کاربر مهمان خوش آمدید
سلام و عرض ادب
سوالی که داشتم مدت هاست توی ذهنم هست گاهی خودم و قانع می کنم و گاهی نه.
البته سوالم دو جنبه داره که ان شاء الله با توجه و لطف خدا پاسخش و پیدا کنم و گرهی هم از کار کسی شاید باز بشه.
من شنیده ام که خداوند وقتی به کسی می خواد چیزی ببخشه اون رو در فکر و ذهن و فرد می اندازه و اون میشه رویا و خواسته ی فرد که برای رسیدن بهش هر کاری میکنه.
اما سوال اینجاست پس چرا خدا بهش اون خواسته رو نمی ده؟
سال ها حسرت و انواع اذکار و دعا و تلاش و فریاد اما خدا جز گوشه ی چشمی بهش نمیبخشه. درحالیکه خیلیا عادی و بدون زحمت از اون نعمت برخوردارن.
آیا برای هر نعمتی یک نوع گناه مانع اجابت هست؟
از کجا میشه فهمید چه نوع گناهی مانع چه نوع نعمتیه؟
چرا خدا انقدر در بخشیدن نعمت تعلل می کنه و گاها انسان به جایی میرسه که شک می کنه؟
آیا اساسا دنیا بسیار بی رحمه و تنها بازگیر نقش اول و آخر خود شخصه؟
پس مسبب الاسباب بودن خدا چیه؟ حاجت دادن از طریق ائمه چی؟
بخش دوم سوال من:
من از نزدیکانم صاحب فرزند نمیشن تمامی مسیرهای پزشکی طی کردن و ....
الان طوری شده که به تمام بچه های اقوام حسادت میکنه و حس می کنه دیگران در ذهنشون همش به کمبودش فکر میکنن و....
همه نوع دعا و ذکر هم میگه انجام داده و سرپرستی البته خارج از منزل هم داشته.
چکار کنه که خدا مشکلش و رفع کنه و آرزوش برآورده بشه؟
تشکر میکنم اگر کارشناس محترم تمامش و پاسخ بدن و وارد بحث بشن @};-