علی صفایی حائری

سلام لطفا این بریده‌ها را از کتاب رشد استاد صفایی حائری بخوانید:  «آنها که راه دراز و وقت کم را فهمیده‌اند مجبورند که خود را زیاد کنند و رشد بدهند.» (ضرورت رشد، ص 27) «انسان باید در این محدوده‌ی هفتاد ساله پاهایی را تربیت کند و مرکب‌هایی را بیابد و سرمایه‌هایی رازیاد نماید و توشه‌هایی برای بی‌نهایت بردارد و سپس راهش را شروع کند و حرکتش را دنبال نماید. در این دنیا پاها ساخته می‌شوند و در آن مرحله راه‌ها پیموده می‌گردند.» (نیازها، ص 32) «... و این است که یک عده از جهنّم به بهشت میرسند، آنجا دنیای حرکت است: فی شغلٍ فاکهون. » (پاورقی همان صفحه) منظور ایشان از راه دراز چیست؟ بی‌نهایت راه یعنی چه؟