موضوع مهم:لطفا ساده فکر نکنید!

سلام

اعمال

جهان مادی جهانی نسبی است.یعنی هیچ چیز قطعی در ان وجود ندارد.هیچ وقت به یک واقعیت قطعی در این دنیا نمی رسیم یعنی نمی توانیم زمانی با قطعیت بگوییم:
اگر این انگاه این.
تمام انچه ما از این دنیا درک می کنیم نسبی است پس هیچ وقت به یک تعریف کامل نمی رسیم.مثال می زنم:
مثلا دین می گوید کار خوب در این شرایط این است.

اصلا تعریف خوب چیست؟
چه کسی می تواند یک تعریف کامل ارائه دهد؟
شاید در شرایط شبیه به انچه دین گفته کار خوب چیز دیگری باشد.
چه کسی می تواند ادعا کند که در لحظه ی فلان کار خوب انجام داده؟
چه کسی می تواند ادعا کند که واقعا در همان شرایطی که دین گفته قرار گرفته است؟
ایا صرفا با یقین راجع به عملی که انجام داده ایم می توانیم بگوییم که کار بد انجام داده ایم یا کار خوب یا واقعیت چیز دیگری است؟
اصلا یقین چیست؟
چیزی بجز حاصل احساسات و عقل ناقص ما است؟
من که در حال نوشتن هستم یا شما که در حال خواندن هستید چطور؟کار خوبی می کنیم یا بد؟
ملاک نهایی برای اعمال ما چیست؟
واقعیت یا یقین ما که از طریق احساس یا عقل ناقصمان حاصل می شود.
بینهایت جواب وجود دارد که به خاطر همان نسبی بودن جهان است.

در این دنیای ماده کوچک ترین عمل ما مسیر این دنیا را تغییر می دهد و اثار این عمل تا زمانی که دنیا برقرار است،وجود خواهد داشت.حتی یک حرکت کوچک ما در قبال شخصی دیگر یا یک جمله ما اثری بسیار زیاد دارد و می تواند زندگی تمام اشخاص تا اخر دنیا را تغییردهد.
سوالی که بوجود می اید این است که چه کسی می تواند این اعمال و اثار انرا حساب کند و بگوید کار خوب انجام شده است؟
این که دین می گوید اعمال را در قیامت بر روی ترازوی عدل قرار میدهند یا مردم کارنامه خود را دریافت میکنند و ... توهین به شعور انسان نیست؟
چرا به این مسائل دقت نمیکنیم؟
چرا دنیا را خیلی ساده فرض می کنیم؟

با سلام

بنای بر تفصیل در پاسخ ندارم، بی شک برای بند بند مطالبی که آورده اید پاسخ دقیق و روشن وجود دارد اما ورود در این بحث، لوازمی دارد که می طلبد، قبل از هر چیز مطالبی کلی برای مخاطبان و خصوصاً از سوی شما روشن شود:

اولاً؛ سخن انشاء گونه و شعرگونه شما که به هیچ مبنا و ملاک منطقی و عقلی استوار نیست و بر طبل نسبی گرایی و شکاکیت می کوبد نمی تواند، حقیقت را بر اهل خرد پوشیده و مخفی سازد. بی شک؛ اگر کسی اهل خرد و منطق باشد از همین قانونی که شما بدنبال اثبات آن هستی (شکاکیت و نسبی گرایی) علیه سخنان و بافته های خودت بکار می بندد، بعبارتی اگر همه چیز نسبی است و در این عالم، امر مطلقی وجود ندارد پس قطع مسلم، بافته های شما نیز نسبی بوده و نمی تواند بهره ای از حقیقت مطلق داشته باشد.

ثانیاً در جای خود با ادله و براهین محکم منطقی و فلسفی و دیگر راه های مربوطه، وجود خدا اثبات شده و ادبیات شعرگونه و داستان وار شما که عاری از استدلال و برهان است، برای اهل خرد و منطق که قلبهاشان به شبهات و وساوس شیطانی آلوده نشده باشد، هیچ ارزش معرفتی ندارد.
[FONT=Microsoft Sans Serif]

ثالثاً؛ شما ادعای نسبی گرایی داری و معتقدی: اصولاً هیچ شناخت یقینی، قطعی و مطلقی در عالم وجود ندارد؟ بعبارتی "هیچ قضیه ای بطور مطلق و کلی صحیح نیست و بعبارتی همه چیز نسبی است"؟؟؟ مسأله انسان، اعمال و کارهای ما، اخلاق و رفتار بشری، معرفت و اندیشه های بشری، امور ماوراء طبیعی، دین و معارف الهی و ...؟

چند پرسش از شما ...؟؟؟

سؤال اول) آیا این مطلبی را که ادعا می کنی(نسبیت همه چیز) یک مسأله قطعی و یقینی می دانی یا در آن شک داری؟

سؤال دوم) آیا این قضیه که "هیچ قضیه ای مطلق و کلی نیست" را یک قضیه مطلق و کلی می دانی یا نسبی و جزئی؟

انسان
ما خود از این جهان نسبی هستیم.
ما از زمانی که به دنیا می اییم در حال مقاومت در برابر شرایط محیط اطرافمان هستیم.تمام اجزای ما هم همینطور هستند.
هیچ یک از ما نمی تواند بگوید در فلان زمان با سلامت کامل (100%) جسمی و روانی فلان تصمیم را گرفتم. همه ما دچار بیماری هستیم و تمام کارهای ما تحت تاثیر ان بیماریها و عوامل بیرونی است.
شاید همین شک من هم راجع به خدا یک بیماری باشد؟؟!!
تمام اعمال ما متاثر از اعمال محیط است و اعمال محیط ناشی از اعمال محیط دیگر و....
دنیا زنجیره عمل وعکس العمل است.
ما هم قطعه ای از این زنجیره ایم .شرایط محیط،عمل ما را تعیین می کند و در انتخاب ان نقش خاصی نداریم.
اشتباه نکنید.منظورم من این نیست که کسی دست مرا روی دکمه های صفحه کلید فشار می دهد.بلکه من با فکرم این کار را می کنم.اما خود این فکر از کجا امده؟ چیزی باعث شده این فکر به ذهن من رجوع کند. اما ان چیز چرا بوجود امده؟و... بی نهایت سوال که به صورت زنجیره ای و پشت هم تکرار می شوند.
اگر خدا بگوید چرا فلان کار را کردید حرفهای زیادی برای گفتن دارم...

جبر
تمام موجودات مادی مجبور به جبر قوانین ماده هستند.من هم در این جهان زندگی می کنم پس من هم از این نظر مجبورم.

در باره حقیقت انسان، مسائل جبر و اختیار و غیرو از مباحث مرتبط با آن در جای خود و در همین سایت سخن بسیار رفته است. اصل مختار بودن انسان امری بدیهی و وجدانی است.

اینکه انسان در چندراهی ها خودش اراده می کند و تصمیم می گیرد از کدام راه برود.
اینکه بخوابد، بخورد، مطالعه کند و هر کاری که انسان انجام می دهد از سر اختیار است.
مثلاً روشن است حرکت دستی که رعشه دارد غیر ارادی و غیر اختیاری است اما حرکت همان دست رعشه دار برای گرفتن عصا و یا قلم ارادی و اختیاری است.

دیگر اینکه تأثیر مسائل محیطی و زیستی و دیگر امور عالم بر انسان انکار ناپذیر است اما بگونه ای نیست که بطور کلی اختیار را از انسان سلب کند، لذا انسان در برابر انتخابها و افعال و کردار خویش مسئول بوده و باید پاسخگو باشد.

پس با توجه به اینکه خداوند همه لوازم و امکانات مورد نیاز برای سیر تکاملی بشر را اعم از تکوینی و تشریعی در اختیارش قرار داده، بر خلاف ادعای شما حجت بر انسان تمام است و انسان، در پیشگاه الهی نمی تواند احتجاج کند و چنین ادعایی به غایت گزاف و از سر تزلزل و نااستواری در عمل و عقیده است.

جهان ماوراء

یکی از دوستان حرفهای جالبی را در رابطه با این موضوع بیان کردند.مثلا:
چرا باید یک نفر کتاب دستش بگیره و بخونه و فکر کنه یه موجود خیالی به اسم خدا داره حرفهای اونو می شنوه!

من خودم به متا فیزیک علاقه دارم وحتی چیزهایی رو با چشم های خودم دیدم که نه داستان بود و نه یه خبر بی پایه و اساس تو تلویزیون،بلکه یک تجربه بود.اما هیچ کدام از این موضوعات مبهوت کننده به خدا و دنیای معنویات متصل نبود.حتی خود روحانیون هم چنین قدرتهایی رو از جانب خدا نمی دانند.
حالا همین رو میشه به پیامبران و معجزات انها هم تعمیم داد.انها هم انسانهایی بودند مثل ما و با قابلیت های مختلف وقدرتهای متافیزیکی بالا.
حالا اینکه مابیایم و یه سری داستانها رو به اونا نسبت بدیم و از اونها برای اثبات خدا استفاده کنیم یه جور دروغ بزرگه.(البته از نظر من)

در پایان باید بگم:

[FONT=Times New Roman]چیزی که به عنوان دین به ما عرضه میشه خیلی زیبا و شیرینه اما حقیقت، خیلی تلخه.

مطالب اخیر شما که در خصوص خدا و پیامبران و مسائل مرتبط با معاد (پاداش و جزا) و غیرو گفتید نشان ضعف و نااستواری در عقیده است، گر چه در جاهایی به عقیده مندی تان به متافیزیک اشاره نموده اید اما با توجه به رویکرد شما در برابر شبهات و تشکیکاتی که برای تان پیشامده، این سطح آشنائی و معرفت کافی نیست و بشدت آسیب پذیر است.

تا حدیکه بدون اینکه به امری یقینی و قطعی و حقیقتی مطلق دست پیدا کنید، بر اساس نسبی گرایی و تشکیک در همه چیز، خواسته یا ناخواسته به عقاید خودتان هم حمله ور شده اید. باصطلاح با بنای شک و نسبیت که ارزش علمی و یقینی ندارد و بعبارتی در مقام ظن و گمان است، می خواهید در باره همه چیز قضاوت کنید و این بزرگترین خطای شماست.

بحث در اینباره بسیار است، چند توصیه:

- به بحثهای خوبی که در خصوص اعتقادات دینی شده(خداشناسی، پیامبر شناسی و معاد) مجدداً رجوع کرده بازنگری و دقت نظر بیشتری داشته باشد؟

- برای فرار از نسبی نگری و تشکیک در همه چیز، در وجود خودتان بیشتر دقت کنید؟ آیا وجود خودتان، بعنوان یک امر حقیقی و ثابت روشن است؟ آیا اصول ثابت و بدیهی که همه بر آن گواهی می دهند وجود دارد یا خیر؟ مانند اصل اجتماع نقیضین، اصل نیازمندی علت به معلول، اصل خوبی عدالت و بدی ظلم و امثال آن ...؟؟؟ اینها همان امور مطلق اند (بیشتر دقت کنید)

- در ضمن، در همین راستا برای روشن شدن بیشتر بحث، و اینکه برای خوانندگان روشن شود که اصولاً دیدگاه روشن شما در این مباحث چیست، به 2 سؤال بنده که در خلال بحث اشاره شد پاسخ دهید تا بحث را با همکاری دیگر دوستان (کارشناسان، همکاران و کاربران محترم) ادامه دهیم.

با تشکر ...:Gol:

سلام
خسته نباشید
تعجیل در جواب،همین مشکلات رو بوجود میاره دیگه دوست عزیز.
اصلا منظور بنده رو متوجه میشی؟؟
اجازه بدین کسانی که متوجه می شن بهش فکر کنند...
شما لازم نیست بنده رو متقاعد کنید.

این سوالات فقط بازی با کلماته.فکر میکنی با بازی با کلمات میشه نتیجه گرفت؟؟

سلام جناب kingusef:Gol:

البته راه خوبی است برای فرار از پاسخ دادن؟؟؟ و گاهی هم لازم ...

ابهام گویی و باز هم ابهام گویی ...؟ و ارسال توپ با عباراتی مغالطه ای نظیر "شما منظور بنده رو متوجه نشدی؟" و یا " اجازه بده آنها که متوجه شدند بهش فکر کنند"؟؟؟ به زمین مقابل.

شما یکسری اندیشه ها و عقاید واهی؟؟؟ نه ببخشید "بافته های ذهنی خودت را"، نه پوزش می خواهم ...تأثیراتی که از اندیشه ها و مکاتب الحادی و انکاری غرب گرفته ای را در قالب یکسری عقیده در باره نسبی گرایی اعمال انسانی، تشکیک در انسان، اختیار و جبر، و امور ماورائی (دین و خدا و پیامبر و ...) نوشتی و با خط درشت هم توصیه کردی:

جالب است حال در مقام پاسخ های داده شده، بجای پاسخ دادن به مطالب بنده و سؤالاتی که از شما پرسیده ام، با شیوه ای خام و ناشیانه بدنبال راه فرار هستید؟

خوب، بنده و مخاطبان منتظر هستیم شما، به گمان خودتان اگر قصد خاص تری دارید که در پست اول آن را آشکار نکرده اید و از منظر ما مخفی مانده آشکار کنید.؟؟؟

منتظر پاسخ روشن شما به دو سؤال پست قبلی ام هستم، زیاد سخت نیست، کمی تأمل کنید...

موفق باشید ...:Gol:

من خودم به متا فیزیک علاقه دارم وحتی چیزهایی رو با چشم های خودم دیدم که نه داستان بود و نه یه خبر بی پایه و اساس تو تلویزیون،بلکه یک تجربه بود.اما هیچ کدام از این موضوعات مبهوت کننده به خدا و دنیای معنویات متصل نبود.حتی خود روحانیون هم چنین قدرتهایی رو از جانب خدا نمی دانند.
حالا همین رو میشه به پیامبران و معجزات انها هم تعمیم داد.انها هم انسانهایی بودند مثل ما و با قابلیت های مختلف وقدرتهای متافیزیکی بالا.
حالا اینکه مابیایم و یه سری داستانها رو به اونا نسبت بدیم و از اونها برای اثبات خدا استفاده کنیم یه جور دروغ بزرگه.(البته از نظر من)

در پایان باید بگم:

[FONT=Times New Roman]چیزی که به عنوان دین به ما عرضه میشه خیلی زیبا و شیرینه اما حقیقت، خیلی تلخه

سلام
این اولین پست من در اسک دین هست خودم به شخص خودم خوشامد میگم :welcome::tamasha:

اگر قسمت های ابتدایی صحبت شما را قلم بگیریم ( که بنده این طور برداشت میکنم حرف اصلی شما همین بند اخر باشه )

بنده سوالی دارم با توجه به این که شما تمام روابط موجود در این جهان را نسبی میدونید چطور برای تجربه شخصی خودتون اصالت قائل هستید ؟
ایا تجربه شخصی خود را معیار و میزان برای قضاوت قرار میدهید ؟
ایا ممکن است تجربه شما به عنوان یکی از ابنای بشر ناشی از توهم و بالا و پائین رفتن سطح مواد شیمیایی خونتان باشد ؟ بنابراین چگونه میتوانیم ان را با معجزات الهی همسنگ قرار میدهیم وقتی اطلاعی دقیقی و علمی به ان معجزات و کرامات نداریم ؟
---------------
برخورد بشر با متافیزیک قدمتی به اندازه حضور بشر روی این کره خاکی دارد ... نه چیز جدیدی است و نه عجیب وحقیقت اینکه متافیزیک هم قوانین خود را دارد و جهان بی در و پیکری نیست بلکه جزئی است از جهان کل ..

سحر با معجزه پهلو نزند دل خوش دار ..."و آنچه را در دست راست دارى بيفكن، تمام آنچه را ساخته‏ اند میبلعد! آنچه ساخته ‏اند تنها مكر ساحر است; و ساحر هر جا رود رستگار نخواهد شد"طه 69

[FONT=Times New Roman]چیزی که به عنوان دین به ما عرضه میشه خیلی زیبا و شیرینه اما حقیقت، خیلی تلخه

این حقیقت نسبی محسوب میشه یا قطعی؟

خیلی ها خیلی حرفها میتونن بزنن، اون هم بی پایه و اساس

اما زمانی مطالبشون ارزش خوندن و فکر کردن رو داره که برای مبانی فکریشون بتونن استدلال

بیارن

بی پایگی مطالب شما از اول هم واضح بود، ولی زمانی بیشتر اشکار شد که از جواب دادن به

سوالهای ابتدایی استاد صدیق فرار کردید

سلام مجدد:Gol:

جناب

kingusef

آیا خودتان می فهمید چه می گویید؟؟؟

وقتی با قاطعیت می گویید: "همه چیز نسبی است"؛ به این معناست که دارید یک گزاره و قضیه منطقی را تأیید می کنید. در این وضعیت، یعنی چه که در برابر گزاره ی مورد ادعای خودتان؛ نمی توانید بگویید بله یا خیر؟؟؟ یا بعبارتی نمی توانید گزاره و قضیه مورد ادعای خودتان را تأیید یا رد کنید.

آیا قضیه مورد ادعای شما "همه چیز نسبی است" در مقام اثبات نسبی گرائی همه چیز هست یا خیر؟ اگر در مقام بیان نسبی گرایی همه چیز هست، (که هست) یعنی اینکه هیچ چیزِ قطعی و یقینی وجود ندارد؟ پس چگونه شما یا کسانیکه مدعی نسبی گرایی هستید به چنین قضیه و گزاره قطعی ای دست یافته اید؟

بی شک با این سخن، بطلان و نااستواری کلام شما روشن و بدیهی می شود.

لطفاً کمی در گفته های خودتان تأمل کنید؟؟؟ آیا به پوچی و واهی بودن انها خنده تان نمی گیرد؟؟؟

یک توصیه از طرف ما؛ بهتر است به موضوع اصلی برگردیم و در برابر ادعایی که کرده اید و خودتان هم نمی توانید ادعایتان را حتی با یک کلمه "بله" یا "خیر" تأیید یا رد کنید بیشتر دقت کنید و البته به سؤالات دوستان هم احترام بگذارید و پاسخ انها را اگر در توانتان هست روشن کنید، در غیر اینصورت بهتر است بحث را همینجا رها نموده تا بیش از آن گرفتار آفات نسبی گرایی نشوید.

موفق در فهم حقیقت ...:Gol:

یه سوال:
شما چطور به این نتیجه رسیدید؟

همه چیز نسبی است.

با مبنای شما، این نتیجه هم نسبی است و هیچ دلیلی بر درست یا غلط بودن آن وجود ندارد!

یه سوال دیگه:
زندگی در نسبیت مطلق حس خلا و بیهودگی در آدم به وجود نمیاره؟!

ضمنا:
جناب crazy خوش اومدید، یه سر به پاتوق بزنید تا بیشتر تحویلتون بگیرند!

سلام علیکم

بله.ممکن است.

با گفتن این سوال بخشی از گفته های من را تایید کردی که این سوال را می توان به تمام ابعاد و رفتارهای من و شما تعمیم داد.

سوالات دیگری هم پرسیده بودم که از کنار ان گذشتید
خیر به هیچ وجه !... در جهان بینی بنده مواردی مطلق و ثابت هستند مانند وجود علت العلل حضرت حق
اما تفاوت بنده و شما در این است که شخصا به جهل خودم واقفم جهل نسبی و جهل کلی میدانم که به عنوان یکی از ابنای بشر محدودم به حصار مکان و زمان و دانش ناچیزم بنابراین با غلتک نسبی گرایی و عنوان تجربه بشری وحی الهی (که اتفاقا ادمی را بارها و بارها به تعقل فرا میخواند) را زیر نمیگیرم !
متاسفانه دوست عزیز شما نسبی گرایی را هم بد متوجه شدید یعنی گمان نمیکنم حتی پیشوایان نسبی گرایی هم نظری مانند شما داشته باشند چون عملا راه تعقل را سد میکند

زندگی در نسبیت مطلق حس خلا و بیهودگی در آدم به وجود نمیاره؟!

سلام علیکم
بد ندیدم نکته ای را عرض کنم ...یکی از راه های شناخت بهتر ارا و افکار دیدن نتیجه انها در عمل هست خوب باید دید نسبی گرایی اخلاقی چه ارمغانی برای بشر امروز به بار اورده ...

وقتی همه چیز در حوزه روابط انسانی از با دید نسبی گرایی تعریف بشه اولین تاثیر ان از بین رفتن مفهوم خوب و بد و به دنبال ان مخدوش شدن حق در این دیدگاه هست زمانی که خوبی و بدی مفاهیمی نسبی هستند ناگزیر حق هم مفهومی عرفی و قراردادی خواهد بودکه ضمانتی برای اجرا ندارد

ماحصل این تفکر دنیای امروزی ما و روابط بین ملل و دول هست ...روابطی که تنها اسمی از قانون مداری را یدک میکشه اما در حقیقت از یک قانون کلی و بزرگ تبعیت می کند قانون جنگل
--------------------------------

ضمنا:
جناب crazy خوش اومدید، یه سر به پاتوق بزنید تا بیشتر تحویلتون بگیرند!

خواهش میکنم فعلا اینجا غریبم و ادرس دستم نیست تا با فضا و اخلاق دوستان اشنا بشم زمان میبره :help: البته همین طور که مشاهد میکنید در زمینه تحویل گرفتن خود کفا هستیم و:nashenas: خودمان خودمان را جلو جلو تحویل گرفته ایم !:khandeh!::tamasha:

سلام خدمت دوستان

لازم به ذکر است زمانی که قصد ایجاد این موضوع را داشتم فکر نمی کردم دوستان بحث را به حاشیه ببرند اما متاسفانه اینگونه شد...

انتظار نداشتم بحث واضح بنده را را با یک سوال ابتدایی به حاشیه ببرید..
سوالاتی که به بازیچه دست شما تبدیل شده و در اصل یک سوال است.

(همه چیز نسبی است)،قطعی است؟

با استفاده از جواب این سوال هیچ چیز ثابت نخواهد شد.البته نتیجه ای که از هر دو جواب خواهید گرفت نسبی است.
اما اگر خیلی مشتاق جواب هستید و می خواهید نتیجه دلخواهتان را بگیرید فرض کنید میگویم:بله(البته بله نسبی)

موفق باشید...:Gol:

با سلام:Gol:

نسبی گرایی به چه معناست؟
خوب يا بد بودن در نگرش تجربه گرایان امري واقعي نيست،بلکه امري موهوم،خيالي و ناشي از داوري اخلاقي فردي است.هر کس آنچه را دوست دارد خوب مي نامد و آنچه را با خواسته هاي شخصي او سازگار نباشد،بد مي پندارد و این همان نسبیت گرایی است . ايريس مورداک در اين باره مي گويد:با رويکرد تجربي،ارزش ها از عالم اعلي به دامان اراده ي انسان سقوط کرد.واقعيت متعالي وجود ندارد.تصور از خوب،غير قابل تعريف و تهي است و انتخاب انسان مي تواند آن را پر کند.بنابراين،ارزش ها و امور اخلاقي،اموري کاملاً نسبي یعنی تابع دلخواه اشخاص یا نهایتا فرهنگ اقوام هستند و آرمان و ارزشهای ثابت و مشترکي بين انسان ها وجود ندارد.

نقد نسبی گرایی معرفتی
نسبي‏گرايي معرفتي به انکار هستي مي‏انجامد، زيرا هر نمودي ممکن نيست‏حقيقت‏باشد و نسبي‏گرا بايد بگويد هر چيزي نسبت‏به پندار و ظن و نسبت‏به ادراک هر شخصي حقيقت است; بنا بر اين، هيچ چيز به وجود نيامده و نخواهد آمد مگر آن که کسي چنين بپندارد. پس دليلي بر واقعيت هستي بما هو هستي در دست نيست. (سالة ته‏ئه‏تتوس، افلاطون،ص ۱۴۶– ۱۴۷)

افلاطون براي تبيين بيشتر روايت پروتاگوراس از نسبي‏گرايي معرفتي به گفت‏وگوي سقراط با تئودوروس و ته‏ئه‏تتوس درباره چيستي شناسايي اشاره مي‏کند و سپس نقدهاي کلامي، معرفت‏شناختي و هستي شناختي سقراط را بر اين رويکرد نقل مي‏نمايد.(همان، ص ۱۴۱۵ – ۱۴۱۶).

يکي از نقدهاي سقراط بر نسبي‏گرايي پروتاگوراس، استدلال از طريق استحاله اجتماع نقيضين است. او مي‏گويد: «آيا هر کس مقياس چيزهاي آينده را نيز در خود مي‏داند; مثلا اگر غير پزشکي معتقد باشد که اين شخص تب خواهد کرد و تنش گرم خواهد شد و پزشکي نيز بر خلاف اين عقيده باشد، آيا آن چه روي خواهد داد، مطابق عقيدة يکي از آن دو خواهد بود يا موافق عقيده هر دو؟»(همان، ۱۴۰۰ – ۱۴۰۱).

نقد ديگر سقراط اين است: «اگر بنا بر آن است که هر پندار و عقيده‏اي درست‏شمرده شود، پس آيا ابلهي و اتلاف وقت نيست که مردمان دربارة آرا و عقايد يک‏ديگر بحث و گفت‏وگو کنند و درستي و نادرستي آنها را بررسي نمايند و نظري بر خلاف نظر ديگران در ميان آورند؟»

نقد ارسطو بر نظريه نسبي‏گرايي پروتاگوراس چنين است: «اگر هر پنداري که هر کسي دارد، يا هر چه بر هر کس نمودار مي‏شود، حقيقت‏باشد، پس همة احکام بايد در آن واحد، هم مطابق حقيقت‏باشند و هم خلاف حقيقت، زيرا بسياري از آدميان عقايد مخالف يک‏ديگر دارند و معتقدند که هر کس با آنان هم عقيده نيست در اشتباه است. بنابراين به حکم ضرورت، همه چيز بايد هم باشد و هم نباشد» (همان، ص ۴۲۸ - ۴۲۹ و ۳۸۰)، يعني نظريه نسبي‏گرايي، مستلزم اجتماع نقيضين و اجتماع مطابقت و عدم مطابقت‏حقيقت در احکام و در آن واحد است. و لازم مي‏آيد که شي‏ء واحد، هم باشد هم نباشد. هم نيک است و هم بد و محتواي هاي همه ادعاهاي متناقض در آن واحد صادقند. در حالي که بي‏گمان يکي از دو طرف در اشتباه است. (همان، ص ۱۵۴).

نسبی گرایی از دیدگاه شهید مطهری
استاد مطهري از شخصيت‏هاي روزگار معاصر ما است که به مساله نسبيت توجه ويژه‏اي داشته و آن را در عرصه‏هاي گوناگون واقعيت، حقيقت، اخلاق، عدالت، خير و شر، سعادت و شقاوت، حرکت و اجتهاد بررسي کرده است. نسبيت از ديدگاه وي، امر يا صفت‏يا حالتي است که از مقايسة يک شي‏ء با شي‏ء معين ديگر و يا از مقايسة يک زمان با زمان ديگر به دست مي‏آيد. مثلا بزرگي و کوچکي امور نسبي هستند; يعني براي آن حد معيني نمي‏توان تعيين کرد. يک گوسفند که به اندازة يک گوساله باشد بزرگ است اما اگر يک شتر به اندازة يک گاو باشد کوچک است. در حالي که گاو از گوساله بزرگتر است. پس بنابراين نسبيت از مقايسة چيزي با چيز ديگر به دست مي‏آيد. يا مثلا دوري و نزديکي از امور نسبي است که اگر خانه‏اي در شهري نسبت‏به مرکز شهر بسنجند مي‏گويند اين خانه دور است ولي اگر اين شهر را با شهر همجوار آن بسنجند، مي‏گويند نزديک است در صورتي که فاصله بين دو شهر به مراتب دورتر از فاصله آن خانه تا مرکز شهر است. پس دوري و نزديکي از امور نسبي هستند. لکن برخي از امور مطلق هستند مانند اعداد و مقادير و زمان. براي نمونه، عدد بيست در همه جا ثابت است‏بيست گردو با بيست‏ستاره فرقي ندارد، عدد آنها يکي است جمله مقادير از اين سنخ هستند.

پس امور از ديدگاه مطهري به دو دسته مطلق و نسبي تقسيم مي‏گردند. (مرتضي مطهري، ۱۳۶۲، ۳۰۴ ۳۰۲).

نسبی گرایی از منظر دین

نسبی گرایی و شکاکیّت از منظر دین نیز باطل است؛ چرا که اگر نسبی گرایی و شکاکیّت از منظر دین، مقبول باشد، لازمه آن لغو بودن ارسال رسل و انزال کتب است و هدایت الهی (هادی) عملاً ممتنع می شود.که تفصیل آن را به وقت دیگری موکول می کنیم.


به هر حال؛ نقدهای بسیاری بر اندیشه نسبی گرایی معرفتی وارد است که لازمه آن ورود در موضع تفصیل است باقتضای انکه بحث در دو طرف جریان یابد، لذا فعلاً به همین اندازه بسنده می کنیم.

بدرود تا درودی دیگر ...:Gol:

آیا شما از این بحث میخواهید نتیجه بگیرید حقیقتی به نام خدا وجود ندارد؟ و یا اخلاق هم نسبی است؟

اين نتيجه كه بهش رسيديد كه همه چي نسبي است خود قطعي نيست

سلام دوستان
خوب معلومه وقتی همه چیز رو نسبی در نظر بگیری دیگه چیزی قطعی نیست.به نظرمن این سوال/جمله شما اصلا معنی نداره

سلام دوستان
خوب معلومه وقتی همه چیز رو نسبی در نظر بگیری دیگه چیزی قطعی نیست.به نظرمن این سوال/جمله شما اصلا معنی نداره

با سلام .
جناب Kingusef بحثتون برای من جالب به نظر اومد و خواستم یه مشارکتی کرده باشم .

من خودم بر این باور هستم که تمام چیزها نسبی نیست و برخی امور ثابت هستند . چرا این را عرض میکنم . فرض کنید تمام امور نسبی باشند . در این صورت روابط فیزیک معنا نخواهند داشت .

1)مثلا اگر امر A وابسته به B باشد و B به C و C به D و .... و این وابسته بودن جایی تمام نشود پس همه قوانین علت و معلولی که در دنیا وجود دارند با یک ضریبی بر روی هم اثر گذار هستند و اگر اینگونه باشد تمام روابط منطقی فیریک مانند F=ma بی معنا میشود. و این قوانین باید به صورت بازگشتی خود را فراخوانی کنند . در صورتیکه قوانین فیزیک اینگونه نیستند .

2) چگونه شما میخواهید با نسبیت به جنگ اخلاق بروید . فرض کنید شخصی بر روی قطاری قرار دارد . این قطار با سرعت 100 کیلومتر بر ساعت حرکت میکتد این شخص با سرعت 2 متر بر ساعت به سمت جلو حرکت میکند پس سرعت این شخص نسبت به زمیین100+2=102 متر بر ساعت میشود حال شخص دیگری را در نظر بگیرید که سوار بر قطار نیست و خودش با سرعت 10 متر بر ساعت حرکت میکند سرعت این شخص نسبت به زمین همان 10 متر بر ساعت است .

سوال کدام بهشتی ترند اونی که سرعتش 102 بوده یا اونی که 10 بوده

در آن دنیا وقتی بخواهند ببینید کدام بهشتی تر است جاهایی که اختیار وجود نداشته حذف میشود . در آنصورت به کسی که سرعتش 102 بوده میگویند فقط 2 متر بر ساعتش از شما مقبول است و به اون شخصی که بر روی زمین با سرعت 10 متر بر ساعت حرکت کرده میگویند همه اش از شما مقبول است .
و کسی که 10 متر بر ساعت حرکت کرده بهشتی تر است !!!

من فكر مي كنم اين نتيجه گيري نبايد عقلاني باشه (همه چيز نسبي است) . چون براي قبول شكاكيت اول بايد ريشه ي عقل رو زد . اين بيشتر حاصل از جبره . يعني شما به جايي ميرسي كه هيچ دليلي براي رد يا قبول هيچ نظري نداري .
مثلا اگه ما در مسير بهمن قرار بگيريم ناگزير فرار ميكنيم در خلاف جهت براي در امان بودن . گر چه عقل هم اين كار رو تاييد مي كنه اما اين يك كار صرفا عقلاني نيست بلكه اجباريه كما اين كه اگه به جاي ما يك حيوان هم بود همين كار رو ميكرد.

همه چیز نسبی نیست.اما اکثر چیزها نسبی است.

سلام

می بینید چقدر راحت میشه با کلمات بازی کرد؟

اون پست اول شما هم چیزی جز همین (بازی با کلمات) نبود. بود؟

اصلاً وقتی طبق نظرشما همه چیز رو نسبی فرض کنیم، همه چیز بازی میشه و هیچ کاری غیر بازی نمیشه کرد. همه افکار هم بازی با کلمات میشن.

یه سئوال:
شما مطمئنی که وجود داری؟ یا وجود داشتنت هم نسبی است؟

شما مطمئنی که وجود داری؟ یا وجود داشتنت هم نسبی است؟

بودن یا نبودن مساله این است !!!

من فكر مي كنم اين نتيجه گيري نبايد عقلاني باشه (همه چيز نسبي است) . چون براي قبول شكاكيت اول بايد ريشه ي عقل رو زد . اين بيشتر حاصل از جبره . يعني شما به جايي ميرسي كه هيچ دليلي براي رد يا قبول هيچ نظري نداري . مثلا اگه ما در مسير بهمن قرار بگيريم ناگزير فرار ميكنيم در خلاف جهت براي در امان بودن . گر چه عقل هم اين كار رو تاييد مي كنه اما اين يك كار صرفا عقلاني نيست بلكه اجباريه كما اين كه اگه به جاي ما يك حيوان هم بود همين كار رو ميكرد.

البته چيز هايي كه من گفتم نتيجه گيري بود نه خود اصل.
اما ريشه ي اصالت عقل و تجربه رو جز با عقل و تجربه نمي شه زد . ناگزيريم ! چون ابزار ديگه اي براي تحصيل معرفت نداريم . ما صرف حرف زدن داريم بر اصول بديهي تكيه مي كنيم . حتي اينكه مي گوييم كه همه چيز نسبي است يك نتيجه گيري عقلانيست . ما وقتي براي رد عقلانيت دليل مياريم داريم عقلاني صحبت مي كنيم . چون نمي تونيم اين كار رو نكنيم .

. عقل ما براي قبول همه چيز دليل مي خواد و بحث هاي نظري بر پايه ي بديهيات استواره .
حالا اگه ما اين سوال رو بپرسيم كه عقل براي قبول اصالت خودش دليل نمي خواد ؟ چه طور بايد بهش جواب داد .
اينجا كه نمي تونيم استدلال بر پاي عقلانيت بياريم . چون خودش محل اشكاله .
يا وقتي ما به درستي چيزي پي مي بريم چه طور بفهميم چيزي كه با استفاده از عقل يا تجربه فهميديم همان حقيقت است .

راستش من خودمم گيج ميشم. اما اين ها فقط چيز هايي كه به ذهنم ميرسه. اميد وارم سريع تر جواب بديد و يك انسان از راه كج بيارين تو راه راست:Nishkhand:

عقل ما براي قبول همه چيز دليل مي خواد و بحث هاي نظري بر پايه ي بديهيات استواره . حالا اگه ما اين سوال رو بپرسيم كه عقل براي قبول اصالت خودش دليل نمي خواد ؟ چه طور بايد بهش جواب داد . اينجا كه نمي تونيم استدلال بر پاي عقلانيت بياريم . چون خودش محل اشكاله .

نسبی بودن همه چیز
آیا خوبی بدون زشتی معنا میده
آیا بالا بدون پایین معنا میده
آیا ماده بدون ضد ماده معنا میده
آیا سرعت بدون سکون معنا میده
آیا خدا بدون شیطان معنا میده
بله اکثر چیز ها نسبیه حتی دین(آواتار منم داره همین رو میگه :khandeh!: )کمی فیزیک بخونید میفهمید

نسبی بودن همه چیز آیا خوبی بدون زشتی معنا میده آیا بالا بدون پایین معنا میده آیا ماده بدون ضد ماده معنا میده آیا سرعت بدون سکون معنا میده آیا خدا بدون شیطان معنا میده بله اکثر چیز ها نسبیه حتی دین(آواتار منم داره همین رو میگه )کمی فیزیک بخونید میفهمید

سلام خدمت شما

كاش شما به پست هاي اين تاپيك يك نگاه مي انداختيد تا به جواب خود برسيد.
طبق مبناي شما هم فيزيك يك امر نسبي است نه مطلق و نمي تواند حكم قطعي بدهد!

كاش شما به پست هاي اين تاپيك يك نگاه مي انداختيد تا به جواب خود برسيد.
طبق مبناي شما هم فيزيك يك امر نسبي است نه مطلق و نمي تواند حكم قطعي بدهد!

قوانینی که به اثبات رسیده نسبی نیست

[right]بايد گفت حجيت عقل ، ذاتي است است و نيازي ندارد دليل ديگري براي اثبات حجيت آن آورده شود.حجیت ‏برهان عقلی ، امری ذاتی و قطعی و بی‏ نیاز از اثبات است. به عبارت بهتر، حجیت ‏برهان،اثبات‏ پذیر نیست. زیرا از امور بدیهی است و بهترین دلیل حجیت و حقانیت امور بدیهی، بداهتشان ‏است .

سلام
من معناي ذاتي رو نمي فهمم . وقتي ميگيم چيزي ذاتيست و نياز به دليل ديگري ندارد دقيقا يعني چه ؟ مثلا ما وقتي ميگيم اين دليل عقلانيست يا اين دليل رو تجربه اثبات كرده من مي فهمم با چي طرفم و مرز هاش كجاست و اگه اون دليل از مرز ها تجاوز كرد مي فهمم ديگه اون دليل عقلاني يا تجربي نيست اما وقتي ميگيم چيزي ذاتي است هيچ مرزي براي من تداعي نميشه و اون وقت شما چه طور مي توني ثابت كني امري ذاتي هست يا خير؟

يك تناقضي كه من تو حرفاتون ديدم اين بود كه من معناي بديهي رو از حرفاتون نفهميدم . يك امر بديهي امريست كه بي نياز از اثبات است يا امريست كه اثبات پذير نيست .

شما گفتيد كه درستيه امور بديهي بي نياز از دليل اند و بهترین دلیل حجیت و حقانیت امور بدیهی، بداهتشان ‏است و لي اين خود دليلي در جواب سوال چرا امور بديهي درست اند ؟ است
[/right]

سلام من معناي ذاتي رو نمي فهمم . وقتي ميگيم چيزي ذاتيست و نياز به دليل ديگري ندارد دقيقا يعني چه ؟ مثلا ما وقتي ميگيم اين دليل عقلانيست يا اين دليل رو تجربه اثبات كرده من مي فهمم با چي طرفم و مرز هاش كجاست و اگه اون دليل از مرز ها تجاوز كرد مي فهمم ديگه اون دليل عقلاني يا تجربي نيست اما وقتي ميگيم چيزي ذاتي است هيچ مرزي براي من تداعي نميشه و اون وقت شما چه طور مي توني ثابت كني امري ذاتي هست يا خير؟ يك تناقضي كه من تو حرفاتون ديدم اين بود كه من معناي بديهي رو از حرفاتون نفهميدم . يك امر بديهي امريست كه بي نياز از اثبات است يا امريست كه اثبات پذير نيست . شما گفتيد كه درستيه امور بديهي بي نياز از دليل اند و بهترین دلیل حجیت و حقانیت امور بدیهی، بداهتشان ‏است و لي اين خود دليلي در جواب سوال چرا امور بديهي درست اند ؟ است

با سلام خدمت شما

دوست عزیز جدای از اینکه استدلال شما به هیچ عنوان پایه ی منطقی ندارد طرز برخورد شما نیز با این نوع نگرش شخصیتان کمی از روی تعصب و کوته نظری است. چه اگر همه چیز نسبی هم باشد که نیست، انسان در معرض انتخاب آنچه که بهتر است قرار خواهد گرفت و این خودش اصلی از اصول اسلام است. قران هم هرگز دستور به امری در هرشرایط نداده و برای اوامر خود استثنائاتی نسبی و بسته به موقعیت قرار داده است.
علاوه برا آن تجربه های متافیزیکی شما و اینکه آنچه دیده اید خدایی نبوده است منافاتی با ذات خداوند بزرگ ندارد. آنچه که دیده اید ممکن است شیطان بوده باشد!
در همین چارچوب نسبی گرایی هم که پیش بروید بهتر گزینه پیش رویتان باور خدا و اسلام است
به قول خودتان ...
کمی بیاندیشید