بچه دار نشدن

سلام.
من 28 سالمه و یکسالمه که ازدواج کردم. همسرم به شدتتتتتتت علاقه به بچه داره ولی من از بچه دار شدن متنفرم.
نمی خوام کسی رو بیارم توی این دنیا که زجر بکشه. بعد هم مجبور باشه بعد از مردن سختی های عالم برزخ رو بکشه، شدائد قیامت رو تحمل کنه، این همه زجر رو بکشه تا بالاخره بعدش آیا به بهشت بره یا نره.
من نمی خوام مسئولیت آوردن آدمی به این دنیا و گذروندن این مراحل رو قبول کنم.
آیا از نظر دین، بر من به عنوان یک زن واجبه که بچه دار بشم؟
چون احادیثی که ثواب بچه دار شدن رو می گن خیلی در مقابل زجری که من باید بکشم برای بچه دار شدن بچه و بزرگ کردنش خیلی کمه و همین طور عذاب وجدان از آوردن یک موجود معصوم به این دنیای پر از سختی، داغونم می کنه.
مثلا این حدیث پیامبر که می فرمایند:

«وقتی زن باردار شد، ثواب و پاداش او مانند روزه دار، برپا کننده نماز و کسی است که با مال و جانش در راه خدا جهاد کند.
هنگامی که وضع حمل کرد، کسی بزرگیِ مزد و پاداش او را درک نمی کند.
وقتی به نوزداش شیر می دهد، هر مکیدن بچّه، ارزش آزاد کردن بنده ای از فرزندان اسماعیل علیه السّلام را دارد.
و هرگاه به طور کامل به فرزندش شیر داد، فرشته ای به او می گوید همه گناهان گذشته ات را بخشیده، از نو عمل آغاز کن.»
این پاداش فقط برای دو ساله. بعد هم باز هم به نظرم خیلی کمه در مقابل اینکه از وقتی که من بچه دار بشم دیگه عمرم از اون روز به بعد مال بچه اس و برای خودم وقتی ندارم و باید خودم رو وقف بچه بکنم. خواهشا به من نگید که وقت خواهی داشت و عمرم وقف بچه نمی شه که الان دارم دوستای خودم رو دور و برم می بینم که حتی یکساعت هم برای خودشون وقت ندارن.