صلاه تراویح

در كتب فقهی و حدیثی شیعه و سنّی برای ماه مبارك رمضان نمازهای مستحبی بسیاری نقل شده كه برخی از آنها به هزار ركعت می رسد.

صلاة تراویح نیز از جمله نمازهایی است كه اهل سنّت آن را مستحب دانسته و در هر شب از ماه مبارك رمضان نزدیك به بیست ركعت، آن را به جماعت اقامه می نمایند.

گرچه نماز عبادتِ برتر است و نمازهای مستحبی و مندوب در شرع مقدس محدوده خاصی ندارد، اما آیا به جز نمازهای فریضه یا مواردی كه مشروعیت آن به جماعت، با دلیل قطعی از پیامبر و ائمه معصوم(علیهم السلام) به ثبوت رسیده باشد، میتوان نمازهای مستحبی مثلاً نوافل را به جماعت خواند؟! در این مسأله میان شیعه و سنی اختلاف هست و این اختلاف نظریه، در نماز تراویح نیز مطرح است.

«تراویح» جمع «ترویحه» و معنای اصلی آن، نشستن است. بعدها آن را به نشستن به منظور استراحت پس از چهار ركعت نماز (مستحبی) در ماه رمضان، اطلاق كرده اند و از آن پس به هر چهار ركعت نماز یاد شده، «تراویح» گفته اند. البته مجموعه این نماز را هم كه به بیست ركعت میرسد، تراویح میگویند. نماز تراویح با جماعت، بدعتی از خلیفه دوم
ظاهر پاره ای نصوص این است كه نخستین كسی كه جماعت در نافله رمضان را سنّت كرد، عمربن خطاب بود و در زمان پیغمبر(صلی الله علیه و آله) و دوره خلافت ابوبكر چنین چیزی وجود نداشت. امّا عمر با استحسان به این امر رأی داد ومردم را بدان ترغیب كرد و خود معترف بود كه این بدعت است امّا می گفت بدعت خوبی است! و خود به آن ملتزم نبود و در خانه فرادی می خواند. به این مطلب قسطلانی و قلقشندی و ابن قدامه و دیگران از علمای اهل سنت تصریح كرده اند در دوران پیامبر(صلی الله علیه و آله) نوافل رمضان به جماعت تشریع نشده و خلیفه دوم آن را اختراع كرده است و همین امر منشأ اختلاف فقهای اسلام شده است. امامیّه مشروعیّت آن را به استناد دلائل محكم رد كرده اند و متأسفانه برخی از عامّه موضع شیعه را نفهمیده و تصوّر كرده اند اصل مشروعیّت نافله مورد انكار آنها است، در حالی كه چنین نیست. آنچه مردود است جماعت خواندن نافله است نه اصل نافله; چرا كه به اعتراف خلیفه دوّم بدعت است. موفق باشید.
منبع:تبیان