اصولیون

با سلام
ما سنت های بسیاری داریم که در پاره ای از روایات از آنها به سنن واجب یاد شده است، نظیر غسل جمعه، قنوت، سجده شکر، تهلیل و استعاذه قبل از طلوع و غروب آفتاب،...
من در سایت شما ودیگر سایتهای دینی مطالعات زیادی کردم راجع به اینکه چرا مجتهدان باوجود لفظ وجوب، آنها را مستحب دانسته اند،
می دانیم که دو گرایش فقهی در شيعه امامیه هست: اصولی(طرفدار اجتهاد و ادله اربعه) و اخباری( مخالف اجتهاد و استنباط، متمسک به حدیث و اخیرا قرآن)
من با یک اخباری بحث می کردم در رابطه با سنت های فوق الذکر، آنها این سنتها را همانگونه که از نص روایت بر می آید واجب می دانند، یعنی دسته بندی اعمال شان به صورت فریضه،سنت واجب،سنت مستحب، مکروه، مباح، حرام است، ولی ما اصولیون واجب را فقط در فریضه می دانیم و مجتهدین در باره لفظ وجوب در آن روایات استنباط می کنند که از باب تاکید گفته شده،
مثلا در پاره ای از روایات، غسل جمعه باشرط کمبود آب در سفر، از زنان برداشته شده(و شیخ حر عاملی تقرير می کند که اگر واجب(=فریضه) بود چرا باید باشرط کمبود آب رفع تکلیف ميشد؟ و نتیجه می گیرد که وجوب را منباب تاکید گفته اند.
سوالم اینجاست که چرا مجتهدین در روش اصولیون وجوب را فقط در فرائض می دانند و سنت واجب(همانند اخباریون) ندارند، این از کجا آمده؟
چون عملا در جامعه می بینیم که مستحب دانستن آن سنن باعث سهل انگاری و تقریباً فراموش شدن آنها شده.