جمع بندی اخلاق و عرفان

درود

چندین سال پیش در اینجا بحثی رو با کارشناسان درباره رابطه مذهب و اخلاقیات داشتم. امروز اون بحث رو مرور می کردم و تصمیم گرفتم پرسش متفاوتی رو مطرح کنم.

افلاطون در یک سری مکالمات سقراطی که داشت مبحثی رو مطرح کرد به نام دوراهی اثوفرون که مبنی بر پرسش اینکه وقتی خداوند دستور به کاری می دهد،‌ آیا خوب بودن کار باعث میشود خداوند دستور به انجامش دهد یا دستور داده شدن کار توسط خداوند باعث میشود آن کار خوب قلمداد شود.

در صورتی که قضاوت خوب بودن کار مستقل از خداوند باشد و خداوند فقط کارهای خوب را دستور دهد، نیاز به ادیان یا خداوند برای راهنمایی اخلاقی زیر سوال میرود. این فرضیه اختیار خداوند را نیز زیر سوال می برد زیرا خداوند اختیار دستور دادن کارهای غیراخلاقی را ندارد، و قدرتمند بودن خداوند را هم زیر سوال می برد زیرا خداوند قدرتی در تغییر خوب یا بد بودن اعمال ندارد.

در صورتی که خوب بودن کار بنا به دستور داده شدن توسط خداوند تعریف شود، و با فرض اینکه خداوند دارای اختیار است پس خوبی و بدی به نوعی دلخواه است. چنین پاسخی در نگاه اول در اسلام صحیح به نظر می‌رسد زیرا اسلام بنا به تسلیم در برابر خواسته خداوند بنا شده. این پرسش نیز پدید می‌آید که لزوم تبعیت از این دستورات چیست و مشکل است-باید نیز در این ذهنیت پدیدار است (چگونه بودن خداوند لزومی بر چگونه شدن مخلوقات ندارد).

در فلسفه اسلامی به خصوص شیعه چطور این موضوع توضیح داده میشود و به اشکالات وارد شده چگونه پاسخ داده میشود؟

1. با عرض سلام و تشکر فراوان –صدرالمتالهین معتقد است آن نفسی که در عالم ذر مورد خطاب الهی قرار گرفت نفس کلی انسانی بوده که بعدها نفس جزپی هر انسانی هنگام بلوغ نطفه (در یک مرحله خاص) از این نفس کلی جدا شده و به آن شخص تعلق گرفته شده است. سوال اینجاست که نفس بسیط چگونه تجزیه شده است؟ مگر بسیط ترکیب دارد؟ - پیشاپیش از پاسخ شما سپاسگذارم.

سلام :Gol:
عموم فلاسفه علم را به دو علم حصولی و حضوری تقسیم کرده اند .
علم حصولی یعنی حضور صورت شی در نزد عقل و علم حضوری یعنی حضور خود شی در نزد عقل البته علم حصولی هم نوعی علم حضوری است چه اینکه بالاخره چیزی در نزد عقل حاضر است و تنها تفاوت در حضور خود شی یا صورت ذهنی آن است
سوالی که در اینجا مطرح است اینست :
با توجه به اینکه در علم حضوری خود شی در نزد قوه مدرکه انسان حاضر می شود در علم حضوری به خدای متعال این علم به چه نحو است ؟
باید توجه داشت که حضور شی در نزد عقل ( علم حضوری ) نمی تواند الزاما به معنای حضور ذات شی باشد چه اینکه اهل نظر گفته اند اکتناه ذات اشیاء ممکن نیست پس مراتب مادون از ذات اشیاء می تواند معلوم قوه مدرکه باشد .
با توجه به این بیان علم حضوری به خدای متعال قابل حل است به این نحو که نه ذات خدای متعال بلکه شوونی دیگر از آن ذات در علم حضوری معلوم عارف می گردد در عین حال این علم علم حضوری به خدای متعال محسوب می شود با اینکه محجوب به حجاب هم هست لذا اهل عشق دست از دوئیت شسته و تمام مراتب و مظاهر و شوون آن یکتا را او دانسته و ندای توحیدی لیس فی الدار غیره دیار سر داده اند .
لذا عجیب نیست محجوبان از علم حضوری این معانی را رد کرده و به جدال با آن برآیند چه اینکه علم حضوری نصیب هرکسی نیست و نتایج آن نیز هم مقدر هر کس نی
رزقنا الله و جمیع من شاء من المومنین بحرمه محمد و آله الاطهرین
توضیح فرازهایی از این مقال خواهد آمد ان شاء الله
والله الموفق

با سلام و احترام

داستانی با این مضمون مطالعه کردم:

یه روز گاو پاش میشکنه دیگه نمی تونه بلند شه ، کشاورز دامپزشک میاره .
دامپزشک میگه : ” اگه تا 3 روز گاو نتونه رو پاش وایسته گاو رو بکشید “
گوسفند اینو میشنوه و میره پیش گاو میگه: “بلند شو بلند شو” گاو هیچ حرکتی نمیکنه…
روز دوم باز دوباره گوسفند بدو بدو میره پیش گاو میگه: ” بلند شو بلند شو رو پات بایست” باز گاو هر کاری میکنه نمیتونه وایسته رو پاش
روز سوم دوباره گوسفند میره میگه: “سعی کن پاشی وگرنه امروز تموم بشه و نتونی رو پات وایسی دامپزشک گفته باید کشته شی ” گاو با هزار زور پا میشه..

صبح روزبعد کشاورز میره در طویله و میبینه گاو رو پاش وایساده از خوشحالی بر میگرده میگه: ” گاو رو پاش وایساده ! جشن میگیریم …گوسفند رو قربوني كنيد… “
نتیجه اخلاقی : باید یاد بگیریم گاهی تو زندگی خودمونو نخود هر آشی نکنیم!

-----------------

حال سوالی که پیش میاد اینه که از منظر دین، چه زمانهایی برای کمک به دیگران باید و چه زمانهایی نباید ، فرد خودش رو در موضوعی دخیل کنه و به اصطلاح عام خودش رو نخود آش کنه؟

با تشکر

ایا ترک گناه بخاطر غیر خدا جایز اس یا نه یعنی اینکه ادم خودش به نتیجه برسه که انجام گناه اشتباه اس و ضرر دارد... با فردی هم کار نداشته باشه مثلا امام ، پیغمبر یا خدا چی گفته یا فلان دانشمند یا مسئله علمی تایید یا رد کرده.
یعنی خود فرد به نتیجه برسد و تصمیم بگیرد نه بخاطر مسائل دینی ، علمی و... که فلان گناه مثل شراب خواری یا استمناء یا سیگار کشیدن اشتباه هست و ان را به خاطر مسائل دیگه دنیوی ترک کند مثل اسیب های ان و...

سلام .
امیدوارم که خوب و خوش و سلامت باشین .

چندی پیش عکس یکی از مدیران کشور رو دیدم که این عکس در حالتی گرفته شده بود که ایشون Position مناسبی نداشتند و زیرش متنی به حالت تمسخر نوشته شده بود .

راستش من خودم هم از اون مدیر اجرایی خوشم نمیومد ... ولی این رو قبول داشتم که شخص پاک دست و زحمت کشی بودند ... و وقتی اون عکس رو در اون حالت از ایشون دیدم خیلی عصبانی شدم .

میخواستم ببینم که نظره شما چی هست ... در درون فضاهای مجازی مانند تلگرام و فیس بوک و ... که پر هست از اینجور عکسهایی که انسانهای زحمت کش رو تمسخر میکنند ... ما چجوری باید برخورد کنیم ...

یه زمانی هست که من غیبت یک نفر رو نزد کسی دیگر میکنم و تموم میشه و میره ...

ولی عکس هایی ساخته میشه ... و اون عکس ها میلیونها بار دیده میشه ... و مردم دست به دست به هم میدن و بابتش میخندند ... و حرمتی برای اون شخص باقی نمیمونه ... این مساله واقعا شرم آور هست .

چگونه باید به مردم یاد بدیم که انتقاد منصفانه داشته باشند و اینگونه حرمت شکنی نکنند ...

جالبیش و شاید بدیش ... این هست که من دوستی داشتم که ایشون تقریبا انسان مقیدی بود ... و ایشون اون مطلب رو برای من فرستاده بود ...

شاید اگر من مدیر اجرایی ایران بودم فقط بخاطر پخش شدن اون عکس حاضر میشدم کل تلگرام رو ببندم .

به نظره شما باید چی کار کرد که جلویه آبرو بری انسانها در سطح وسیع در درون تلگرام رو گرفت ...

من فکر میکنم این نیاز به اطلاع رسانی تلویزیون داره ... باید به انسانها گفته بشه که گناه چنین عملی چقدر زیاد هست ... و حاضر نشن به هیچ وجه پست اینچنینی رو برای کس دیگری Forward کنند .

سلام عرض میکنم خدمت کارشناسان محترم

من یه مسئله ای دارم اینکه یه حاج آقایی هست که یه مجموعه داره که دخترا تو مجموعه شون جمعن

یه آقایی با معرفت و خوبه نمازش واقعن عالیه با اینکه جوون هستند تقریبا(دوتا بچه کوچیک دارن)اما خیلی نماز خوندنشون و صحبتاشون عالیه

اما بنده یه چیزی از ایشون دیدم که افکار منو در تناقض با هم گذاشته
[-x

ایشون با دخترا خیلی شوخی میکنن

چند وقت پیش که رفته بودیم اردو ایشون با بچه ها خیلی راحت حرف میزدن شوخی میکردن کلا راحت و بی محابا حرف میزدن با بچه ها

اما اونجور که بنظر میرسید قصد و قرض خاصی نداشتن با این ها

اما بالاخره من تاریکی رو تو وجودشون حس کردم و روی غفلتم هم خیییلی تاثیر گذاشت

اردو که اینهمه واسه اومدن بهش دعا کرده بودم که اردوی قم و جمکران بود پر از تنش روحی و افکار خراب به سرم زد دیگه خیلی سقوط کردم

واسه گرفتن نور اومده بودم زیارت با تاریکی برگشتم:|:geryan:

به نظرتون من بهشون این انتقادو بگم شاید درست شهo:-)

اصلا چطوری بگم؟؟؟ چی بگم؟

سلام
وقت بخیر
ببخشید یه موضوعی چند وقته ذهنمو درگیر کرده.راستش دو سه سالی هست که هر موقع دلم میگیره یا یه حالی بهم دست میده که قرآن بخونم و تفالی قرآن رو باز میکنم که چند آیه بخونم یکم آروم شم صفحه۳۸۹ میاد آیات۲۹ تا۳۵ سوره قصص.حس میکنم یه دلیلی داره که مدام همین آیه ها میاد.در ضمن با قرآن های مختلف(حتی به غیر عثمان طه)و در مکان های مختلف هم بوده باز هم همین طور شده و همین آیات اومده.خیلی دلم میخواد بدونم دلیلش چیه یا معنی خاصی داره.تفاسیر متعدد هم در موردش خوندم ولی چیزی که در مورد خودم باشه دستگیرم نشده.فقط خیلی ذهنمو درگیر کرده.ممنون میشم پاسخمو بدین.