عدم تمركز و حال خوب در هنگام عبادت

سلام و خسته نباشيد به همه
با آرزوي قبولي طاعاتتون
در طي يكي دوماه قبل به خاطر مشكلاتي كه داشتم خيلييييييييي زياد دعا مي كردم و زياد نماز مي خوندم. انواع ذكرها و دعاها و نمازها. رابطم با خدا خيليييييي عالي بود. بعد اينكه مشكلم شكر خدا حل شد بازم به همون روال قبلي ادامه دادم .مدام با خودم مي گفتم كه نبايد بعد حل مشكلات از كميت و كيفيت دعاهام كاسته بشه . مدام خودمو سرزنش مي كردم كه بايد خيلي نماز بخونم بايد خيلي دعا كنم و اشك بريزم تا مثل گذشته نباشه كه تا حاجتمو مي گيرم دعاها و نمازهام كمتر مي شه حتي برا خود اين موضوع هم دعا كردم. اما باز هم اين اتفاق افتاد و الان 2 هفته اي هست كه اصلا تمايل به دعا ندارم. ياد خدا هستم شكر مي كنم و خودمم مي دونم چه موجود پستي هستم كه الان دلم عبادت نمي خواد اما چه كنم كه واقعا دلم تب و تاب نداره و دست خودم نيست اما از اين موضوع هم ناراحتم. آيا اين دلزدگيه؟ چه بلايي سر من اومده نمي دونم؟ يا شايدم به خاطر سستي و گرسنگي ماه رمضانه يا هر چي كه من نمي دونم. لطفا راهنمايي بكنيد چه كنم دوباره مثل قبل بشم. گويي يه بغض گنده دارم اما نمي تركه. اصلا هم حال و حوصله براي هيچي ندارم نه فقط برا نماز و دعا. موقع دعا و نماز تمركز ندارم. مدام دارم خودمو سرزنش مي كنم و اين حالت منو به شدت عصبي و افسرده كرده. لطفا بگيد چي كار بايد بكنم تا خلوص داشته باشم. چي كار بايد بكنم كه در هر دو حالت حاجت داشتن و حاجت روا شدن (آسايش) دلم واقعا بخواد. نه كه من به خودم عبادت رو تحميل كنم. دلم خودشششش بخواد. چون در غير اينصورت ارزش نداره. لطفا نگيد كه من بايد معرفتم رو نسبت به خدا رو ببرم بالا. :Ghamgin: چون اين چيزي نيست كه عرض چند روز و چند ماه حاصل بشه عمري لازمه براش. يه علاج اورژانسي مي خوام لطفا. پيشاپيش متشكرم.