ارادت خالصانه

سلام و عرض ادب...
همه ما موقع سختی ها و شرایط سخت زندگی به ائمه متوسل میشیم و البته خودشون فرمودن که موقع سختی به مراجعه کنید
اما چطور میتونیم بگیم این محبت قلبی هست وقتی که همیشه اجابت خواسته هامون رو ازشون میخوایم و حتی زمانی که صرفا جهت زیارت میریم باز به شمردن خواسته هامون می پردازیم؟؟؟
مگر نه اینکه دوست داشتن واقعی بدون چشم داشت صورت میگیره؟!!!!!
خب پس این نمیتونه ارادت و حب واقعی باشه چون همیشه انتظار دستگیری داریم و خیلیامون حتی طلبکاریم!!!!
تشخیص این امر در رابطه با خدا آسون تره چون بالاخره وظایفی داریم که میشه فهمید انجامش از روی عشقه ،عادته یا تکلیف؟!!
ولی برای ائمه چطور ؟!!!!
چطور میشه این محبت رو خالص کرد و چطور میشه تشخیص داد که این محبت واقعیه یا صرفا از روی احتیاج!!!