اولاد

با سلام

از فـرزندان امام حسين عليه السلام تنها امام سجاد عليه السلام بعد از شهادت آن حضرت زنده بـود و بـقـيـه فرزندان امام شهيد شدند.
اما فرزندان امام سجاد عليه السلام ، افرادى زبده و شناخته شده بودند:
(عـبـدالله بـاهـر) كه به خاطر درخشندگى چهره و رخسار بدين نام شهرت داشت ، مردى فقيه ، فاضل و راوى حديث ، كه متولى صدقات پيامبر و امير مؤ منان بود..(1)
(عـمـر الاشـرف )،.(2) فـرزنـد ديـگـر امـام سـجـاد عـليـه السـلام نـيـز مـردى فاضل ، باتقوا و سخاوتمند بود.
(حـسـيـن ) فـرزنـد ديـگـر امـام سـجـاد نـيـز هـمـچـون بـرادرانـش از فضل ، تقوا و علم برخوردار بود.
(زيدبن على )، بعد از برادرش امام باقر عليه السلام زبده و سرآمد فرزندان امام چهارم بود.
از امام باقر سؤ ال شد كه كدام يك از برادرانت در نزد شما محبوبتر است . امام فرمود:
(عـبـدالله دست من است كه با آن حمله مى كنم و عمر چشم من است كه با آن مى بينم و زيد زبان من است كه با آن تكلّم مى كنم و حسين حليم و بردبار است )..(3)
در مـورد زيـد بـن على ـ بر او و پدرانش درود و سلام باد ـ سخن فراوان است كه به اجمالى از آن بـسـنـده مـى كـنـيم .
زيد از علويانى بود كه عليه ظلم و ستم و براى امر به معروف و نهى ازمـنـكـر قـيـام كـرد و قـبـل از تـولد وى ، خـبـر قـيـامـش تـوسـط رسول خدا و امام على عليهما السلام داده شد.
از رسول خدا نقل شده كه خطاب به امام حسين عليه السلام فرمود:
(يـا حـسـين ، از نسل تو مردى به دنيا مى آيد به نام زيد كه او و يارانش در روز قيامت بر دوش مـردم گـام مـى گـذارنـد، چـهـره هـايـى گـلگـون و نـورانـى دارنـد و بـدون حـسـاب داخل بهشت مى شوند)..(4)
او نـه تـنـها در زهد، عبادت ، شجاعت ، سخاوت و جوانمردى بلكه در علم و دانش نيز از چهره هاى درخشان اهل بيت بود. امام رضا عليه السلام درباره زيد مى فرمايد:
او نـه تـنـها در زهد، عبادت ، شجاعت ، سخاوت و جوانمردى بلكه در علم و دانش نيز از چهره هاى درخشان اهل بيت بود. امام رضا عليه السلام درباره زيد مى فرمايد:
(او از علماى آل محمد (صلى الله عليه وآله ) بود.).(5)
از آنـجـا كـه وى بـا قـرآن مـاءنـوس بـود و هـمـواره بـه قـرائت و تـدبـّر در قـرآن اشتغال داشت ، وى را (حليف القران ) مى ناميدند. خودش مى فرمايد:
(سـيـزده سـال بـا قـرآن خـلوت داشـتـم كـه آيـات آن را مـى خـوانـدم و دربـاره آن مـى انـديـشيدم .).(6)
زيد با توجه به اين مقام علم و فضيلت ، مورد توجه خاص امام باقر عليه السلام و بزرگان بنى هاشم بود.