مجروح ِ ظلم و کینه ، ویژه نامه شهادت امام موسی کاظم علیه السلام

[FONT=arial]موسى بن ابراهیم مروزى گوید: موسى بن جعفر ـ علیه السلام ـ به من خبر داد، از پدرش جعفر بن محمد، از پدرش محمد بن على، از پدرش على بن الحسین، از پدرش حسین بن على، از پدرش على بن‏ ابیطالب (ع‌) که فرمود:

رسول‌خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود:

رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود:

و فرمود :

رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود:

و فرمود که

رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود:

بشر حافى‏

گفته اند: امام کاظم عليه السلام از بازار بغداد مى ‏گذشت. از خانه ‏اى صداى ساز و آواز و طرب حرام، بلند بود. وقتى كه امام از جلوى آن خانه مى ‏گذشت، كنيزى از خانه بيرون آمده بود درحالى كه ظرف خاكروبه ‏اى در دست داشت.
امام از او پرسيد: صاحب اين خانه بنده است يا آزاد؟ كنيز از اين سؤال تعجب كرد، گفت: معلوم است كه آزاد است. صاحب اين‏ خانه «بشْر» است كه يكى از رجال و شخصيت هاى معروف اين شهر است. اين چه سؤالى است كه شما مى ‏كنيد؟!

امام کاظم علیه‌ السّلام فرمود: راست گفتى؛ اگر بنده بود، از مولای خود مى ‌ترسید...

کنیز وقتى به خانه برگشت، بشر از او پرسيد: چرا طول كشيد، چرا دم در معطل شدى؟ گفت: يك آقايى آمد از اينجا رد بشود با اين نشانى و اين علائم، با من چنين گفتگو كرد، از من اين‏جور سؤال كرد و اين‏جور جواب دادم، در آخر كار به من گفت: بله معلوم است كه او بنده نيست و آزاد است؛ اگر بنده بود از مولایش می ترسید و اين سر و صداها اينجا بلند نبود، اين شرابخوارى ‏ها نبود، اين عيّاشي ها نبود!

بشر تا اين جمله را شنيد و با علاماتى كه اين زن از آن مرد گفت و تعريف كرد، فهميد كه امام موسى بن جعفر علیهما السلام بوده است.

اين مرد مهلت كفش به پاكردن هم پيدا نكرد. با پاى برهنه دويد دم در. پرسيد: از كدام طرف رفت؟
گفت: از اين طرف. دويد تا به امام رسيد. خودش را به دست و پاى امام انداخت و گفت: آقا! من بنده هستم، ولى حس نمى‏ كردم كه بنده هستم. از اين ساعت مى‏ خواهم واقعاً بنده باشم. آمده ‏ام به دست شما توبه كنم.

همان جا به دست امام توبه كرد و برگشت و تمام آن بساط را از ميان برد.
بشر حافی چنان توبه کرد که از جمله عارفان شد.

[h=3][FONT=koufi]سلامی به محضر باب الحوائج[/h]



[FONT=koufi] اجرک الله یا بقیه الله