توسل به ائمه

با سلام و احترام

در توسل از تعبیر "بحق" زیاد استفاده می شود

میخواستم بدانم معنای آن چیست ؟

مثلا این دعای امام حسین علیه السلام را نگاه کنید :

اَللّهُمَّ اِنَّ هذا قَبْرُ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ^{(صلّى اللّه عليه و آله)} وَ اَنَا ابْنُ بِنْتِ نَبِيِّكَ وَ قَدْ حَضَرنى مِنَ اْلامْرِ ما قَدْ عَلِمْتَ اَللّهُمَّ اِنِّى اُحِبُّ الْمَعْرُوفَ وَ اُنْكِرُ الْمُنْكَرَ و اسالُكَ ياذَا الْجَلالِ وَالاْكْرامِ بِحَقِّ الْقَبْرِ وَ مَنْ فِيهِ اِلاّ اخْتَرْتَ لى ما هُو لَكَ رِضىً وَ لِرَسُولِكَ رِضىً

مثلا ممکن است شبهه شود مگر قبر حق دارد ؟

یا فرض کنید علی به حسن می گوید برو فلان کار را بکن من به تو خانه می دهم.
حسن می رود و کار را به درستی انجام می دهد و می آید پیش علی و می گوید حقی به گردن داری و حقش را مطالبه می کند و علی هم حقش را می دهد
حالا یک نفر می آید پیش علی و می گوید به من هم خانه بده ...
علی می گوید چرا به تو خانه بدهم ؟
می گوید چون حقی به گردن حسن داری و باید به او خانه بدهی ( = من آنم که رستم بود پهلوان )
علی می گوید بله او حق دارد اما تو که حقی نداری ...

حالا پیامبر و معصومین علیهم السلام نسبت به خدا حق دارند اما ما این وسط چه نقشی داریم که از خدا می خواهیم به ما چیزی بدهد چون پیامبر یا معصومین حقی دارند ؟ مثلا می گوییم : اسالک بحق نبیک ...

سلام و عرض ادب...
همه ما موقع سختی ها و شرایط سخت زندگی به ائمه متوسل میشیم و البته خودشون فرمودن که موقع سختی به مراجعه کنید
اما چطور میتونیم بگیم این محبت قلبی هست وقتی که همیشه اجابت خواسته هامون رو ازشون میخوایم و حتی زمانی که صرفا جهت زیارت میریم باز به شمردن خواسته هامون می پردازیم؟؟؟
مگر نه اینکه دوست داشتن واقعی بدون چشم داشت صورت میگیره؟!!!!!
خب پس این نمیتونه ارادت و حب واقعی باشه چون همیشه انتظار دستگیری داریم و خیلیامون حتی طلبکاریم!!!!
تشخیص این امر در رابطه با خدا آسون تره چون بالاخره وظایفی داریم که میشه فهمید انجامش از روی عشقه ،عادته یا تکلیف؟!!
ولی برای ائمه چطور ؟!!!!
چطور میشه این محبت رو خالص کرد و چطور میشه تشخیص داد که این محبت واقعیه یا صرفا از روی احتیاج!!!