تبلت

سلام
نظرتون در مورد این عکس ها چیه:
[SPOILER]بازی نوجوانان قبل از دهه 70 :

:[/SPOILER]و این

[SPOILER]بازی نوجوانان بعد از دهه 80 :
دیشب شکارش کردم:khaneh:
[/SPOILER]

خودم نظرم اینه : برای انسانهایی که تو عالم مجازی سیر میکنن و بزرگ میشن , زندگی تو عالم حقیقی چطور ممکنه؟
ما روی زمین مدویدیم و گاهی زمین میخوردیم , گاهی پابرهنه میدویدیم,گاهی دست و پامون زخمی میشد, تو دنیای واقعی قهر و آشتی می کردیم , گاهی دعوا می کردیم و زودی آشتی می کردیم , گریه ها و خنده هامون راستکی بود. اگه سر باختن تو فوتبال و ... گریه می کردیم , چون واقعا دویده بودیم و واقعا عرق ریخته بودیم و واقعا گریه می کردیم. حالا تو زندگی ای هستیم که ماشیناش واقعیه , تصادفاش واقعیه و آدماش واقعین. همسر و فرزند واقعیه!
سردی برف و داغی آفتاب و خنکی نسیم رو با تمام سلولهامون حس می کردیم !
هیچی دیجیتال و مجازی نبود.
ما از اول undo تو کارمون نبود و الآن هم زندگیا undo ندارن!
برای نسلی که روزانه 5-6 ساعت بچه هاش تو عالم مجازی هستن و دوستی ها و قهر و آشتی و برد و باختشون مجازیه ؟ زندگی در عالم حقیقی براشون چطوری خواهد بود؟

این جمله اصلا اغراق نیست " دنیای مجازی و دنیای حقیقی! واقعا بچه ها دارن توی یه دنیای دیگه ای بزرگ میشن و تو یه دنیای دیگه ای زندگی خواهند کرد. تو دنیایی بزرگ میشن که خیلی مهربون و بخشندست و با یک دکمه تمام اشتباهاتو می بخشه ولی تو یه دنیایی زندگی خواهند کرد که خیلی بی رحمه!"
فکرشو بکن تو ی دنیای مجازی شنا یاد بگیری و وقتی بزرگ شدی بندازنت توی دریا!

ما که آخر خطیم . فقط خدا به فریاد بچه های الآن برسه!

التماس دعا