حفظیات

● تکرار کنید:
متن را یک یا دو بار بخوانید و دیگر به آن فکر نکنید و مجددا پس از ٧ یا ٨ دقیقه آن را مطالعه کنید.کار ضمیر ناخودآگاه برای طبقه بندی،تصفیه و ضبط متن،به صورت خودکار انجام می شود.این مطالعه در دفعات اول و دوم باید با صدای بلند انجام شود و سپس آن را در ذهن تکرار کنیم.این روش برپایه آزمایش های انجام شده به عنوان بهترین روش تشخیص داده شده است.زیرا تکرار ذهنی نسبت به تکرار با صدای بلند به توجه بیشتری نیاز دارد و پس از هر جلسه مطالعه،باید استراحت کرد یا به کاری پرداخت که احتیاج چندانی به فعالیت فکری نداشته باشد و یا حداقل با عمل حفظ کردن و به خاطر سپردن تفاوت داشته باشد،نظیر کپی کردن یادداشت ها،نقاشی،حل یک مسئله ریاضی، فیزیک، شیمی و... که در این صورت مسائلی که مطالعه کرده ایم ثابت تر و برای همیشه به حافظه وارد می شوند.


● روش جزء به جزء و روش کلی:
این روش ها برای یادگیری یک قطعه شعر یا نثر ادبی به کار می رود. روش جزء به جزء بدین ترتیب است که اول دو یا سه بیت اول هر شعر خوانده می شود و سپس بعد از مطالعه مجدد بدون نگاه کردن به متن چند بار تکرار می شود تا هنگامی که همه شعر حفظ شود.«روش کلی» هم شامل خواندن تمام قطعه به صورت کامل است و باید کوشش کنید تا آن را به عنوان یک مجموعه حفظ کنید.پس از خواندن بار اول،یا ترجیحا پس از چند بار خواندن به صورت کامل،سعی کنید تمام متن را تکرار کنید،سپس دوباره کل متن را بخوانید. به دنبال آن، بدون آن که به نکاتی که در هنگام تکرار قسمت های به خاطر سپرده شده، به نظرتان می رسد مشغول شوید یک بار دیگر آن را به صورت کامل از ابتدا تا آخر بخوانید. از روش های مختلف به خاطرسپاری در کنار یکدیگر استفاده کنید:یعنی چنان چه شخصی از چند نوع حافظه (بینایی،شنوایی،تلفظی و نوشتاری) استفاده کند، بهتر، دقیق تر و کامل تر به خاطر خواهد آورد.پس برای به خاطر سپردن یک کلمه یا فرمول علمی مشکل، باید آن ها را بنویسیم و سپس با صدای بلند بخوانیم و به آن گوش دهیم.


● تداعی کردن خاطرات:
خاطرات را هر بار که امکان داشته باشد با همکاری دیگران تداعی کنید و به طور کلی رشته علمی هرچه باشد،در حد امکان سعی کنید روابطی بین چیزی که یاد می گیرید و چیزی که قبلا می دانستید ایجاد کنید،تا اطلاعات جدید با اطلاعات گذشته یک بدنه را تشکیل بدهند.از وارد کردن حالات آگاهی ضد و نقیض خودداری کنید:یعنی هنگامی که چیزی می نویسید از صحبت کردن پرهیز می کنید. زیرا برای نوشتن یک کلمه باید ابتدا تصویر آن در ذهن ایجاد شود.در صورتی که در همان لحظه شخص دیگری کلمات متفاوتی را تلفظ کند،این تصویر ایجاد نخواهد شد.


● بهترین لحظات برای یادگیری:
به طور کلی از همان ساعات اول بیداری،مغز آماده است و انرژی ذهنی بیشتری از سایر اوقات دارد و به همین دلیل نویسندگان صبح ها راحت تر می نویسند و بعدازظهر و شب ترجیح می دهند، نوشته های خود را بررسی کنند و یادداشت بردارند. همچنین چون ضمیر ناخودآگاه نقش بسیار مهمی در رابطه با یادگیری دارد،لذا بهتر است شب ها قبل از خوابیدن، موضوع مورد مطالعه صبح را سریعا بررسی کنید.