کاربر مهمان خوش آمدید
سلام خسته نباشید
سوال من اینه که مثلا کسی میمیره برا بچه ها میگن رفته تو اسمونا پیش خدا اینجوری خدا محدود به جایی کردن؟بعدشم مگه نمیگن خدا دست نداره پس چطور ما رو افریده؟و از روح خودش دمیده به ما؟مگه نه تو قران میگه خدا به یه چیز میگه موجود باش موجود میشه؟پس چرا میگن خدا با دستای خودش ما رو افریده و روحش رو توی بدن ما گذاشته پس وقتی میگن دستای خدا این یعنی تصورش کردن؟
ممنون از پاسخگویی تون
با سلام
در بخشی از آیه ی 64 سوره ی مبارکه ی مائده می خوانیم: یَدُ اللهِ مَبسوطَتان (دو دست خدا باز است) منظور از دو دست در این آیه چیست؟
با توجّه به آنچه در مورد معصومين گفتيد كه همه امور به واسطه ايشان اداره مي شود آيا دست خدا بعد از خلقت معصومين بسته است؟
در عين اينكه خود خدا خواسته كه همه امور به اسباب آن ايجاد و اداره شود و سبب كلّي خلقت را معصومين قرار داده است امّا دست خدا بسته نيست . اميرالمؤمنين عليه السّلام مي فرمايند اگر يك آيه در كتاب خدا نبود هر آنچه در آينده مي شد را ( به صورت صد در صدي ) برايتان تشريح مي كردم . و در جاي ديگر مي فرمايند : علم من به ما سوي الله علم احاطه است نه علم اخبار ! يعني اينطور نيست كه از جايي خوانده باشم يا كسي به من گفته باشد و خودم مسائل را لمس نكرده باشم نه به تعبير امام صادق عليه السّلام همانطور كه به كف دستم احاطه دارم به همه امور همه احاطه دارم .
حالا آن يك آيه چيست كه دست اميرالمؤمنين عليه السّلام را بسته است ؟ مي فرمايند : يمحو الله ما يشاء و يثبت و عنده امّ الكتاب . خدا مي تواند همه آن چيزي را كه به نظر شما صد در صدي است محو كند يا چيزي را كه شما خيال مي كنيد صددر صد نشدني است ايجاد كند .
نه اينكه خدا يك چيزي را براي معصومين مشخص كرده باشد بعد نستجير بالله نظرش عوض شود !!!! نه ! يعني آن اتّفاقاتي كه هر مخلوقي ولو چهارده معصوم عليهم السّلام نسبت به آينده مي گويند اگر وعده خدا نباشد كه انّ الله لا يخلف الميعاد : خدا در وعده ( خوبيهايي كه بشارتش را داده است ) تخلّف نمي كند ، نسبت به ساير چيزها ممكن است حقيقت را براي هيچ كس ظاهر نكرده باشد و فقط خودش بداند . اينجا اگر حقيقت را براي ما يا هر كس ديگر حتّي معصومين ظاهر كرد مي گوييم بداء شده . يعني آن حقيقتي كه از علم مخلوق نا پيدا بود ظاهر شده .
لذا حتّي به پيامبر اكرم صلّي الله عليه و آله و سلّم دستور مي فرمايد : و لا تقولن لشيء انّي فاعل ذلك غدا الّا أن يشاء‌الله : اگر خواست خدا را لحاظ نكني نبابد درمورد چيزي بگويي من حتمي اين كار را مي توانم انجام دهم .
لذا در روايات بابي به عنوان با استثناء داريم يعني اگر درمورد آينده چيزي مي گويي يك استثنائي براي حتميت آن مسأله بگذار و آن اينكه اگر خدا بخواهد ( ان شاء الله(
با اين توجّه وسيع بودن اختيار معصومين دست خدا را نمي بندد.
اين مساله علمي را اصطلاحا « بدا » مي گويند و در روايت است كه خدا به هيچ چيز مانند بداء به يگانگي پرستيده نشده!
چرا ؟ چون اينكه بگويي همه چيز تحت يد خداست ، اين معنا را مي رساند كه آنچه مخلوقات دارند قدرت نيست استطاعت است يعني خدا توانايي به آنها داده كه در يك دايره اي آزاد باشند عمل كنند . امّا شاكرا و امّا كفورا بعضي در اين دايره شكر اين استطاعت را ادا مي كنند بعضي با بد عمل كردن كفران اين استطاعت را مي كنند