نهی از مناظره دینی، آیا این حدیث صحیح است؟
ارسال شده توسط ابن-الخمینی در دوشنبه, ۱۳۹۳/۱۰/۲۹ - ۰۶:۲۷
الإمامُ الحسينُ عليه السلام ـ لرجُلٍ قالَ لَهُ : اجلِسْ حتّى نَتَناظَرَ في الدِّينِ ـ : يا هذا أنا بَصيرٌ بدِيني مَكشوفٌ علَيَّ هُداي ، فإن كُنتَ جاهِلاً بدِينِكَ فاذهَبْ و اطلُبْهُ ، ما لي و لِلمُماراةِ ؟! و إنَّ الشَّيطانَ لَيُوَسوِسُ لِلرّجُلِ و يُناجيهِ و يقولُ : ناظِرِ النّاسَ في الدِّينِ كيلا يَظُنّوا بكَ العَجزَ و الجَهلَ ! .
امام حسين عليه السلام ـ به مردى كه گفت : بنشين تا با يكديگر درباره دين مناظره كنيم ـ فرمود : اى مرد! من به دين خود آگاهم و راه راست برايم معلوم و روشن است. اگر تو نسبت به دينت آگاهى ندارى برو و آن را تحصيل كن، مرا چه به بحث و مجادله؟ همانا شيطان آدمى را وسوسه مى كند و در گوش او مى خواند و مى گويد : درباره دين با مردم مناظره كن تا فكر نكنند كه تو آدم ناتوان و نادانى هستى!
آیا این حدیث صحت داره؟ مگر میشه در مورد دین مناظره نکرد؟ اگر مناظره رو رد کنیم میگن اینها میترسن و بر حق نیستن
پس چطور بر حق بودن خود رو اثبات کنیم؟
امام رضا علیه السلام خودش مناظرات دینی با سران ادیان دیگه داشته
یا هشام بن حکم و خیلی های دیگه
آیا واقعا این حدیث صحت داره؟