بِالْبَيْعَةِ وَ عَمِلَ بِرَجَاءِ الْعَافِيَةِ .

(مصباح البلاغة (مستدرك نهج البلاغة) الميرجهاني ج 4 ص 164
انساب الاشراف للبلاذري في انساب و المعاجم ق 3
شرح ‏نهج ‏البلاغة ج 14 ص10،بحار ج 32 ص 87
بحارالأنوار ج : 32 ص : 87)

امیرالمومنین علیه السلام خطاب به عبدالله بن قیس نوشتند: ای فرزند کسی که به خدا و رسول صلی الله علیه و اله دروغ می بافد، ای گاز زننده به آلت مردانگی پدرش !
--------

21-کلام امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغة:

وَ لَا تُطِيعُوا الْأَدْعِيَاءَ الَّذِينَ شَرِبْتُمْ بِصَفْوِكُمْ كَدَرَهُمْ وَ خَلَطْتُمْ بِصِحَّتِكُمْ مَرَضَهُمْ وَ أَدْخَلْتُمْ فِي‏ حَقِّكُمْ بَاطِلَهُمْ وَ هُمْ أَسَاسُ الْفُسُوقِ

ترجمه: و از زنازادگانی که در میان شما خودشان را وارد ساختند و صحت شما را با مرضشان مخلوط کردند و در حق شما باطلشان را داخل نمودند، اطاعت نکنید که آنها اساس و ریشه فسق و گناه هستند و...
(بحارالأنوار ج : 14 ص : 468)

--------

22-سخن ام کلثوم به مرد شامی: ِ قَالَتْ أُمُّ كُلْثُومٍ لِلشَّامِيِّ اسْكُتْ يَا لُكَعَ الرِّجَالِ قَطَعَ اللَّهُ لِسَانَكَ وَ أَعْمَى عَيْنَيْكَ وَ أَيْبَسَ يَدَيْكَ وَ جَعَلَ النَّارَ مَثْوَاك‏ إِنَّ أَوْلَادَ الْأَنْبِيَاءِ لَا يَكُونُونَ خَدَمَةً لِأَوْلَادِ الْأَدْعِيَاء

یعنی: خفه شو! ای مردک پست احمق! خدا زبانت را ببرد و چشمت را کور کند و دستانت را ببندد و آتش جهنم را جایگاهت قرار دهد. همانا فرزندان انبیاء نوکر و خدمتکار فرزندان زنازادگان نخواهند بود.
(بحارالأنوار ج : 45 ص : 137)

همچنین زنی از بنی هاشم در مجلس یزید: يَا سَيِّدَ أَهْلِ بَيْتَاهْ يَا ابْنَ مُحَمَّدَاهْ يَا رَبِيعَ الْأَرَامِلِ وَ الْيَتَامَى يَا قَتِيلَ أَوْلَادِ الْأَدْعِيَاءِ( بحارالأنوار ج : 45 ص : 132)

یعنی: (خطاب به سیدالشهداء علیه السلام: ) ای آقای و سرور اهل بیت علیهم السلام و ای فرزند حضرت محمد صلی الله علیه و اله و ای بهار (امید) مساکین و ایتام ای کسی که توسط اولاد زنازادگان کشته شده ای!
--------

23-قَالَ وَ لَوْ كُنَّا حِينَ كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ وَ قَضَيْنَا الشَّدَائِدَ وَ الْأَذَى وَ الْبَأْسَ فَعَلْنَا كَمَا تَفْعَلُونَ الْيَوْمَ لَمَا قَامَ لِلَّهِ دِينٌ، وَ لَا أَعَزَّ اللَّهُ الْإِسْلَامَ، وَ ايْمُ اللَّهِ لَتَحْلِبُنَّهَا دَماً وَ نَدَماً وَ حَيْرَةً، فَاحْفَظُوا مَا أَقُولُ لَكُمْ وَ اذْكُرُوهُ، فَلَيُسَلَّطَنَّ عَلَيْكُمْ شِرَارُكُمْ وَ الْأَدْعِيَاءُ مِنْكُمْ وَ الطُّلَقَاءُ وَ الطُّرَدَاءُ وَ الْمُنَافِقُونَ فَلَيَقْتُلُنَّكُم‏
کلام امیرالمومنین علیه السلام قبل از واقعه صفین:

آنچه را به شما گفتم به خاطر بسپارید و به یاد داشته باشید که به تحقیق بدترین شما و زنازادگان از شما و آزادشدگان و طردشدگان و منافقین بر شما مسلط خواهند شد و شما را می کشند.
(بحارالأنوار ج : 30 ص : 323 به نقل از کتاب سلیم)

[FONT=Times New Roman]--------

[FONT=Times New Roman]24-[FONT=Times New Roman]أخبرنا أبو على إسماعيل ثنا أحمد ثنا عبد الرزاق أنا معمر حدثنى على بن زيد بن جدعان عن سعيد بن المسيب قال شهدت عليا رضى الله عنه وعثمان رضى الله عنه استبا بسباب ما سمعت أحدا استب بمثله ولو كنت محدثا به احدا لحدثتك به قال ثم نظرت إليهما يوما آخر فرأيتهما جالسين فى المسجد أحدهما يضحك إلى صاحبه.

[FONT=Times New Roman]از سعيد بن مسيب روايت شده است که روزی علی (عليه‌السلام) و عثمان را ديدم چنان به هم فحش می‌دادند که مانند آن را نشنيده بودم ؛ و اگر آنچه را بر زبان آوردند به کسی گفته بودم به تو نيز می‌گفتم ؛ سپس گفت : اما روزی ديگر آن دو را ديدم که در مسجد نشسته بودند و يکی به ديگري مي‌خنديد .
[FONT=Times New Roman](الأمالي في آثار الصحابة عبدالرزاق ج 1 ص 70 ش 91 )
--------

[FONT=Times New Roman]25[FONT=Times New Roman]-حدثنا موسى بن إسماعيل قال حدثنا يوسف بن الماجشون قال حدثني أبي أن أم حبيبة زوج النبي ورضي عنها حين حصر عثمان رضي الله عنه حملت حتى وضعت بين يدي علي رضي الله عنه في خدرها وهو على المنبر فقالت أجر لي من في الدار قال نعم إلا نعثلا وشقيا قالت فوالله ما حاجتي إلا عثمان وسعيد بن العاص قال ما إليهما سبيل ...

[FONT=Times New Roman]ماجشون روايت کرده است که ام حبيبه همسر رسول خدا (صلى الله عليه وآله) هنگامی که عثمان در محاصره بود در ميان حجابش به نزد علی (عليه‌السلام) آمده در حاليکه ايشان بالای منبر بودند و گفت : کسانی را که در خانه (عثمان) هستند در پناه من قرار ده ؛ ايشان فرمودند : غير از نعثل (پيرمرد يهودی و کنايه از عثمان) و شقی (کنايه از سعيد بن العاص) .
[FONT=Times New Roman]ام حبيبه گفت : مقصود اصلی من همان دو است ؛ ايشان گفتند : آن دو را نمی‌توانی آزاد کنی ...

(أخبار المدينة ج 2 ص 219 ش 2019)
--------

[FONT=Times New Roman]26-حدثنا عبد اللَّهِ بن يُوسُفَ حدثنا اللَّيْثُ حدثني عُقَيْلٌ عن بن شِهَابٍ قال أخبرني مَالِكُ بن أَوْسٍ النَّصْرِيُّ وكان محمد بن جُبَيْرِ بن مُطْعِمٍ ذَكَرَ لي ذِكْرًا من ذلك فَدَخَلْتُ على مَالِكٍ فَسَأَلْتُهُ فقال انْطَلَقْتُ حتى أَدْخُلَ على عُمَرَ أَتَاهُ حَاجِبُهُ يرفأ فقال هل لك في عُثْمَانَ وَعَبْدِ الرحمن وَالزُّبَيْرِ وَسَعْدٍ يَسْتَأْذِنُونَ قال نعم فَدَخَلُوا فَسَلَّمُوا وَجَلَسُوا فقال هل لك في عَلِيٍّ وَعَبَّاسٍ فَأَذِنَ لَهُمَا قال الْعَبَّاسُ يا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ اقْضِ بَيْنِي وَبَيْنَ الظَّالِمِ اسْتَبَّا فقال الرَّهْطُ عُثْمَانُ وَأَصْحَابُهُ يا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ اقْضِ بَيْنَهُمَا وَأَرِحْ أَحَدَهُمَا من الْآخَرِ ...

[FONT=Times New Roman]مالك بن اوس مي‌گويد : به نزد عمر رفته بودم كه نگهبان او آمده و گفت : آيا به عثمان و عبدالرحمن و زبير و سعد اجازه ورود مي‌دهي ؟ پاسخ داد : آري .
[FONT=Times New Roman]آنان وارد شده سلام كرده و نشستند ؛ سپس نگهبان گفت : آيا به علي و عباس نيز اجازه ورود مي‌دهي ؟ به آن دو نيز اجازه ورود داد .
[FONT=Times New Roman]عباس گفت : اي امير‌المومنين ؛ بين من و اين ظالم (علي بن ابي طالب) قضاوت كند و سپس به هم دشنام دادند !
[FONT=Times New Roman]حاضرين – عثمان و يارانش- گفتند : اي امير مومنان ، بين آن دو قضاوت كن و آنان را از دست يكديگر راحت بنما !...

[FONT=Times New Roman](صحيح البخاري ج 6 ص 2663 ش 6875 ، اسم المؤلف: محمد بن إسماعيل أبو عبدالله البخاري الجعفي الوفاة: 256 ، دار النشر : دار ابن كثير , اليمامة - بيروت - 1407 - 1987 ، الطبعة : الثالثة ، تحقيق : د. مصطفى ديب البغا)
--------
27-ودخل عليّ الدار، وهو كالواله الحزين، وقال لابنيه: كيف قتل أمير المؤمنين وأنتما على الباب. ولَطَم الحسن وضرب صدر الحسين، وشتم محمد بن طلحة، ولعن عبد اللّه بن الزبير، فقال له طلحة: لا تضرب أبا الحسن، ولا تشتم، ولا تلعن

علي وارد خانه شد و بسيار اندوهگين بود ؛ به دو پسرش گفت : چگونه امير المومنين (عثمان) را كشتند با اينكه شما دوتن بر در خانه بوديد ؟ سپس به حسن سيلي زده و به سينه حسين زد ؛ و به محمد بن طلحه دشنام داده و عبد الله بن زبير را لعنت كرد !

(مروج الذهب ج 1 ص 311 ، اسم المؤلف: أبو الحسن على بن الحسين بن على المسعودي (المتوفى : 346هـ) الوفاة: 346 )
--------

28-عن أبي يحيى قال : كنت بين الحسن والحسين ومروان ، والحسين يساب مروان
از ابو يحيي روايت شده است که گفت : بين حسن و حسين (صلى الله عليه وآله) و مروان نشسته بودم و حسين (عليه‌السلام) مروان را دشنام می‌داد .

(تاريخ الإسلام ج 5 ص 232 - سير أعلام النبلاء ج3 ص478 - المعجم الكبير ج3 ص85 - مجمع الزوائد ج10 ص72)
--------

29- عن عمير بن إسحاق قال : كان مروان أميراً علينا سنين ، فكان يسب علياً رضي الله عنه كل جمعة على المنبر ، ثم عزل مروان ، واستعمل سعيد بن العاص سنين ، فكان لا يسبه ، ثم عزل سعيد ، وأعيد مروان ، فكان يسبه ، فقيل للحسن بن علي رضي الله عنهما : ألا تسمع ما يقول مروان ؟ فلا ترد شيئاً ؟ فكان يجيء يوم الجمعة ، فيدخل حجرة النبي صلى الله عليه وسلم فيكون فيها ، فإذا قضيت الخطبة ، خرج إلى المسجد فصلى فيه ، ثم يرجع إلى أهله ، فلم يرض بذلك مروان ، حتى أهدي له في بيته ، فإنا لجلوس معه ، إذ قيل له : فلان على الباب ، فأذن له ، فدخل فقال : إني جئتك من عند سلطان ، وجئتك بعزمة ، فقال : تكلم ، فقال : أرسل مروان بعلي وبعلي بك وبك ، وما وجدت مثلك إلاَّ مثل البغلة ، يقال لها : من أبوك ؟ فتقول : أمي الفرس . فقال : ارجع إليه ، فقل له : والله لا أمحو عنك شيئاً مما قلت بأني أسبك ، ولكن موعدي وموعدك الله ، فإن كنت صادقاً يأجرك الله بصدقك ، وإن كنت كاذباً ، فالله أشد نقمة ، قد أكرم الله تعالى جدي أن يكون مثلي مثل البغلة ، ثم خرج ، فلقي الحسين رضي الله عنه في الحجرة ، فسأله ، فقال : قد أرسلت برسالة وقد أبلغتها ، قال : والله لتخبرني بها ، أو لآمرن أن تضرب حتى لا يدرى متى يفرغ عنك الضرب ، فلما رآه الحسن رضي الله عنه قال : أرسله ، قال : لا أستطيع ، قال : لم ؟ قال : قد حلفت ، قال : أرسل مروان بعلي وبعلي وبك وبك ، وما وجدت مثلك إلاَّ مثل البغلة ، يقال لها : من أبوك ؟ فتقول : أمي الفرس ، فقال الحسين رضي الله عنه : أكلت بظر أمك إن لم تبلغه عني ما أقول له ، قل له : بك وبأبيك و بقومک وآيه ما بينی وبينک أن تمسّک منکبيک من لعن رسول الله
از عمير بن اسحاق روايت شده است که مروان چند سال حاکم بر ما بود و علی را هر هفته بر منبر لعن می‌کرد ؛ سپس عزل شده و سعيد بن العاص چند سال به جای او آمد که وی علی را لعنت نمي‌کرد ؛ سپس وی عزل شد و دوباره مروان روی کار آمد و دوباره به علی (عليه‌السلام) دشنام داد .
پس به حسن گفتند : آيا نمی‌شنوی مروان چه می‌گويد ؟ ولی ايشان پاسخی نمی‌داد .
روزهای جمعه حسن بن علي (صلى الله عليه وآله) می‌آمد و وارد اتاق رسول خدا (صلى الله عليه وآله) شده و در آنجا می‌ماند ؛ وقتی که خطبه جمعه مروان تمام می‌شد به مسجد می‌رفت و نماز می‌خواند و سپس به نزد خانواده خود می‌رفت .
اما مروان به اين نيز راضی نشد ؛ و هديه‌ای برای حسن فرستاد !!!
ما همراه با حسن (عليه‌السلام) در خانه نشسته بوديم که گفتند : فلانی در کنار در است . پس حضرت به وی اجازه ورود دادند ؛ وارد شده و گفت : من از نزد حاکم به نزد تو آمده‌ام ؛ وبرای تو فرمانی آورده‌ام‌!!!
حضرت فرمودند : بگو .
گفت : مروان هر آنچه از دهانش در می‌آمد به علی و به علی و به تو و به تو نثار داشت !!! و گفته است : من تو را جز مانند قاطری نمی‌دانم که اگر به او بگويند پدرت کيست می‌گويد مادرم اسب است !!!
حضرت به او گفتند : به خدا قسم من با دشنام دادن به تو گناهان تو را نمی‌شويم . و بدان که وعده بين من و تو نزد خداست ؛ اگر راستگو باشی خدا به تو پاداش دهد ؛ و اگر دروغگو باشی عذاب خداوند بسيار سخت است .
خداوند جد من (صلى الله عليه وآله) را از اين گرامی‌تر داشته است که نوه وی را تشبيه به قاطر کنند .
وی بيرون آمده و حسين (عليه‌السلام) را در حجره ديد . حسين از وی علت آمدنش را سوال کرد .
گفت : نامه ای آورده بودم که رساندم ؛ حضرت (عليه‌السلام) به او گفتند : يا به من می‌گويي چه آورده‌ای ، يا دستور می دهم آنقدر تو را بزنند که ندانی چه زمانی کتک خوردنت تمام شده است .
وقتی که حسن (عليه‌السلام) ايشان را ديدند فرمودند : او را رها کن .
فرمودند : نمی‌توانم . حضرت سوال کردند : چرا ؟
حسين (عليه‌السلام) پاسخ داد : زيرا قسم خورده‌ام .
آن شخص گفت : مروان هرچه از دهانش در می‌آمد به علی (عليه‌السلام) و به تو نثار داشته است و چنين گفته است .
حسين (عليه‌السلام) به او گفت : نفرين مادرت بر تو باد اگر آنچه را می‌گويم به او نرسانی :
به او بگو : تمام آنچه گفتی به تو و پدرت و خاندانت رواست .
و به او بگو : علامت راستی کلام من آن است که شانه های تو به خاطر لعن رسول خدا (صلى الله عليه وآله) فلج شده است .

(المطالب العالية ج 18 ص 267 ش 4457 - تاريخ الإسلام ذهبی ج 5 ص 231 )

--------

30- وکان الحسين يسب مروان وهو على المنبر حتى ينزل
حسين (عليه‌السلام) مروان را تا وقتی بر روی منبر بود تا زمانيکه پايين می‌آمد ، دشنام می‌داد .
(سير أعلام النبلاء ج4 ص407)
--------

31-عن أبي هُرَيْرَةَ أَنَّ رَجُلاَ شَتَمَ أَبَا بَكْرٍ والنبي صلى الله عليه وسلم جَالِسٌ فَجَعَلَ النبي صلى الله عليه وسلم يَعْجَبُ وَيَتَبَسَّمُ ...

از ابوهريره روايت شده است که در حاليکه رسول خدا (صلى الله عليه وآله) نشسته بودند ، شخصی به ابوبکر دشنام داد ؛ پس رسول خدا (صلى الله عليه وآله) با خشنودی نگاه می کردند ...
هيثمی در مورد اين روايت می گويد :
رواه أحمد والطبراني في الأوسط بنحوه ورجال أحمد رجال الصحيح
(مجمع الزوائد ج 8 ص 190)
اين روايت را احمد بن حنبل و طبرانی در المعجم الأوسط نقل کرده اند و راويان روايت احمد بن حنبل راويان صحيحين هستند .
(اسناد اين روايت و روايات ديگر با همين مضمون :
سنن أبي داود ج 4 ص 436 ش 4896 و 4897 باب فی الإنتصار - مسند أحمد بن حنبل ج 2 ص 436 ش 9622 - مسند البزار ج 15 ص 157 ش 8495 - المعجم الأوسط ج 7 ص 189 ش 7239 - اعتقاد أهل السنة اللالکائی ج 7 ص 1257 ش 2369- تفسير الثعلبي ج 3 ص 167 - شعب الإيمان بيهقی ج 5 ص 284 ش 6669 - الآداب للبيهقي ج 1 ص 160 - كتاب الأسماء المبهمة ج 3 ص 164 - الرياض النضرة ج 2 ص 152 ش 626 و 627 - تفسير الثعالبي ج 3 ص 167 - الدر المنثور ج 7 ص 360 و...)

[FONT=Times New Roman]--------
32-رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) از دشنام به كشته هاى مشركان كه در جنگ به قتل رسيدند جلوگيرى فرمود: «لا تسبوا هؤلاء فانّه لا يخلص اليهم شىء مما تقولون، و تؤذون الأحياء و ألا انّ البذاءلوم»;آنان ـ مشركان ـ را دشنام ندهيد، چرا كه از آنچه مى گوييد به آنان نمى رسد، و زنده ها را اذيت مى كنيد، آگاه باشيد كه اذيت كردن پست است.
[اين روايت را ابن ابى الدنيا از امام محمدباقر(عليه السلام) نقل مى كند. نقل از احياء العلوم، غزالى، ج 3، ص 159 و محجة البيضا، ج 5، ص 215.]
--------

33-مروان بن حكم، يعنى آن كه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) او را قورباغه قورباغه زاده خوانده بود، در جواب اين كه چرا على را از فراز منابر دشنام مى دهيد، گفته بود: حكومت ما ـ بنى اميه ـ جز بدين وسيله بر پا نمى ماند.
[ صواعق المحرقة، ص 33.]

از پاسخ کارشناسان محترم ممنونم.

در مورد لعن اطلاعاتی دارم.و اینکه لعن جایز است.اما روایات آورده شده درباره ناسزاست.

آیا روایات صحیح هستند؟آی واقعا ائمه همچنین کلماتی گفه اند؟؟

اگر امکان دارد درباره ناسزا بیشتر توضیح دهید.ممنونم

با سلام و تشکر از توضیحتان.

آیا روایاتی که در این باب در پست قبلی من نوشته شد صحیح هستند؟

سلام.

از پاسختان ممنون.

میشه لطف کنید راهنمایی کنید چه طور باید از صحیح یا ضعیف بودن این روایات مطمئن بشم.

با تشکر

با سلام مجدد.

آیا حدیث زیر وجود دارد؟و اگر هست آیا صحیح است؟

1-روزی در مجلسی یکی از امامان نشسته بودند و مردی در آن مجلس به امام بد میگفتند.چندبار اتفاق افتاد و امام چیزی نگفتن بعد دوباره مرد عملش را تکرار کرد.بعد امام گفتن:زنیکه بیرون رو!و در همان لحظه مرد،زن شد .وقتی به خانه رفت دید زنش هم مرد شده.بعد از چند وقت از زنش(که اکنون مرد بود) 2 بار حامله هم شد!بعد به پیش امام رفت و عذر خواهی کرد و تقاضا کرد همه چیز برگردد.امام گفتن:مردتیکه بیرون رو! و دوباره مرد شد.

این رو دیروز از یکی که در مجلس سخنرانی میکرد شنیدن.آیا صحت داره؟

2-در روز عاشورا دختر امام حسین (ع) به پیش ایشان میایندو ازشون تقاضای آب میکنن.امام شمشیرشونو به زمین میکشن و آب بیرون میاد.بعد میفرمایند :آب هست اگر میخواهی بخور اما به فکر صف شیعیانمان در آخرت باش.که صف آنها معطل نشه.

باتشکر

از پاسخگویی تان ممنون.

استبعادی ندارد یعنی بعید است؟(در لغت نامه نوشته شده است استبعاد یعنی بعید دانستن ، دور از قبول . )

یعنی متنش بعید است؟

البته متن پر از سوال است.
امام به او گفتن از زنت آبستن میشوی.اما چند روز بعد آنها به حالت اولیه برگشتند.چون اما گفتن پس بچه ای به دنیا آمده.بچه چطور بدنیا آمده؟یعنی چند روزه در رحم پرورش یافته.!
و نیز زن او چرا باید توبه کند؟او گه در این ماجرا دخلی نداشته.