خدا را دوست دارم،به خاطر اینكه از من می پذیرد كه بگویم: خدا را دوست دارم. خدا را دوست دارم،به خاطر اینكه تنها كسی است كه می توانی جلوش بدون اینكه خجل بشوی گریه كنی، و بگویی دلت براش تنگ شده.
خدا را دوست دارم،به خاطر اینكه می توانم احساسم را راحت به آن بگویم، نه اصلاً نیازی نیست بگویم، خودش می تواند نگفته، حرف ام را بخواند.
خدا را دوست دارم،به خاطر اینكه من را برای خودم می خواهد، نه خودش.
خدا را دوست دارم،به خاطر اینكه وسط حرف زدن نمی گوید، وقت ندارم، باید بروم یا دارم با فرد دیگری حرف می زنم.
