السلام علیکم و رحمةالله
در برخی احادیث و روایات، سخنانی در ستایش و بیان فواید فقر آمده است...
مثلا گفته شده که:
هرکس به روزی اندک خدا راضی باشد، خداوند هم به عمل اندک او راضی خواهد بود...
یا اینکه گفته اند هرچه دارایی کمتر باشد، حسابش هم کمتر و آسان تر است.
یا اینکه حضرت سلیمان نبی علیه السلام، دیرتر از بقیه ی انبیاء وارد بهشت می شود زیرا بابت تمام دارایی اش باید حساب پس بدهد.
و بسیاری از انبیاء و اولیاءالله و علمای بزرگ و همچنین سیدالموحدین حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام، زندگی ساده و فقیرانه ای داشتند.
دولت فقر، خدایا به من ارزانی دار....کاین کرامت سبب حشمت و تمکین من است
اما از سوی دیگر در برخی روایات، بسیار در مذمت و تقبیح فقر، سخن گفته شده...
روایتی از حضرت امیرالمؤمنین است که می گوید:
مرگ، بهتر از فقر است!!!
همچنین گفته شده که:
کسی به حرف انسان فقیر، توجه نمی کند یعنی شخص فقیر، فاقد شخصیت است!
روایت است که فقر بیاید ایمان می رود.
در آیات نورانی قرآن گفته شده:
أَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلَالًا طَيِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ
ای مردم! از آنچه در زمین است، حلال و پاکیزه اش را بخورید و از گام های شیطان، پیروی نکنید که او دشمن آشکار شماست...
یکی از مفاهیم این آیه ی کریمه این است که ابتدا بایدنیازهای طبیعی انسان، برآورده شود، سپس از او انتظار ایمان باشد.
یعنی از شخص فقیر نمی توان انتظار داشت که از گام های شیطان، پیروی نکند.
----------------------------
با توجه به این سخنان دوگانه ای که در مورد فقر گفته شده
فقر، خوب است یا بد؟!
اجرکم عندالله
(چنانچه صلاح دانستید غیر از کارشناس پاسخگوی حدیث، کارشناس پاسخگوی اخلاق هم به این تاپیک، اختصاص دهید...تشکر)
