روزه خواری علنی

پس طبیعی است که کسانی که اعتقادی به آن ندارند و یا دارند ولی به هر دلیل نمیخواهند به آن عمل کنند هم باید آزاد باشند. این عین استبداد رای و زیاده خواهی است که از همگان انتظار داشته باشیم به خاطر اعتقادات بخشی از افراد (ولو اکثریت) نحوه زندگی خود را تغییر دهند و به عذاب و زحمت بیافتند. درست مثل اینست که بگوییم افراد معتقد و مقید به روزه داری هم باید به حرمت عقاید افراد غیر معتقد و غیر مقید به روزه داری روزه نگیرند! و بخورند و بنوشند چون اگر روزه بگیرند افرادی که روزه ندارند احساس هتک حرمت و توهین میکنند !
واقعا این توقعی بی جا و دخالتی آشکار در کار و زندگی دیگران است. در یک جامعه آزاد از دید رسمی قانون و حکومت عقاید مذهبی و ارزشها و اعمال هیچ کس اصالت و برتری بر دیگران ندارد و هر کس کار خود را میکند. معنی احترام به یکدیگر فقط تحمل زندگی در کنار هم است نه عمل کردن به عقاید دیگران و نه اینکه به خاطر حرمت قائل شدن به اعتقادی که نداریم آزادی های اولیه و ذاتی زندگی خویش را تعطیل کنیم.
کاملا طبیعی است کسی که اعتقادی به عقیده ای ندارد برای آن حرمت و احترام خاصی هم قائل نیست و با عقاید خودش زندگی میکند و این اختیار و حق انتخاب اولیه هر انسان است که باید همواره محفوظ باشد.